سورة التکویر 81

سورة التکویر 81

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود، (1)

و در آن هنگام که ستارگان بى‏فروغ شوند، (2)

و در آن هنگام که کوه‏ها به حرکت درآیند، (3)

و در آن هنگام که باارزش‏ترین اموال به دست فراموشى سپرده شود، (4)

و در آن هنگام که وحوش جمع شوند، (5)

و در آن هنگام که دریاها برافروخته شوند، (6)

و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد، (7)

و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (8)

به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)

و در آن هنگام که نامه‏هاى اعمال گشوده شود، (10)

و در آن هنگام که پرده از روى آسمان برگرفته شود، (11)

و در آن هنگام که دوزخ شعله‏ور گردد، (12)

و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود، (13)

(آرى در آن هنگام) هر کس مى‏داند چه چیزى را آماده کرده است! (14)

سوگند به ستارگانى که بازمى‏گردند، (15)

حرکت مى‏کنند و از دیده‏ها پنهان مى‏شوند، (16)

و قسم به شب، هنگامى که پشت کند و به آخر رسد، (17)

و به صبح، هنگامى که تنفس کند، (18)

که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگوارى است ( جبرئیل امین) (19)

که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائى دارد! (20)

در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امین است! (21)

و مصاحب شما ( پیامبر) دیوانه نیست! (22)

او (جبرئیل) را در افق روشن دیده است! (23)

و او نسبت به آنچه از طریق وحى دریافت داشته بخل ندارد! (24)

این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست! (25)

پس به کجا مى‏روید؟! (26)

این قرآن چیزى جز تذکرى براى جهانیان نیست، (27)

براى کسى از شما که بخواهد راه مستقیم در پیش گیرد! (28)

و شما اراده نمى‏کنید مگر اینکه خداوند -پروردگار جهانیان- اراده کند و بخواهد! (29)

سورة عبس 80

سورة عبس 80

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

چهره در هم کشید و روى برتافت... (1)

از اینکه نابینایى به سراغ او آمده بود! (2)

تو چه مى‏دانى شاید او پاکى و تقوا پیشه کند، (3)

یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد! (4)

اما آن کس که توانگر است، (5)

تو به او روى مى‏آورى، (6)

در حالى که اگر او خود را پاک نسازد، چیزى بر تو نیست! (7)

اما کسى که به سراغ تو مى‏آید و کوشش مى‏کند، (8)

و از خدا ترسان است، (9)

تو از او غافل مى‏شوى! (10)

هرگز چنین نیست که آنها مى‏پندارند; این (قرآن) تذکر و یادآورى است، (11)

و هر کس بخواهد از آن پند مى‏گیرد! (12)

در الواح پرارزشى ثبت است، (13)

الواحى والاقدر و پاکیزه، (14)

به دست سفیرانى است (15)

والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار! (16)

مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است! (17)

(خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟! (18)

او را از نطفه ناچیزى آفرید، سپس اندازه‏گیرى کرد و موزون ساخت، (19)

سپس راه را براى او آسان کرد، (20)

بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود،(21)

سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏کند! (22)

چنین نیست که او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است! (23)

انسان باید به غذاى خویش (و آفرینش آن) بنگرد! (24)

ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، (25)

سپس زمین را از هم شکافتیم، (26)

و در آن دانه‏هاى فراوانى رویاندیم، (27)

و انگور و سبزى بسیار، (28)

و زیتون و نخل فراوان، (29)

و باغهاى پردرخت، (30)

و میوه و چراگاه، (31)

تا وسیله‏اى براى بهره‏گیرى شما و چهارپایانتان باشد! (32)

هنگامى که آن صداى مهیب ( صیحه رستاخیز) بیاید، (کافران در اندوه عمیقى فرومى‏روند)! (33)

در آن روز که انسان از برادر خود مى‏گریزد، (34)

و از مادر و پدرش، (35)

و زن و فرزندانش; (36)

در آن روز هر کدام از آنها وضعى دارد که او را کاملا به خود مشغول مى‏سازد! (37)

چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38)

خندان و مسرور است; (39)

و صورتهایى در آن روز غبارآلود است، (40)

و دود تاریکى آنها را پوشانده است، (41)

آنان همان کافران فاجرند! (42)

سورة النازعات 79

سورة النازعات 79

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به فرشتگانى که (جان مجرمان را بشدت از بدنهایشان) برمى‏کشند، (1)

و فرشتگانى که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مى‏سازند، (2)

و سوگند به فرشتگانى که (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حرکت مى‏کنند، (3)

و سپس بر یکدیگر سبقت مى‏گیرند، (4)

و آنها که امور را تدبیر مى‏کنند! (5)

آن روز که زلزله‏هاى وحشتناک همه چیز را به لرزه درمى‏آورد، (6)

و بدنبال آن، حادثه دومین ( صیحه عظیم محشر) رخ مى‏دهد، (7)

دلهایى در آن روز سخت مضطرب است، (8)

و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است! (9)

(ولى امروز) مى‏گویند: «آیا ما به زندگى مجدد بازمى‏گردیم؟! (10)

آیا هنگامى که استخوانهاى پوسیده‏اى شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!» (11)

مى‏گویند: «اگر قیامتى در کار باشد، بازگشتى است زیانبار!» (12)

ولى (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است! (13)

ناگهان همگى بر عرصه زمین ظاهر مى‏گردند! (14)

آیا داستان موسى به تو رسیده است؟! (15)

در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طوى‏» ندا داد (و گفت): (16)

به سوى فرعون برو که طغیان کرده است! (17)

و به او بگو: «آیا مى‏خواهى پاکیزه شوى؟! (18)

و من تو را به سوى پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسى (و گناه نکنى)؟!» (19)

سپس موسى بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (20)

اما او تکذیب و عصیان کرد! (21)

سپس پشت کرد و پیوسته (براى محو آیین حق) تلاش نمود! (22)

و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود، (23)

و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (24)

از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (25)

در این عبرتى است براى کسى که (از خدا) بترسد! (26)

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل‏تر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! (27)

سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28)

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! (29)

و زمین را بعد از آن گسترش داد، (30)

و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (31)

و کوه‏ها را ثابت و محکم نمود! (32)

همه اینها براى بهره‏گیرى شما و چهارپایانتان است! (33)

هنگامى که آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34)

در آن روز انسان به یاد کوششهایش مى‏افتد، (35)

و جهنم براى هر بیننده‏اى آشکار مى‏گردد، (36)

اما آن کسى که طغیان کرده، (37)

و زندگى دنیا را مقدم داشته، (38)

مسلما دوزخ جایگاه اوست! (39)

و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (40)

قطعا بهشت جایگاه اوست! (41)

و از تو درباره قیامت مى‏پرسند که در چه زمانى واقع مى‏شود؟! (42)

تو را با یادآورى این سخن چه کار؟! (43)

نهایت آن به سوى پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (44)

کار تو فقط بیم‏دادن کسانى است که از آن مى‏ترسند! (45)

آنها در آن روز که قیام قیامت را مى‏بینند چنین احساس مى‏کنند که گویى توقفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهى یا صبح آن بیشتر نبوده است! (46)

سورة النبا 78

سورة النبا 78
به نام خداوند بخشنده مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال مى‏کنند؟! (1)

از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)

همان خبرى که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)

چنین نیست که آنها فکر مى‏کنند، و بزودى مى‏فهمند! (4)

باز هم چنین نیست که آنها مى‏پندارند، و بزودى مى‏فهمند (که قیامت حق است)! (5)

آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)

و کوه‏ها را میخهاى زمین؟! (7)

و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)

و شب را پوششى (براى شما)، (10)

و روز را وسیله‏اى براى زندگى و معاش! (11)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)

و چراغى روشن و حرارت‏بخش آفریدیم! (13)

و از ابرهاى باران‏زا آبى فراوان نازل کردیم، (14)

تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)

و باغهایى پردرخت! (16)

(آرى) روز جدایى، میعاد همگان است! (17)

