معنای اصطلاحی آیه
واژه آیه در اصطلاح در جملههای قرآن با فاصلههای مشخص که اکنون با شماره علامت گذاری میشود شده است. آیا در قرآن به این معنا به کار رفته یا نه؟ از تعبیراتی که اشاره میشود ممکن است استفاده شود که آیه به معنای اصطلاحی به کار رفته باشد یعنی جملههای قرآن با فاصلههای مشخص. مانند: )تلْکَ آیهها اللهِ نَتْلوُها علَیکَ( (بقره، 252)؛ «آنها آیههای خداست که بر تو تلاوت میکنیم».
)کتابٌ اُحکمتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصًّلَتْ( (هود، 1)؛ «کتابی که آیههای آن إحکام پیدا کرده آنگاه تفصیل شدهاند».
)اِذا تُلیتْ علَیکُمْ آیاتُهُ زادَتْهْمْ إیماناً( (انفال، 3)؛ «وقتی آیههای خدا بر آنها تلاوت میشود ایمان آنها زیاد میشود».
)وَاذْکُرْنَ ما یْتْلی فی بْیْوتکُنَّ منْ آیههااللهِ( (احزاب، 34)؛ «همسران رسولالله (ص) در خانههای خود به یاد بیاورند آنچه از آیههای خدا تلاوت میشود».
لیکن احتمال دیگر دراین تعبیرات وجود دارد و آن این که منظور، الفاظ قرآن باشد. یعنی منظور این تعبیرات جملههای قرآن باشد بدون در نظر گرفتن فاصلههای اصطلاحی. زیرا جملههای قرآنی حتی کلمات قرآن آیههاالهی هستند. لذا اثبات این نکته که در زبان قرآن آیه به همین مفهوم اصطلاحی به کار میرفته است با توجه به این که علامتگذاری هم نمود و با توجه به این که فاصلهها هم با شیوههای دیگر این چنین انسجام نداشته است قدری مشکل به نظر میرسد. و احتمال دوم بهتر است، که آیه یعنی کلمات قرآن که بعنوان آیههاالهی از آنها یاد شده است نه جملهها با فاصلههای مشخص که اصطلاح شده است.