سورة نوح 71

سورة نوح 71
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ما نوح را به سوى قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» (1)

گفت: «اى قوم! من براى شما بیم‏دهنده آشکارى هستم، (2)

که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! (3)

اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را مى‏آمرزد و تا زمان معینى شما را عمر مى‏دهد; زیرا هنگامى که اجل الهى فرا رسد، تاخیرى نخواهد داشت اگر مى‏دانستید!» (4)

(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت کردم، (5)

اما دعوت من چیزى جز فرار از حق بر آنان نیفزود! (6)

و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزى، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدت استکبار کردند! (7)

سپس من آنها را با صداى بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، (8)

سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) براى آنان بیان داشتم! (9)

به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است... (10)

تا بارانهاى پربرکت آسمان را پى در پى بر شما فرستد، (11)

و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد! (12)

چرا شما براى خدا عظمت قائل نیستید؟! (13)

در حالى که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! (14)

آیا نمى‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکى بالاى دیگرى آفریده است، (15)

و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایى، و خورشید را چراغ فروزانى قرار داده است؟! (16)

و خداوند شما را همچون گیاهى از زمین رویانید، (17)

سپس شما را به همان زمین بازمى‏گرداند، و بار دیگر شما را خارج مى‏سازد! (18)

و خداوند زمین را براى شما فرش گسترده‏اى قرار داد... (19)

تا از راههاى وسیع و دره‏هاى آن بگذرید (و به هر جا مى‏خواهید بروید)!» (20)

نوح (بعد از نومیدى از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من کردند و از کسانى پیروى نمودند که اموال و فرزندانشان چیزى جز زیانکارى بر آنها نیفزوده است! (21)

و (این رهبران گمراه) مکر عظیمى به کار بردند... (22)

و گفتند: دست از خدایان و بتهاى خود برندارید (به خصوص) بتهاى «ود»، «سواع‏»، «یغوث‏»، س‏خ‏للّهیعوق‏» و «نسر» را رها نکنید! (23)

و آنها گروه بسیارى را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!» (24)

(آرى، سرانجام) همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانى براى خود نیافتند! (25)

نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روى زمین باقى مگذار! (26)

چرا که اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مى‏کنند و جز نسلى فاجر و کافر به وجود نمى‏آورند! (27)

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانى را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز; و ظالمان را جز هلاکت میفزا!» (28)

سورة المعارج 70

سورة المعارج 70
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

تقاضاکننده‏اى تقاضاى عذابى کرد که واقع شد! (1)

این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمى‏تواند آن را دفع کند، (2)

از سوى خداوند ذى المعارج ( خداوندى که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مى‏کنند)! (3)

فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوى او عروج مى‏کنند در آن روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است! (4)

پس صبر جمیل پیشه کن، (5)

زیرا آنها آن روز را دور مى‏بینند، (6)

و ما آن را نزدیک مى‏بینیم! (7)

همان روز که آسمان همچون فلز گداخته مى‏شود، (8)

و کوه‏ها مانند پشم رنگین متلاشى خواهد بود، (9)

و هیچ دوست صمیمى سراغ دوستش را نمى‏گیرد! (10)

آنها را نشانشان مى‏دهند (ولى هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست مى‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (11)

و همسر و برادرش را، (12)

و قبیله‏اش را که همیشه از او حمایت مى‏کرد، (13)

و همه مردم روى زمین را تا مایه نجاتش گردند; (14)

اما هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آرى) شعله‏هاى سوزان آتش است، (15)

دست و پاو پوست سر را مى‏کند و مى‏برد! (16)

و کسانى را که به فرمان خدا پشت کردند صدا مى‏زند، (17)

و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! (18)

به یقین انسان حریص و کم‏طاقت آفریده شده است، (19)

هنگامى که بدى به او رسد بیتابى مى‏کند، (20)

و هنگامى که خوبى به او رسد مانع دیگران مى‏شود (و بخل مى‏ورزد)، (21)