روزى که در «صور» دمیده مى‏شود و شما فوج فوج (به محشر) مى‏آیید! (18)

و آسمان گشوده مى‏شود و بصورت درهاى متعددى درمى‏آید! (19)

و کوه‏ها به حرکت درمى‏آید و بصورت سرابى مى‏شود! (20)

مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهى است بزرگ، (21)

و محل بازگشتى براى طغیانگران! (22)

مدتهاى طولانى در آن مى‏مانند! (23)

در آنجا نه چیز خنکى مى‏چشند و نه نوشیدنى گوارایى، (24)

جز آبى سوزان و مایعى از چرک و خون! (25)

این مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)

چرا که آنها هیچ امیدى به حساب نداشتند، (27)

و آیات ما را بکلى تکذیب کردند! (28)

و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‏ایم! (29)

پس بچشید که چیزى جز عذاب بر شما نمى‏افزاییم! (30)

مسلما براى پرهیزگاران نجات و پیروزى بزرگى است: (31)

باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (32)

و حوریانى بسیار جوان و هم‏سن و سال، (33)

و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور)! (34)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏اى مى‏شنوند و نه دروغى! (35)

این کیفرى است از سوى پروردگارت و عطیه‏اى است کافى! (36)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى کند)! (37)

« روزى که «روح‏» و «ملائکه‏» در یک صف مى‏ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‏گویند، و (آنگاه که مى‏گویند) درست مى‏گویند! (38)

آن روز حق است; هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (39)

و ما شما را از عذاب نزدیکى بیم دادیم! این عذاب در روزى خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‏بیند، و کافر مى‏گوید: «اى کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمى‏شدم)!» (40)

سورة المرسلات 77

سورة المرسلات 77
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به فرشتگانى که پى در پى فرستاده مى‏شوند، (1)

و آنها که همچون تند باد حرکت مى‏کنند، (2)

و سوگند به آنها که (ابرها را) مى‏گسترانند، (3)

و آنها که جدا مى‏کنند، (4)

و سوگند به آنها که آیات بیدارگر (الهى) را (به انبیا) القا مى‏نمایند، (5)

براى اتمام حجت یا براى انذار، (6)

که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده مى‏شود، یقینا واقع‏شدنى است! (7)

در آن هنگام که ستارگان محو و تاریک شوند، (8)

و (کرات) آسمان از هم بشکافند، (9)

و در آن زمان که کوه‏ها از جا کنده شوند، (10)

و در آن هنگام که براى پیامبران (بمنظور اداى شهادت) تعیین وقت شود! (11)

(این امر) براى چه روزى به تاخیر افتاده؟ (12)

براى روز جدایى (حق از باطل)! (13)

تو چه مى‏دانى روز جدایى چیست! (14)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (15)

آیا ما اقوام (مجرم) نخستین را هلاک نکردیم؟! (16)

سپس دیگر (مجرمان) را به دنبال آنها مى‏فرستیم! (17)

(آرى) این گونه با مجرمان رفتار مى‏کنیم! (18)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (19)

آیا شما را از آبى پست و ناچیز نیافریدیم، (20)

سپس آن را در قرارگاهى محفوظ و آماده قرار دادیم، (21)

تا مدتى معین؟! (22)

ما قدرت بر این کار داشتیم، پس ما قدرتمند خوبى هستیم (و امر معاد براى ما آسان است)! (23)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (24)

آیا زمین را مرکز اجتماع انسانها قرار ندادیم، (25)

هم در حال حیاتشان و هم مرگشان؟! (26)

و در آن کوه‏هاى استوار و بلندى قرار دادیم، و آبى گوارا به شما نوشاندیم! (27)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (28)

(در آن روز به آنها گفته مى‏شود:) بى‏درنگ، به سوى همان چیزى که پیوسته آن را تکذیب مى‏کردید بروید! (29)

بروید به سوى سایه سه شاخه (دودهاى خفقان‏بار و آتش‏زا)! (30)

