تشخیص وحی

تشخیص وحی

با توجه به مبنای صحیح در تحلیل وحی که ویژگی بالاترین مرتبه علم حضوری را دارد، پاسخ شبهات دیگر نیز که افسانه‌ای بیش نیستند در رابطه با وحی روشن می‌شود؛ زیرا این شبه‌ها ناشی از عدم تحلیل صحیح وحی می‌باشد که وحی را در حد اندیشه‌های حصولی و بشری انسان تنزل داده‌اند، آنگاه برخی شبهات را پذیرفته‌اند در واقع اساس وحی را زیر سؤال برده‌اند! اینان در مورد وحی بگونه‌ای اندیشیده‌اند که پیامبر و معارف وحی را همانند سایر آموزه‌های انسانی پنداشته‌ که تردید در آنها روا می‌باشد، به طوری که پیامبر (ص) قادر به تشخیص معارف وحی نمی‌شود سخن فرشته را از سخن شیطان تشخیص نمی‌دهد! الهامات رحمانی را از القائات شیطانی باز نمی‌شناسد! پیامبر وقتی به رسالت رسیده است خود باور ندارد و مطمئن نیست که این مقام چه مقامی است و این معارف از کدامین سو بر او متجلی می‌شود! و افسانه‌های جعلی و بی‌پایه را نیز در این راستا نام می‌برند از جمله داستان ساختگی ورقه بن نوفل و افسانه غرانین را می‌توان یاد کرد.