مگر نمازگزاران، (22)

آنها که نمازها را پیوسته بجا مى‏آورند، (23)

و آنها که در اموالشان حق معلومى است... (24)

براى تقاضاکننده و محروم، (25)

و آنها که به روز جزا ایمان دارند، (26)

و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (27)

چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (28)

و آنها که دامان خویش را (از بى‏عفتى) حفظ مى‏کنند، (29)

جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‏گیرى از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! (30)

و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است! (31)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت مى‏کنند، (32)

و آنها که با اداى شهادتشان قیام مى‏نمایند، (33)

و آنها که بر نماز مواظبت دارند، (34)

آنان در باغهاى بهشتى (پذیرایى و) گرامى داشته مى‏شوند. (35)

این کافران را چه مى‏شود که با سرعت نزد تو مى‏آیند... (36)

از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)! (37)

آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهى وارد کنند؟! (38)

هرگز چنین نیست; ما آنها را از آنچه خودشان مى‏دانند آفریده‏ایم! (39)

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... (40)

که جاى آنان را به کسانى بدهیم که از آنها بهترند; و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (41)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى کنند تا زمانى که روز موعود خود را ملاقات نمایند! (42)

همان روز که از قبرها بسرعت خارج مى‏شوند، گویى به سوى بتها مى‏دوند... (43)

در حالى که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‏اى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! این همان روزى است که به آنها وعده داده مى‏شد! (44)

سورة الحاقة 69

سورة الحاقة 69
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

(روز رستاخیز) روزى است که مسلما واقع مى‏شود! (1)

چه روز واقع شدنى! (2)

و تو چه مى‏دانى آن روز واقع شدنى چیست؟! (3)

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهى را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)! (4)

اما قوم «ثمود» با عذابى سرکش هلاک شدند! (5)

و اما قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، (6)

(خداوند) این تندباد بنیان‏کن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مى‏دیدى که آن قوم همچون تنه‏هاى پوسیده و تو خالى درختان نخل در میان این تند باد روى زمین افتاده و هلاک شده‏اند! (7)

آیا کسى از آنها را باقى مى‏بینى؟! (8)

و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند، (9)

و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند; و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدى گرفتار ساخت! (10)

و هنگامى که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتى کردیم، (11)

تا آن را وسیله تذکرى براى شما قرار دهیم و گوشهاى شنوا آن را دریابد و بفهمد. (12)

به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود، (13)

و زمین و کوه‏ها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشى گردند، (14)

در آن روز «واقعه عظیم‏» روى مى‏دهد، (15)

و آسمان از هم مى‏شکافد و سست مى‏گردد و فرومى‏ریزد! (16)

فرشتگان در اطراف آسمان قرارمى‏گیرند (و براى انجام ماموریتها آماده مى‏شوند); و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مى‏کنند! (17)

در آن روز همگى به پیشگاه خدا عرضه مى‏شوید و چیزى از کارهاى شما پنهان نمى‏ماند! (18)

پس کسى که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فریاد مى‏زند که: «(اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! (19)

من یقین داشتم که (قیامتى در کار است و) به حساب اعمالم مى‏رسم!» (20)

او در یک زندگى (کاملا) رضایتبخش قرار خواهد داشت، (21)

در بهشتى عالى، (22)

که میوه هایش در دسترس است! (23)

(و به آنان گفته مى‏شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالى که در ایام گذشته انجام دادید! (24)

اما کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‏گوید: «اى کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‏دادند. (25)

و نمى‏دانستم حساب من چیست! (26)

اى کاش مرگم فرا مى‏رسید! (27)

مال و ثروتم هرگز مرا بى‏نیاز نکرد، (28)

قدرت من نیز از دست رفت!» (29)

او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید! (30)

سپس او را در دوزخ بیفکنید! (31)

بعد او را به زنجیرى که هفتاد ذراع است ببندید; (32)

چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمى‏آورد، (33)