سایه‏اى که نه آرامبخش است و نه از شعله‏هاى آتش جلوگیرى مى‏کند! (31)

شراره‏هایى از خود پرتاب مى‏کند مانند یک کاخ! (32)

گویى (در سرعت و کثرت) همچون شتران زردرنگى هستند (که به هر سو پراکنده مى‏شوند)! (33)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (34)

امروز روزى است که سخن نمى‏گویند (و قادر بر دفاع از خویشتن نیستند)، (35)

و به آنها اجازه داده نمى‏شود که عذرخواهى کنند! (36)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (37)

(و به آنها گفته مى‏شود:) امروز همان روز جدایى (حق از باطل) است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده‏ایم! (38)

اگر چاره‏اى در برابر من (براى فرار از چنگال مجازات) دارید انجام دهید! (39)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (40)

(در آن روز) پرهیزگاران در سایه‏هاى (درختان بهشتى) و در میان چشمه‏ها قرار دارند، (41)

و میوه‏هایى از آنچه مایل باشند! (42)

بخورید و بنوشید گوارا، اینها در برابر اعمالى است که انجام مى‏دادید! (43)

ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! (44)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (45)

(و به مجرمان بگو:) بخورید و بهره گیرید در این مدت کم (از زندگى دنیا، ولى بدانید عذاب الهى در انتظار شماست) چرا که شما مجرمید! (46)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (47)

و هنگامى که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمى‏کنند! (48)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (49)

(و اگر آنها به این قرآن ایمان نمى‏آورند) پس به کدام سخن بعد از آن ایمان مى‏آورند؟! (50)

سورة الانسان 76

سورة الانسان 76
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود؟! (1)

ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم، و او را مى‏آزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم! (2)

ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس! (3)

ما براى کافران، زنجیرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده کرده‏ایم! (4)

به یقین ابرار (و نیکان) از جامى مى‏نوشند که با عطر خوشى آمیخته است، (5)

از چشمه‏اى که بندگان خاص خدا از آن مى‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‏سازند! (6)

آنها به نذر خود وفا مى‏کنند، و از روزى که شر و عذابش گسترده است مى‏ترسند، (7)

و غذاى (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین‏» و «یتیم‏» و «اسیر» مى‏دهند! (8)

(و مى‏گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏کنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهیم! (9)

ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزى که عبوس و سخت است! (10)

(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مى‏دارد و آنها را مى‏پذیرد در حالى که غرق شادى و سرورند! (11)

و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حریر بهشتى را به آنها پاداش مى‏دهد! (12)

این در حالى است که در بهشت بر تختهاى زیبا تکیه کرده‏اند، نه آفتاب را در آنجا مى‏بینند و نه سرما را! (13)

و در حالى است که سایه‏هاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوه‏هایش بسیار آسان است! (14)

و در گرداگرد آنها ظرفهایى سیمین و قدحهایى بلورین مى‏گردانند (پر از بهترین غذاها و نوشیدنى‏ها)، (15)

ظرفهاى بلورینى از نقره، که آنها را به اندازه مناسب آماده کرده‏اند! (16)

و در آنجا از جامهایى سیراب مى‏شوند که لبریز از شراب طهورى آمیخته با زنجبیل است، (17)

از چشمه‏اى در بهشت که نامش سلسبیل است! (18)

و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مى‏گردند که هرگاه آنها را ببینى گمان مى‏کنى مروارید پراکنده‏اند! (19)

و هنگامى که آنجا را ببینى نعمتها و ملک عظیمى را مى‏بینى! (20)

بر اندام آنها ( بهشتیان) لباسهایى است از حریر نازک سبزرنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراسته‏اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‏نوشاند! (21)

این پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (22)

مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم! (23)

پس در (تبلیغ و اجراى) حکم پروردگارت شکیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهکار یا کافرى از آنان اطاعت مکن! (24)

و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (25)

و در شبانگاه براى او سجده کن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبیح گوى! (26)

آنها زندگى زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالى که روز سختى را پشت سر خود رها مى‏کنند! (27)

