قرآن در کامپیوتر
دانلود نرم افزار های قرآنی یه صورت رایگانقرآن در کامپیوتر
دانلود نرم افزار های قرآنی یه صورت رایگانآخرین سوره
از محتوای برخی سوره می‌توان اطمینان حاصل نمود که در اواخر رسالت رسول‌الله (ص) نازل شده‌اند مانند سوره نصر، سوره توبه و سوره مائده و … لیکن از درون سوره نمی‌توان این نکته را به دست آورد که فلان سوره آخرین سوره می‌باشد. لذا برای تشخیص آخرین سوره باید به شواهد روایی و تاریخی رجوع نمود و شواهد روایی در این رابطه متفاوت است برخی دلالت دارند آخرین سوره که به صورت کامل نازل شد توبه است: «آخَرُ سورَهٍ برائَت» (درالمنثور، ج 3، ص 208) برخی از شواهد دلالت دارد آخرین سوره مائده است: «عایشَه یا جْبیر تَقْراُ سورَهَ المائدهَ فَقُلْتُ نَعمْ فَقالَتْ اَما اَنَّها آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ فَما وَجدْ‌تُم فیهِ منْ حلالٍ بِاستَحلوُ‌هُ وَ ما وَجدْ‌تُمْ منْ حرامٍ فَحرِموُ‌هُ». (همان)
سوره مائده آخرین سوره‌ای است که نازل شده است هر حکم حلالی در آن مشاهده کردید حلال بدانید (نسخ نشده است) و هر حکم حرامی در آن دیدید حرام بدانید. از عبدالله بن عمر نیز نقل شده که آخرین سوره مائده و فتح می‌باشد: (درالمنثور، ج 2، ص 252) «عنْ علی (ع) وَ کانَ آخَرُ ما نَزَلَ سورَهُ الْمائدهِ نَسخَتْ ما قَبلَها وَ لَمْ ینْسخْها شَیءٌ» (همان، ج 1، ص 582)؛ «از علی (ع) نقل شده است آخرین سوره مائده بوده است که چیزی از آن نسخ نشده است».
و نیز برخی روایات دلالت دارند که آخرین سوره، سوره نصر است: «عن الرِضا (ع) اِنَّ اَوَّلَ مانَزَلَتْ بِسمِ الله الرحمنِ الرحیمِ، إقرأ بِاسمِ رَبکَ الَّذی خَلَق. وَ آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ إذا جاءَ نَصْرُ اللهِ» (همان، ج 5، ص 690)؛ «از امام رضا (ع) نقل می‌کنند که اولین سوره علق و آخرین سوره نصر است».
از ابن عباس هم نقل شده که آخرین سوره‌ای که یکجا نازل شده است سوره نصر است و: «آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ منَ الْقُرآنِ جمیعاً إذا جاءَ نَصْرُ اللهِ وَ الْفَتْحِ». (همان، ج 6، ص 407) با توجه به این که سوره مائده یکجا نازل نشده است می‌توان گفت شواهد روایی، تاریخی که می‌گویند سوره برائت یا سوره نصر آخرین سوره است ناسازگاری با روایاتی که دلالت دارند مائده آخرین سوره است ندارد، زیرا منظور آنها از آخرین سوره آخرین سوره‌ای است به صورت کامل نازل شده است و منظور این روایات آخرین سوره‌ای که قطعه قطعه نازل شده است مائده می‌باشد. لذا بر اساس شواهد آخرین سوره که نازل شده سوره مائده است و محتوای سوره که سخن از «الیوم‌ها» دارد و نیز موضوع تعیین رهبری در روزهای آخر عمر رسول‌الله (ص) خود نیز شاهد بر این نکته خواهد بود. گرچه آخرین سوره‌ای که به صورت کامل نازل شده سوره نصر باشد.