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمى‏نمود; (34)

از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانى ندارد، (35)

و نه طعامى، جز از چرک و خون! (36)

غذایى که جز خطاکاران آن را نمى‏خورند! (37)

سوگند به آنچه مى‏بینید، (38)

و آنچه نمى‏بینید، (39)

که این قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (40)

و گفته شاعرى نیست، اما کمتر ایمان مى‏آورید! (41)

و نه گفته کاهنى، هر چند کمتر متذکر مى‏شوید! (42)

کلامى است که از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است! (43)

اگر او سخنى دروغ بر ما مى‏بست، (44)

ما او را با قدرت مى‏گرفتیم، (45)

سپس رگ قلبش را قطع مى‏کردیم، (46)

و هیچ کس از شما نمى‏توانست از (مجازات) او مانع شود! (47)

و آن مسلما تذکرى براى پرهیزگاران است! (48)

و ما مى‏دانیم که بعضى از شما (آن را) تکذیب مى‏کنید! (49)

و آن مایه حسرت کافران است! (50)

و آن یقین خالص است! (51)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى! (52)

سورة القلم 68

سورة القلم  68
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1)

که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستى، (2)

و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است! (3)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏اى دارى! (4)

و بزودى تو مى‏بینى و آنان نیز مى‏بینند، (5)

که کدام یک از شما مجنونند! (6)

پروردگارت بهتر از هر کس مى‏داند چه کسى از راه او گمراه شده، و هدایت‏یافتگان را نیز بهتر مى‏شناسد! (7)

حال که چنین است از تکذیب‏کنندگان اطاعت مکن! (8)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسیر حق)! (9)

و از کسى که بسیار سوگند یاد مى‏کند و پست است اطاعت مکن، (10)

کسى که بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد مى‏کند، (11)

و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (12)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)

مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروى کنى)! (14)

هنگامى که آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «اینها افسانه‏هاى خرافى پیشینیان است! س‏ذللّه (15)

(ولى) ما بزودى بر بینى او علامت و داغ ننگ مى‏نهیم! (16)

ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ‏» را آزمایش کردیم، هنگامى که سوگند یاد کردند که میوه‏هاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (17)

و هیچ از آن استثنا نکنند; (18)

اما عذابى فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى که همه در خواب بودند، (19)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانى شد! (20)

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (21)

که بسوى کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ها را دارید! (22)

آنها حرکت کردند در حالى که آهسته با هم مى‏گفتند:» (23)

«مواظب باشید امروز حتى یک فقیر وارد بر شما نشود!» (24)

(آرى) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیرى کنند. (25)

هنگامى که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (26)

(آرى، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (27)

یکى از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمى‏گویید؟! (28)

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (29)

سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (30)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما که طغیانگر بودیم! (31)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقه‏مندیم!» (32)

این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مى‏دانستند! (33)

مسلما براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است! (34)

آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مى‏دهیم؟! (35)

شما را چه مى‏شود؟! چگونه داورى مى‏کنید؟! (36)

آیا کتابى دارید که از آن درس مى‏خوانید... (37)

که آنچه را شما انتخاب مى‏کنید از آن شماست؟! (38)

یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمرى تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید براى شما باشد؟! (39)

از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزى را تضمین مى‏کند؟! (40)

یا اینکه معبودانى دارند که آنها را شریک خدا قرار داده‏اند (و براى آنان شفاعت مى‏کنند)؟! اگر راست مى‏گویند معبودان خود را بیاورند! (41)

(به خاطر بیاورید) روزى را که ساق پاها (از وحشت) برهنه مى‏گردد و دعوت به سجود مى‏شوند، اما نمى‏توانند (سجود کنند). (42)

این در حالى است که چشمهایشان (از شدت شرمسارى) به زیر افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود مى‏شدند در حالى که سالم بودند (ولى امروز دیگر توانایى آن را ندارند)! (43)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب مى‏کنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمى‏دانند به تدریج به سوى عذاب پیش مى‏بریم. (44)