ما آنها را آفریدیم و پیوندهاى وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جاى آنان را به گروه دیگرى مى‏دهیم! (28)

این یک تذکر و یادآورى است، و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (29)

و شما هیچ چیز را نمى‏خواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند دانا و حکیم بوده و هست! (30)

و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) در رحمت (وسیع) خود وارد مى‏کند، و براى ظالمان عذاب دردناکى آماده ساخته است! (31)

سورة القیامة 75

سورة القیامة 75
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به روز قیامت، (1)

و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بیدار و ملامتگر (که رستاخیز حق است)! (2)

آیا انسان مى‏پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد؟! (3)

آرى قادریم که (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم! (4)

(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او مى‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند! (5)

(از این رو) مى‏پرسد: «قیامت کى خواهد بود»! (6)

(بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش درآید، (7)

و ماه بى‏نور گردد، (8)

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند، (9)

آن روز انسان مى‏گوید: «راه فرار کجاست؟!» (10)

هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! (11)

آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است; (12)

و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى‏کنند! (13)

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14)

هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهایى بتراشد! (15)

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حرکت مده، (16)

چرا که جمع‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17)

پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروى کن! (18)

سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (19)

چنین نیست که شما مى‏پندارید (و دلایل معاد را کافى نمى‏دانید); بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید (و هوسرانى بى‏قید و شرط را)! (20)

و آخرت را رها مى‏کنید! (21)

(آرى) در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است، (22)

و به پروردگارش مى‏نگرد! (23)

و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است، (24)

زیرا مى‏داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى‏شکند! (25)

چنین نیست (که انسان مى‏پندارد! او ایمان نمى‏آورد) تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد، (26)

و گفته شود: «آیا کسى هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27)

و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند، (28)

و ساق پاها (از سختى جان‏دادن) به هم بپیچد! (29)

(آرى) در آن روز مسیر همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (30)

(در آن روز گفته مى‏شود:) او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند، (31)

بلکه تکذیب کرد و روى‏گردان شد، (32)

سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى که متکبرانه قدم برمى‏داشت! (33)

(با این اعمال) عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (34)

سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (35)

آیا انسان گمان مى‏کند بى‏هدف رها مى‏شود؟! (36)

آیا او نطفه‏اى از منى که در رحم ریخته مى‏شود نبود؟! (37)

سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت، (38)

و از او دو زوج مرد و زن آفرید! (39)

آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (40)

سورة المدثر 74

سورة المدثر 74
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اى جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (1)

برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)، (2)

و پروردگارت را بزرگ بشمار، (3)

و لباست را پاک کن، (4)

و از پلیدى دورى کن، (5)

و منت مگذار و فزونى مطلب، (6)

و بخاطر پروردگارت شکیبایى کن! (7)

هنگامى که در «صور» دمیده شود، (8)

آن روز، روز سختى است، (9)

و براى کافران آسان نیست! (10)

مرا با کسى که او را خود به تنهایى آفریده‏ام واگذار! (11)

همان کسى که براى او مال گسترده‏اى قرار دادم، (12)

و فرزندانى که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (13)

و وسایل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم! (14)

باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (15)

هرگز چنین نخواهد شد; چرا که او نسبت به آیات ما دشمنى مى‏ورزد! (16)

و بزودى او را مجبور مى‏کنم که از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زیر مى‏افکنم)! (17)

او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت! (18)

مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد! (19)

باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانى خود را) آماده نمود! (20)

سپس نگاهى افکند، (21)

بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد; (22)

سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید، (23)

و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پیشینیان نیست! (24)

این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (25)

(اما) بزودى او را وارد سقر ( دوزخ) مى‏کنم! (26)

و تو نمى‏دانى «سقر» چیست! (27)

(آتشى است که) نه چیزى را باقى مى‏گذارد و نه چیزى را رها مى‏سازد! (28)

پوست تن را بکلى دگرگون مى‏کند! (29)

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏اند! (30)

ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش کافران معین نکردیم تا اهل کتاب ( یهود و نصارى) یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه مى‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت مى‏کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسى نمى‏داند، و این جز هشدار و تذکرى براى انسانها نیست! (31)

اینچنین نیست که آنها تصور مى‏کنند سوگند به ماه، (32)

و به شب، هنگامى که (دامن برچیند و) پشت کند، (33)

و به صبح هنگامى که چهره بگشاید، (34)

که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است! (35)

هشدار و انذارى است براى همه انسانها، (36)

براى کسانى از شما که مى‏خواهند پیش افتند یا عقب بمانند ( بسوى هدایت و نیکى پیش روند یا نروند)! (37)

(آرى) هر کس در گرو اعمال خویش است، (38)

مگر «اصحاب یمین‏» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان مى‏دهند)! (39)

آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مى‏کنند... (40)

از مجرمان: (41)

چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (42)

مى‏گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم، (43)

و اطعام مستمند نمى‏کردیم، (44)

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (45)

و همواره روز جزا را انکار مى‏کردیم، (46)

تا زمانى که مرگ ما فرا رسید!» (47)

از این رو شفاعت شفاعت‏کنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. (48)

چرا آنها از تذکر روى گردانند؟! (49)

گویى گورخرانى رمیده‏اند، (50)

که از (مقابل) شیرى فرار کرده‏اند! (51)

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود! (52)

چنین نیست که آنان مى‏گویند، بلکه آنها از آخرت نمى‏ترسند! (53)

چنین نیست که آنها مى‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآورى است! (54)

هر کس بخواهد از آن پند مى‏گیرد; (55)

و هیچ کس پند نمى‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (56)

سورة المزمل 73

سورة المزمل 73
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اى جامه به خود پیچیده! (1)

شب را، جز کمى، بپاخیز! (2)

نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن، (3)

یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان; (4)

چرا که ما بزودى سخنى سنگین به تو القا خواهیم کرد! (5)

مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‏تر است! (6)

و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت! (7)

و نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند! (8)

همان پروردگار شرق و غرب که معبودى جز او نیست، او را نگاهبان و وکیل خود انتخاب کن، (9)

و در برابر آنچه (دشمنان) مى‏گویند شکیبا باش و بطرزى شایسته از آنان دورى گزین! (10)

و مرا با تکذیب‏کنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمى مهلت ده، (11)

که نزد ما غل و زنجیرها و (آتش) دوزخ است، (12)

و غذایى گلوگیر، و عذابى دردناک، (13)

در آن روز که زمین و کوه‏ها سخت به لرزه درمى‏آید، و کوه‏ها (چنان درهم کوبیده مى‏شود که) به شکل توده‏هایى از شن نرم درمى‏آید! (14)

ما پیامبرى به سوى شما فرستادیم که گواه بر شماست، همان گونه که به سوى فرعون رسولى فرستادیم! (15)

(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات کردیم! (16)

شما (نیز) اگر کافر شوید، چگونه خود را (از عذاب الهى) بر کنار مى‏دارید؟! در آن روز که کودکان را پیر مى‏کند، (17)

و آسمان از هم شکافته مى‏شود، و وعده او شدنى و حتمى است. (18)

این هشدار و تذکرى است، پس هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (19)

پروردگارت مى‏داند که تو و گروهى از آنها که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را به پا مى‏خیزند; خداوند شب و روز را اندازه‏گیرى مى‏کند; او مى‏داند که شما نمى‏توانید مقدار آن را (به دقت) اندازه‏گیرى کنید (براى عبادت کردن)، پس شما را بخشید; اکنون آنچه براى شما میسر است قرآن بخوانید او مى‏داند بزودى گروهى از شما بیمار مى‏شوند، و گروهى دیگر براى به دست آوردن فضل الهى (و کسب روزى) به سفر مى‏روند، و گروهى دیگر در راه خدا جهاد مى‏کنند (و از تلاوت قرآن بازمى‏مانند)، پس به اندازه‏اى که براى شما ممکن است از آن تلاوت کنید و نماز را بر پا دارید و زکات بپردازید و به خدا «قرض الحسنه‏» دهید ( در راه او انفاق نمایید) و (بدانید) آنچه را از کارهاى نیک براى خود از پیش مى‏فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت; و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند آمرزنده و مهربان است! (20)