آخرین آیه
شواهد بسیاری با مضمون متفاوت از طریق اهل سنت در مورد آخرین آیه وارد شده است برخی شواهد دلالت دارند «آیه کلاله» آخرین آیه سوره نساء آخرین آیه است «عنِ البراءِ قالَ آخَرُ آیهٍ نَزَلَتْ خاتمهٌ سوُ‌رَهُ النساءِ یستَفْتوُ‌نَکَ قُلْ اللهِ یُفْتیکُمْ فی لْکَلالَهِ» (درالمنثور، ج 2، ص 251) برخی شواهد می‌گویند آخرین آیه، آیه رِباست: )عنِ ابنِ عباسِ آخَرُ آیهٍ نَزَلَتْ آیهَ الرّ‌با( (بقره، 278)
برخی آخرین آیه را آیه: )وَ ما اَرْسلْنا منْ قَبلکَ من رَسوْلٍ( دانسته‌اند و برخی دیگر آخرین آیه را: )وَ اتَّقوا یوماً ترجعون فیه الی الله( (بقره، 281) یاد کرده‌اند.
برخی دیگر آیه: )لَقَدْ جائَکُم من اَنْفُسکُم( (توبه، 128) را گفته‌اند. در برخی روایات از طریق شیعه گفته شده آخرین فریضه‌ای که نازل شده است ولایت است: «عنْ اَبی جعفَرٍ (ع): کانَتِ الْفَریضَهٍ فَکانَتِ الْوِدایهُ آخَرُ الْفَرائض فَأنْزَلَ اللهُ عزّ وَ جلَّ اَلْیوْ‌مُ اَکْملْتُ لَکُمْ دینَکُمْ» (نورالثقلین، ج 1، ص587)؛ «هر فریضه بعد از فریضه نازل می‌شد که تا این که آیه آخرین فریضه». آیه: )اَلْیوْ‌مُ اَکْملْتُ لَکُمْ دینَکُمْ( نازل شد.
در مورد دیدگاه‌های اهل سنت خود آنها هم قبول ندارند اینها روایت باشند لذا مانند قاضی ابوبکر و نیز زرکشی می‌گویند اینها گمانی بیش نیستند. (البرهان فی علوم‌القرآن، ج 1، ص 268) و چون بعد از آیه ولایت آیه‌های دیگری نازل شده است و این آیه آخرین آیه نبوده است می‌توان گفت آخرین آیه همان «کلاله» است که مشهور است و دلیل بر مخدوش بودنش هم نیست.
متن قرآن همراه تلاوت قرآن
فهرست کل قرآن
| الَقُرْآنٌ الکَرِیم الَقُرْآنٌ الکَرِیم قرآن کریم القرآن الکریم | ||
1الفَاتِحَةالفَاتِحَةفاتحهالفاتحة
2البَقَرَةالبَقَرَةبقرهالبقرة
3آلِ عِمْرَانآلِ عِمْرَانآل عمرانآل عمران
4النِّسَاءالنِّسَاءنساالنساء
5المَائدةالمَائدةمائدهالمائدة
6الأَنْعَامالاَنْعَامانعامالأنعام
7الأَعْرَافالاَعْرَافاعرافالأعراف
8الأَنفَالالاَنفَالانفالالأنفال
9التَّوْبَةالتَّوْبَةتوبهالتوبة
10یُونُسیُونُسیونسیونس
11هُودهُودهودهود
12یُوسُفیُوسُفیوسفیوسف
13الرَّعْدالرَّعْدرعدالرعد
14إِبْرَاهِیماِبْرَاهِیمابراهیمإبراهیم
15الْحِجَرالْحِجَرحجرالحجر
16النَّحْلالنَّحْلنحلالنحل
17الإسْرَاءالاسْرَاءاسراالإسراء
18الْکَهْفالْکَهْفکهفالکهف
19مَرْیَممَرْیَممریممریم
20طهطهطهطه
21الأَنبِیَاءالاَنبِیَاءانبیاالأنبیاء
22الْحَجّالْحَجّحجالحج
23الْمُؤْمِنُونالْمُوْمِنُونمومنونالمؤمنون
24النُّورالنُّورنورالنور
25الْفُرْقَانالْفُرْقَانفرقانالفرقان
