معنای نزول

معنای نزول

نزول به معنای فرود آمدن چیزی از بلندی می‌باشد. وقتی چیزی جابجا می‌شود و از بالا به پایین بیاید؛ می‌گویند فرود آمد و نازل شد. (مفردات، ص 488)
نزول به دو شکل تحقق دارد: گاهی جسمی از بلندی فرود می‌آید مانند باران از ابرها نازل می‌شود که یک جسم جابجا شده و تغییر مکان داده است در این نوع از نزول که در اجسام تحقق دارد، به صورت «تجافی» است یعنی وقتی آن جسم به پایین فرود می‌آید دیگر در جای اول نخواهد بود. و نوع دیگری از نزول شکل می‌گیرد که در عین حال که در مرحله بالا تحقق دارد به پایین هم نزول می‌کند که به این نوع نزول «تجلی» گفته می‌شود که این نوع نزول در مجردات تحقق دارد. در وحی نزول به شکل دوم یعنی تجلی است، با این که حقایق قرآن در مرحله خودش تحقق دارد به صورت لفظ درآمده بر پیامبر متجلی می‌شود. قرآن یک مرحله از وجود دارد که در نزد خدای سبحان است:
)وَ اِنَّه‘ فی اُمِّ الکتابِ لَدینا لَعلیّ حکیمّ( (زخرف، 3)؛ «قرآن در ام‌الکتاب در نزد ماست که بلندمرتبه و حکیم است».
قرآن نازل می‌شود یعنی از آن مرحله تنزل نموده و به صورت لفظ عربی در می‌آید تا در فکررس همگان درآید: )اِنّا اَنزَلناهُ قرآناً عربیاً لَعلَّکُم تَعقلُون( (همان، 2)؛ « ما قرآن را به صورت لفظ عربی نازل کردیم تا شاید شما در آن تعقّل کنید».
به نوعی که رسول‌‌الله (ص) صدای تلفظ قرآن را می‌شنود و بر مردم ابلاغ می‌کند.