سورة الجن 72

سورة الجن 72
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

بگو: به من وحى شده است که جمعى از جن به سخنانم گوش فراداده‏اند، سپس گفته‏اند: «ما قرآن عجیبى شنیده‏ایم... (1)

که به راه راست هدایت مى‏کند، پس ما به آن ایمان آورده‏ایم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرارنمى‏دهیم! (2)

و اینکه بلند است مقام باعظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نکرده است! (3)

و اینکه سفیه ما (ابلیس) درباره خداوند سخنان ناروا مى‏گفت! (4)

و اینکه ما گمان مى‏کردیم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمى‏بندند! (5)

و اینکه مردانى از بشر به مردانى از جن پناه مى‏بردند، و آنها سبب افزایش گمراهى و طغیانشان مى‏شدند! (6)

و اینکه آنها گمان کردند -همان‏گونه که شما گمان مى‏کردید- که خداوند هرگز کسى را (به نبوت )مبعوث نمى‏کند! (7)

و اینکه ما آسمان را جستجو کردیم و همه را پر از محافظان قوى و تیرهاى شهاب یافتیم! (8)

و اینکه ما پیش از این به استراق سمع در آسمانها مى‏نشستیم; اما اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند، شهابى را در کمین خود مى‏یابد! (9)

و اینکه (با این اوضاع) ما نمى‏دانیم آیا اراده شرى درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان خواسته است آنان را هدایت کند؟! (10)

و اینکه در میان ما، افرادى صالح و افرادى غیر صالحند; و ما گروه‏هاى متفاوتى هستیم! (11)

و اینکه ما یقین داریم هرگز نمى‏توانیم بر اراده خداوند در زمین غالب شویم و نمى‏توانیم از (پنجه قدرت) او بگریزیم! (12)

و اینکه ما هنگامى که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم; و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد، نه از نقصان مى‏ترسد و نه از ظلم! (13)

و اینکه گروهى از ما مسلمان و گروهى ظالمند; هر کس اسلام را اختیار کند راه راست را برگزیده است، (14)

و اما ظالمان آتشگیره و هیزم دوزخند! (15)

و اینکه اگر آنها ( جن و انس) در راه (ایمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سیرابشان مى‏کنیم! (16)

هدف این است که ما آنها را با این نعمت فراوان بیازماییم; و هر کس از یاد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شدید و فزاینده‏اى گرفتار مى‏سازد! (17)

و اینکه مساجد از آن خداست، پس هیچ کس را با خدا نخوانید! (18)

و اینکه هنگامى که بنده خدا ( محمد (ص)) به عبادت برمى‏خاست و او را مى‏خواند، گروهى پیرامون او بشدت ازدحام مى‏کردند!» (19)

بگو: «من تنها پروردگارم را مى‏خوانم و هیچ کس را شریک او قرار نمى‏دهم!» (20)

بگو: «من مالک زیان و هدایتى براى شما نیستم!» (21)

بگو: «(اگر من نیز بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هیچ کس مرا در برابر او حمایت نمى‏کند و پناهگاهى جز او نمى‏یابم; (22)

تنها وظیفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست; و هر کس نافرمانى خدا و رسولش کند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مى‏مانند! (23)

(این کار شکنى کفار همچنان ادامه مى‏یابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند; آنگاه مى‏دانند چه کسى یاورش ضعیفتر و جمعیتش کمتر است! (24)

بگو: «من نمى‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است یا پروردگارم زمانى براى آن قرارمى‏دهد؟! (25)

داناى غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمى‏سازد، (26)

مگر رسولانى که آنان را برگزیده و مراقبینى از پیش رو و پشت سر براى آنها قرار مى‏دهد... (27)

تا بداند پیامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ کرده‏اند; و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چیز را احصار کرده است!» (28)