و به آنها مهلت (بازگشت) مى‏دهم; چرا که نقشه‏هاى من محکم و دقیق است! (45)

یا اینکه تو از آنها مزدى مى‏طلبى که پرداختش براى آنها سنگین است؟! (46)

یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مى‏نویسند (و به یکدیگر مى‏دهند)؟! (47)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (که در تقاضاى مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهى) بیرون افکنده مى‏شد در حالى که نکوهیده بود! (49)

ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (50)

نزدیک است کافران هنگامى که آیات قرآن را مى‏شنوند با چشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و مى‏گویند: «او دیوانه است!» (51)

در حالى که این (قرآن) جز مایه بیدارى براى جهانیان نیست! (52)

سورة الملک 67

سورة الملک 67
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

پربرکت و زوال‏ناپذیر است کسى که حکومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست. (1)

آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل مى‏کنید، و او شکست‏ناپذیر و بخشنده است. (2)

همان کسى که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید; در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبى نمى‏بینى! بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللى مشاهده مى‏کنى؟! (3)

بار دیگر (به عالم هستى) نگاه کن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناکام مانده) به سوى تو باز مى‏گردد در حالى که خسته و ناتوان است! (4)

ما آسمان پایین (نزدیک) را با چراغهاى فروزانى زینت بخشیدیم، و آنها ( شهابها ) را تیرهایى براى شیاطین قرار دادیم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختیم! (5)

و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامى است! (6)

هنگامى که در آن افکنده شوند صداى وحشتناکى از آن مى‏شنوند، و این در حالى است که پیوسته مى‏جوشد! (7)

نزدیک است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان که گروهى در آن افکنده مى‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‏پرسند: «مگر بیم‏دهنده الهى به سراغ شما نیامد؟!» (8)

مى‏گویند: «آرى، بیم‏دهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزى نازل نکرده، و شما در گمراهى بزرگى هستید!» (9)

و مى‏گویند: «اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقل مى‏کردیم، در میان دوزخیان نبودیم!» (10)

اینجاست که به گناه خود اعتراف مى‏کنند; دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (11)

(اما) کسانى که از پروردگارشان در نهان مى‏ترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند! (12)

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتى نمى‏کند)، او به آنچه در سینه‏هاست آگاه است! (13)

آیا آن کسى که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالى که او (از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است! (14)

او کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانه‏هاى آن راه بروید و از روزیهاى خداوند بخورید; و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست! (15)

آیا خود را از عذاب کسى که حاکم بر آسمان است در امان مى‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟! (16)

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مى‏دانید که تندبادى پر از سنگریزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهید دانست تهدیدهاى من چگونه است! (17)

کسانى که پیش از آنان بودند (آیات الهى را) تکذیب کردند، اما (ببین) مجازات من چگونه بود! (18)

آیا به پرندگانى که بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مى‏کنند، نگاه نکردند؟! جز خداوند رحمان کسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمى‏دارد، چرا که او به هر چیز بیناست! (19)

آیا این کسى که لشکر شماست مى‏تواند شما را در برابر خداوند یارى دهد؟ ولى کافران تنها گرفتار فریبند! (20)

یا آن کسى که شما را روزى مى‏دهد، اگر روزیش را بازدارد (چه کسى مى‏تواند نیاز شما را تامین کند)؟! ولى آنها در سرکشى و فرار از حقیقت لجاجت مى‏ورزند! (21)

آیا کسى که به رو افتاده حرکت مى‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسى که راست‏قامت در صراط مستقیم گام برمى‏دارد؟! (22)

بگو: «او کسى است که شما را آفرید و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد; اما کمتر سپاسگزارى مى‏کنید!» (23)

بگو: «او کسى است که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مى‏شوید!» (24)

آنها مى‏گویند: «اگر راست مى‏گویید این وعده قیامت چه زمانى است؟!» (25)

