سورة النبا 78
به نام خداوند بخشنده مهربان
آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال مىکنند؟! (1)
از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)
همان خبرى که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)
چنین نیست که آنها فکر مىکنند، و بزودى مىفهمند! (4)
باز هم چنین نیست که آنها مىپندارند، و بزودى مىفهمند (که قیامت حق است)! (5)
آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)
و کوهها را میخهاى زمین؟! (7)
و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)
و شب را پوششى (براى شما)، (10)
و روز را وسیلهاى براى زندگى و معاش! (11)
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)
و چراغى روشن و حرارتبخش آفریدیم! (13)
و از ابرهاى بارانزا آبى فراوان نازل کردیم، (14)
تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)
و باغهایى پردرخت! (16)
(آرى) روز جدایى، میعاد همگان است! (17)
روزى که در «صور» دمیده مىشود و شما فوج فوج (به محشر) مىآیید! (18)
و آسمان گشوده مىشود و بصورت درهاى متعددى درمىآید! (19)
و کوهها به حرکت درمىآید و بصورت سرابى مىشود! (20)
مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهى است بزرگ، (21)
و محل بازگشتى براى طغیانگران! (22)
مدتهاى طولانى در آن مىمانند! (23)
در آنجا نه چیز خنکى مىچشند و نه نوشیدنى گوارایى، (24)
جز آبى سوزان و مایعى از چرک و خون! (25)
این مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)
چرا که آنها هیچ امیدى به حساب نداشتند، (27)
و آیات ما را بکلى تکذیب کردند! (28)
و ما همه چیز را شمارش و ثبت کردهایم! (29)
پس بچشید که چیزى جز عذاب بر شما نمىافزاییم! (30)
مسلما براى پرهیزگاران نجات و پیروزى بزرگى است: (31)
باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (32)
و حوریانى بسیار جوان و همسن و سال، (33)
و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور)! (34)
در آنجا نه سخن لغو و بیهودهاى مىشنوند و نه دروغى! (35)
این کیفرى است از سوى پروردگارت و عطیهاى است کافى! (36)
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى کند)! (37)
« روزى که «روح» و «ملائکه» در یک صف مىایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمىگویند، و (آنگاه که مىگویند) درست مىگویند! (38)
آن روز حق است; هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزیند! (39)
و ما شما را از عذاب نزدیکى بیم دادیم! این عذاب در روزى خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مىبیند، و کافر مىگوید: «اى کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمىشدم)!» (40)