کاربرد آیه در روایات
در روایات نبوی (ص) و نیز روایات رسیده از ائمه اطهار (ع) و نیز در کاربردهای محاورهای اصحاب بدون شک آیه به معنای اصطلاحی کنونی کاربرد داشته است مانند عن رسولالله (ص):
«منْ قَرَأ اَرْبعَ آیاتٍ منْ اَوَّلِ البقَرَهِ وَ آیهِ الْکُرْسی وَ آتین بعدَها وَ ثَلاثُ آیاتٍ منْ آخَرِها لَمْ یرَ فی نَفْسهِ وَ مالهِ شَیئاً بکَرَمهِ» (نورالثقلین، ج 1، ص 24)؛ «کسی که چهار آیه اول بقره و آیتالکرسی و دو آیه بعد از آن و سه آیه آخر سوره بقره را قرائت کند در جان و مال خود بد نخواهد دید».
عنْ رسولالله (ص): «اَلْحمدُ للهِ رَبِّ الْعالَمینَ سبعَ آیهها بِسمِ اللهِ الرَحمنِ الرَحیمِ اَحدیهْنَّ». (درالمنثور، ج 1، ص 2) سوره حمد هفت آیه دارد که بسمالله یکی از آنهاست و مانند: «منْ تَلا فیهِ آیهً منَ الْقُرآنِ کانَ لهُ مثلَ اجرِ منْ خَتَمَ الْقُرآنَ فی غَیرِهِ منَ الشُّهورِ» (امالی صدوق، مجلس بیستم، ص 95)؛ «هر کس در ماه رمضان یک آیه از قرآن تلاوت کند؛ پاداش یک ختم قرآن در غیر ماه رمضان را دارد».
امام صادق (ع): «سبعاً منَ المثانی هیَ سوُرَهُ الْحمدِ هیَ سبعَ آیاتٍ» (نورالثقلین، ج 1، ص 6)
در سرتاسر روایات تفسیری و فقهی این نکته به چشم میخورد. و اصطلاح شدن این کاربرد از صدر اسلام در محاوره مسلمانان امر قطعی است گرچه کاربرد خود قرآن به اثبات نرسد.