بگو: «علم آن تنها نزد خداست; و من فقط بیم‏دهنده آشکارى هستم!» (26)

هنگامى که آن (وعده الهى) را از نزدیک مى‏بینند، صورت کافران زشت و سیاه مى‏گردد، و به آنها گفته مى‏شود: «این همان چیزى است که تقاضاى آن را داشتید»! (27)

بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند مرا و تمام کسانى را که با من هستند هلاک کند، یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مى‏دهد؟!» (28)

بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده و بر او توکل کرده‏ایم; و بزودى مى‏دانید چه کسى در گمراهى آشکار است!» (29)

بگو: «به من خبر دهید اگر آبهاى (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسى مى‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (30)

(66) سورة التحریم

(66) سورة التحریم
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اى پیامبر! چرا چیزى را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام مى‏کنى؟! و خداوند آمرزنده و رحیم است. (1)

خداوند راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته; و خداوند مولاى شماست و او دانا و حکیم است. (2)

(به خاطر بیاورید) هنگامى را که پیامبر یکى از رازهاى خود را به بعضى از همسرانش گفت، ولى هنگامى که وى آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش را از آن آگاه ساخت، قسمتى از آن را براى او بازگو کرد و از قسمت دیگر خوددارى نمود; هنگامى که پیامبر همسرش را از آن خبر داد، گفت: ; س‏خ‏للّهچه کسى تو را از این راز آگاه ساخت؟» فرمود: «خداوند عالم و آگاه مرا باخبر ساخت! س‏ذللّه (3)

اگر شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست، زیرا) دلهایتان از حق منحرف گشته; و اگر بر ضد او دست به دست هم دهید، (کارى از پیش نخواهید برد) زیرا خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند. (4)

امید است که اگر او شما را طلاق دهد، پروردگارش به جاى شما همسرانى بهتر براى او قرار دهد، همسرانى مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه کار، عابد، هجرت‏کننده ، زنانى غیرباکره و باکره! (5)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید خود و خانواده خویش را از آتشى که هیزم آن انسانها و سنگهاست نگه دارید; آتشى که فرشتگانى بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمى‏کنند و آنچه را فرمان داده شده‏اند (به طور کامل) اجرا مى‏نمایند! (6)

اى کسانى که کافر شده‏اید امروز عذرخواهى نکنید، چرا که تنها به اعمالتان جزا داده مى‏شوید! (7)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید بسوى خدا توبه کنید، توبه‏اى خالص; امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است وارد کند، در آن روزى که خداوند پیامبر و کسانى را که با او ایمان آوردند خوار نمى‏کند; این در حالى است که نورشان پیشاپیش آنان و از سوى راستشان در حرکت است، و مى‏گویند: «پروردگارا! نور ما را کامل کن و ما را ببخش که تو بر هر چیز توانائى!» (8)

اى پیامبر! با کفار و منافقین پیکار کن و بر آنان سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است، و بد فرجامى است! (9)

خداوند براى کسانى که کافر شده‏اند به همسر نوح و همسر لوط مثل زده است، آن دو تحت سرپرستى دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولى به آن دو خیانت کردند و ارتباط با این دو (پیامبر) سودى به حالشان (در برابر عذاب الهى) نداشت، و به آنها گفته شد: «وارد آتش شوید همراه کسانى که وارد مى‏شوند!» (10)

و خداوند براى مؤمنان، به همسر فرعون مثل زده است، در آن هنگام که گفت: «پروردگارا! خانه‏اى براى من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و کار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایى بخش!» (11)

و همچنین به مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما را از روح خود در آن دمیدیم; او کلمات پروردگار و کتابهایش را تصدیق کرد و از مطیعان فرمان خدا بود! (12)

