سورة ق 50
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ق، سوگند به قرآن مجید (که قیامت و رستاخیز حق است)! (1)
آنها تعجب کردند که پیامبرى انذارگر از میان خودشان آمده; و کافران گفتند: «این چیز عجیبى است! (2)
آیا هنگامى که مردیم و خاک شدیم (دوباره به زندگى بازمىگردیم)؟! این بازگشتى بعید است!; سذللّه (3)
ولى ما مىدانیم آنچه را زمین از بدن آنها مىکاهد; و نزد ما کتابى است که همه چیز در آن محفوظ است! (4)
آنها حق را هنگامى که به سراغشان آمد تکذیب کردند; از این رو پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند! (5)
آیا آنان به آسمان بالاى سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کردهایم، و چگونه آن را (بوسیله ستارگان) زینت بخشیدهایم و هیچ شکاف و شکستى در آن نیست؟! (6)
و زمین را گسترش دادیم و در آن کوههائى عظیم و استوار افکندیم و از هر نوع گیاه بهجتانگیز در آن رویاندیم، (7)
تا وسیله بینایى و یادآورى براى هر بنده توبه کارى باشد! (8)
و از آسمان، آبى پربرکت نازل کردیم، و بوسیله آن باغها و دانههایى را که درو مىکند رویاندیم، (9)
و نخلهاى بلندقامت که میوههاى متراکم دارند; (10)
همه اینها براى روزىبخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده کردیم; (آرى) زندهشدن مردگان نیز همین گونه است! (11)
پیش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرس» ( قومى که در یمامه زندگى مىکردند و پیامبرى به نام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند، (12)
و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط، (13)
و «اصحاب الایکه» ( قوم شعیب) و قوم تبع (که در سرزمین یمن زندگى مىکردند)، هر یک از آنها فرستادگان الهى را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق یافت! (14)
آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولى آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند! (15)
ما انسان را آفریدیم و وسوسههاى نفس او را مىدانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (16)
(به خاطر بیاورید) هنگامى را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت مىدارند; (17)
انسان هیچ سخنى را بر زبان نمىآورد مگر اینکه همان دم، فرشتهاى مراقب و آماده براى انجام ماموریت (و ضبط آن) است! (18)
و سرانجام، سکرات (و بیخودى در آستانه) مرگ بحق فرامىرسد (و به انسان گفته مىشود:) این همان چیزى است که تو از آن مىگریختى! (19)
و در «صور» دمیده مىشود; آن روز، روز تحقق وعده وحشتناک است! (20)
هر انسانى وارد محشر مىگردد در حالى که همراه او حرکت دهنده و گواهى است! (21)
(به او خطاب مىشود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملا تیزبین است! (22)
فرشته همنشین او مىگوید: «این نامه اعمال اوست که نزد من حاضر و آماده است!» (23)
(خداوند فرمان مىدهد:) هر کافر متکبر لجوج را در جهنم افکنید! (24)
آن کسى که به شدت مانع خیر و متجاوز و در شک و تردید است (حتى دیگران را به تردید مى افکند); (25)
همان کسى که معبود دیگرى با خدا قرار داده، (آرى) او را در عذاب شدید بیفکنید! (26)
و همنشینش (از شیاطین) مىگوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، لکن او خود در گمراهى دور و درازى بود!» (27)
(خداوند) مىگوید: «نزد من جدال و مخاصمه نکنید; من پیشتر به شما هشدار دادهام (و اتمام حجت کردهام)! (28)
سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم کرد!» (29)
(به خاطر بیاورید) روزى را که به جهنم مىگوییم: «آیا پر شدهاى؟» و او مىگوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (30)
(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیک مىکنند، و فاصلهاى از آنان ندارد! (31)
این چیزى است که به شما وعده داده مىشود، و براى کسانى است که بسوى خدا بازمىگردند و پیمانها و احکام او را حفظ مىکنند، (32)
آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پرانابه در محضر او حاضر شود! (33)
(به آنان گفته مىشود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگى است! (34)
هر چه بخواهند در آنجا براى آنها هست، و نزد ما نعمتهاى بیشترى است (که به فکر هیچ کس نمىرسد)! (35)
چه بسیار اقوامى را که پیش از آنها هلاک کردیم، اقوامى که از آنان قویتر بودند و شهرها (و کشورها) را گشودند; آیا راه فرارى (از عذاب الهى) وجود دارد! (36)
در این تذکرى است براى آن کس که عقل دارد، یا گوش دل فرادهد در حالى که حاضر باشد! (37)
ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز ( شش دوران) آفریدیم، و هیچ گونه رنج و سختى به ما نرسید! (با این حال چگونه زندهکردن مردگان براى ما مشکل است؟!) (38)
در برابر آنچه آنها مىگویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (39)
و در بخشى از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجدهها! (40)
و گوش فرا ده و منتظر روزى باش که منادى از مکانى نزدیک ندا مىدهد، (41)
روزى که همگان صیحه رستاخیز را بحق مىشنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (42)
ماییم که زنده مىکنیم و مىمیرانیم، و بازگشت تنها بسوى ماست! (43)
روزى که زمین به سرعت از روى آنها شکافته مىشود و (از قبرها) خارج مىگردند; و این جمع کردن براى ما آسان است! (44)
ما به آنچه آنها مىگویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستى; پس بوسیله قرآن، کسانى را که از عذاب من مىترسند متذکر ساز (وظیفه تو همین است)! (45)