سورة الطلاق 65

سورة الطلاق 65
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اى پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید، در زمان عده، آنها را طلاق گویید ( زمانى که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکى نکرده باشند )، و حساب عده را نگه دارید; و از خدایى که پروردگار شماست بپرهیزید; نه شما آنها را از خانه‏هایشان بیرون کنید و نه آنها (در دوران عده) بیرون روند، مگر آنکه کار زشت آشکارى انجام دهند; این حدود خداست، و هر کس از حدود الهى تجاوز کند به خویشتن ستم کرده; تو نمى‏دانى شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحى) فراهم کند! (1)

و چون عده آنها سرآمد، آنها را بطرز شایسته‏اى نگه دارید یا بطرز شایسته‏اى از آنان جدا شوید; و دو مرد عادل از خودتان را گواه گیرید; و شهادت را براى خدا برپا دارید; این چیزى است که مؤمنان به خدا و روز قیامت به آن اندرز داده مى‏شوند! و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى‏کند، (2)

و او را از جایى که گمان ندارد روزى مى‏دهد; و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را مى‏کند; خداوند فرمان خود را به انجام مى‏رساند; و خدا براى هر چیزى اندازه‏اى قرار داده است! (3)

و از زنانتان، آنان که از عادت ماهانه مایوسند، اگر در وضع آنها (از نظر باردارى) شک کنید، عده آنان سه ماه است، و همچنین آنها که عادت ماهانه ندیده‏اند; و عده زنان باردار این است که بار خود را بر زمین بگذارند; و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند کار را بر او آسان مى‏سازد! (4)

این فرمان خداست که بر شما نازل کرده; و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند گناهانش را مى‏بخشد و پاداش او را بزرگ مى‏دارد! (5)

آنها ( زنان مطلقه) را هر جا خودتان سکونت دارید و در توانایى شماست سکونت دهید; و به آنها زیان نرسانید تا کار را بر آنان تنگ کنید (و مجبور به ترک منزل شوند); و اگر باردار باشند، نفقه آنها را بپردازید تا وضع حمل کنند; و اگر براى شما (فرزند را) شیر مى‏دهند، پاداش آنها را بپردازید; و (درباره فرزندان، کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید; و اگر به توافق نرسیدید، آن دیگرى شیردادن آن بچه را بر عهده مى‏گیرد. (6)

آنان که امکانات وسیعى دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند; خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایى که به او داده تکلیف نمى‏کند; خداوند بزودى بعد از سختیها آسانى قرار مى‏دهد! (7)

چه بسیار شهرها و آبادیها که اهل آن از فرمان خدا و رسولانش سرپیچى کردند و ما بشدت به حسابشان رسیدیم و به مجازات کم‏نظیرى گرفتار ساختیم! (8)

آنها آثار سوء کار خود را چشیدند; و عاقبت کارشان خسران بود! (9)

خداوند عذاب سختى براى آنها فراهم ساخته; پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید اى خردمندانى که ایمان آورده‏اید! (زیرا) خداوند چیزى که مایه تذکر است بر شما نازل کرده; (10)

رسولى به سوى شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت مى‏کند تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند، از تاریکیها بسوى نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهایى از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جارى است، جاودانه در آن مى‏مانند، و خداوند روزى نیکویى براى او قرار داده است! (11)

خداوند همان کسى است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را; فرمان او در میان آنها پیوسته فرود مى‏آید تا بدانید خداوند بر هر چیز تواناست و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد! (12)

سورة التغابن 64

سورة التغابن 64
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است براى خدا تسبیح مى‏گویند; مالکیت و حکومت از آن اوست و ستایش از آن او; و او بر همه چیز تواناست! (1)

او کسى است که شما را آفرید (و به شما آزادى و اختیار داد); گروهى از شما کافرید و گروهى مؤمن; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید بیناست! (2)

آسمانها و زمین را بحق آفرید; و شما را (در عالم جنین) تصویر کرد، تصویرى زیبا و دلپذیر; و سرانجام (همه) بسوى اوست. (3)

آنچه را در آسمانها و زمین است مى‏داند، و از آنچه پنهان یا آشکار مى‏کنید با خبر است; و خداوند از آنچه در درون سینه‏هاست آگاه است. (4)

آیا خبر کسانى که پیش از این کافر شدند به شما نرسیده است؟! (آرى) آنها طعم کیفر گناهان بزرگ خود را چشیدند; و عذاب دردناک براى آنهاست! (5)

این بخاطر آن است که رسولان آنها (پیوسته) با دلایل روشن به سراغشان مى‏آمدند، ولى آنها (از روى کبر و غرور) گفتند: «آیا بشرهایى (مثل ما) مى‏خواهند ما را هدایت کنند؟!» از این رو کافر شدند و روى برگرداندند; و خداوند (از ایمان و طاعتشان) بى نیاز بود، و خدا غنى و شایسته ستایش است! (6)

کافران پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد، بگو: «آرى به پروردگارم سوگند که همه شما (در قیامت) برانگیخته خواهید شد، سپس آنچه را عمل مى‏کردید به شما خبر داده مى‏شود، و این براى خداوند آسان است!» (7)

حال که چنین است، به خدا و رسول او و نورى که نازل کرده‏ایم ایمان بیاورید; و بدانید خدا به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است! (8)

این در زمانى خواهد بود که همه شما را در روز اجتماع ( روز رستاخیز) گردآورى مى‏کند; آن روز روز تغابن است (روز احساس خسارت و پشیمانى)! و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را مى‏بخشد و او را در باغهایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است وارد مى‏کند، جاودانه در آن مى مانند; و این پیروزى بزرگ است! (9)

اما کسانى که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند اصحاب دوزخند، جاودانه در آن مى‏مانند، و (سرانجام آنها) سرانجام بدى است! (10)

هیچ مصیبتى رخ نمى‏دهد مگر به اذن خدا! و هر کس به خدا ایمان آورد، خداوند قلبش را هدایت مى‏کند; و خدا به هر چیز داناست! (11)

اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید پیامبر را; و اگر روى‏گردان شوید، رسول ما جز ابلاغ آشکار وظیفه‏اى ندارد! (12)

خداوند کسى است که هیچ معبودى جز او نیست، و مؤمنان باید فقط بر او توکل کنند! (13)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! بعضى از همسران و فرزندانتان دشمنان شما هستند، از آنها برحذر باشید; و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را مى‏بخشد); چرا که خداوند بخشنده و مهربان است! (14)

اموال و فرزندانتان فقط وسیله آزمایش شما هستند; و خداست که پاداش عظیم نزد اوست! (15)

پس تا مى‏توانید تقواى الهى پیشه کنید و گوش دهید و اطاعت نمایید و انفاق کنید که براى شما بهتر است; و کسانى که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگارانند! (16)

اگر به خدا قرض‏الحسنه دهید، آن را براى شما مضاعف مى‏سازد و شما را مى‏بخشد; و خداوند شکرکننده و بردبار است! (17)

او داناى پنهان و آشکار است; و او عزیز و حکیم است! (18)

سورة المنافقون 63

سورة المنافقون 63
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامى که منافقان نزد تو آیند مى‏گویند: «ما شهادت مى‏دهیم که یقینا تو رسول خدایى! س‏ذللّه خداوند مى‏داند که تو رسول او هستى، ولى خداوند شهادت مى‏دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند). (1)

آنها سوگندهایشان را سپر ساخته‏اند تا مردم را از راه خدا باز دارند، و کارهاى بسیار بدى انجام مى‏دهند! (2)

این بخاطر آن است که نخست ایمان آوردند سپس کافر شدند; از این رو بر دلهاى آنان مهر نهاده شده، و حقیقت را درک نمى‏کنند! (3)

هنگامى که آنها را مى‏بینى، جسم و قیافه آنان تو را در شگفتى فرو مى‏برد; و اگر سخن بگویند، به سخنانشان گوش فرا مى‏دهى; اما گویى چوبهاى خشکى هستند که به دیوار تکیه داده شده‏اند! هر فریادى از هر جا بلند شود بر ضد خود مى‏پندارند; آنها دشمنان واقعى تو هستند، پس از آنان بر حذر باش! خداوند آنها را بکشد، چگونه از حق منحرف مى‏شوند؟! (4)

هنگامى که به آنان گفته شود: «بیایید تا رسول خدا براى شما استغفار کند!»، سرهاى خود را (از روى استهزا و کبر و غرور) تکان مى‏دهند; و آنها را مى‏بینى که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر مى‏ورزند! (5)

براى آنها تفاوت نمى‏کند، خواه استغفار برایشان کنى یا نکنى، هرگز خداوند آنان را نمى‏بخشد; زیرا خداوند قوم فاسق را هدایت نمى‏کند! (6)

آنها کسانى هستند که مى‏گویند: «به افرادى که نزد رسول خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند!» (غافل از اینکه) خزاین آسمانها و زمین از آن خداست، ولى منافقان نمى‏فهمند! (7)

آنها مى‏گویند: «اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون مى‏کنند!» در حالى که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است; ولى منافقان نمى‏دانند! (8)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند! و کسانى که چنین کنند، زیانکارانند! (9)

از آنچه به شما روزى داده‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکى از شما فرا رسد و بگوید: س‏خ‏للّهپروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدت کمى به تاخیر نینداختى تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!» (10)

خداوند هرگز مرگ کسى را هنگامى که اجلش فرا رسد به تاخیر نمى‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است. (11)

سورة الجمعة 62

سورة الجمعة 62
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا مى‏گویند، خداوندى که مالک و حاکم است و از هر عیب و نقصى مبرا، و عزیز و حکیم است! (1)

و کسى است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آنها مى‏خواند و آنها را تزکیه مى‏کند و به آنان کتاب (قرآن) و حکمت مى‏آموزد هر چند پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند! (2)

و (همچنین) رسول است بر گروه دیگرى که هنوز به آنها ملحق نشده‏اند; و او عزیز و حکیم است! (3)

این فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) مى‏بخشد; و خداوند صاحب فضل عظیم است! (4)

کسانى که مکلف به تورات شدند ولى حق آن را ادا نکردند، مانند درازگوشى هستند که کتابهایى حمل مى‏کند، (آن را بر دوش مى‏کشد اما چیزى از آن نمى‏فهمد)! گروهى که آیات خدا را انکار کردند مثال بدى دارند، و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمى‏کند! (5)

بگو: «اى یهودیان! اگر گمان مى‏کنید که (فقط) شما دوستان خدائید نه سایر مردم، پس آرزوى مرگ کنید اگر راست مى‏گویید (تا به لقاى محبوبتان برسید)!» (6)

ولى آنان هرگز تمناى مرگ نمى‏کنند بخاطراعمالى که از پیش فرستاده‏اند; و خداوند ظالمان را بخوبى مى‏شناسد! (7)

بگو: «این مرگى که از آن فرار مى‏کنید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد; سپس به سوى کسى که داناى پنهان و آشکار است بازگردانده مى‏شوید; آنگاه شما را از آنچه انجام مى‏دادید خبر مى‏دهد!» (8)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که براى نماز روز جمعه اذان گفته شود، به سوى ذکر خدا بشتابید و خرید و فروش را رها کنید که این براى شما بهتر است اگر مى‏دانستید! (9)

و هنگامى که نماز پایان گرفت (شما آزادید) در زمین پراکنده شوید و از فضل خدا بطلبید، و خدا را بسیار یاد کنید شاید رستگار شوید! (10)

هنگامى که آنها تجارت یا سرگرمى و لهوى را ببینند پراکنده مى‏شوند و به سوى آن مى روند و تو را ایستاده به حال خود رها مى‏کنند; بگو: آنچه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است، و خداوند بهترین روزى‏دهندگان است. (11)