26الشُّعَرَاءالشُّعَرَاءشعراالشعراء
27النَّمْلالنَّمْلنملالنمل
28الْقَصَصالْقَصَصقصصالقصص
29الْعَنکَبُوتالْعَنکَبُوتعنکبوتالعنکبوت
30الرُّومالرُّومرومالروم
31لُقْمَانلُقْمَانلقمانلقمان
32السَّجْدَةالسَّجْدَةسجدهالسجدة
33الأَحْزَابالاَحْزَاباحزابالأحزاب
34سَبَأسَبَاسباسبأ
35فَاطِرفَاطِرفاطرفاطر
36یسیسیسیس
37الصَّافَّاتالصَّافَّاتصافاتالصافات
38صصصص
39الزُمَرْالزُمَرْزمرالزمر
40غَافِرغَافِرغافرغافر
41فُصِّلَتفُصِّلَتفصلتفصلت
42الشُورَىالشُورَیشوراالشورى
43الزُخْرُفالزُخْرُفزخرفالزخرف
44الدُخَانالدُخَاندخانالدخان
45الجَاثِیَةالجَاثِیَةجاثیهالجاثیة
46الْأَحْقَافالْاَحْقَافاحقافالأحقاف
47مُحَمَّدمُحَمَّدمحمدمحمد
48الْفَتْحالْفَتْحفتحالفتح
49الْحُجُرَاتالْحُجُرَاتحجراتالحجرات
50قققق
51الذَّارِیَاتالذَّارِیَاتذاریاتالذاریات
52الطُّورالطُّورطورالطور
53النَّجْمالنَّجْمنجمالنجم
54الْقَمَرالْقَمَرقمرالقمر
55الرَّحْمنالرَّحْمنرحمانالرحمن
56الْوَاقِعَةالْوَاقِعَةواقعهالواقعة
57الْحَدِیدالْحَدِیدحدیدالحدید
58المجَادلةالمجَادلةمجادلهالمجادلة
59الحَشرالحَشرحشرالحشر
60المُمتَحِنَةالمُمتَحِنَةممتحنهالممتحنة
61الصَّفالصَّفصفالصف
62الْجُمُعَةالْجُمُعَةجمعهالجمعة
63الْمُنَافِقُونالْمُنَافِقُونمنافقونالمنافقون
64التَّغَابُنالتَّغَابُنتغابنالتغبن
65الطَّلاَقالطَّلاَقطلاقالطلاق
66التّحْریمالتّحْریمتحریمالتحریم
67الْمُلْکالْمُلْکملکالملک
68الْقَلَمالْقَلَمقلمالقلم
69الْحَاقَّةالْحَاقَّةحاقهالحاقة
70الْمَعَارِجالْمَعَارِجمعارجالمعارج
71نُوحنُوحنوحنوح
72الْجِنّالْجِنّجنالجن
73الْمُزَّمِّلالْمُزَّمِّلمزملالمزمل
74الْمُدَّثِّرالْمُدَّثِّرمدثرالمدثر
75الْقِیَامَةالْقِیَامَةقیامتالقیامة
76الإِنسَانالاِنسَانانسانالإنسان
77الْمُرْسَلَاتالْمُرْسَلَاتمرسلاتالمرسلات
78النَّبَأالنَّبَانباالنبأ
79النَّازِعَاتالنَّازِعَاتنازعاتالنازعات
80عَبَسعَبَسعبسعبس
81التّکویْرالتّکویْرتکویرالتکویر
82الإنفِطارالانفِطارانفطارالإنفطار
83المُطَفِّفِینالمُطَفِّفِینمطففینالمطففین
84الانشقاقالانشقاقانشقاقالانشقاق
85الْبُرُوجالْبُرُوجبروجالبروج
86الطَّارِقالطَّارِقطارقالطارق
87الْأَعْلَىالْاَعْلَیاعلیالأعلى
88الْغَاشِیَةالْغَاشِیَةغاشیهالغاشیة
89الْفَجْرالْفَجْرفجرالفجر
90الْبَلَدالْبَلَدبلدالبلد
91الشَّمْسالشَّمْسشمسالشمس
92اللَّیْلاللَّیْللیلاللیل
93الضُّحَىالضُّحَیضحیالضحى
94الشَرحالشَرحشرحالشرح
95التِّینالتِّینتینالتین
96العَلَقالعَلَقعلقالعلق
97الْقَدْرالْقَدْرقدرالقدر
98الْبَیِّنَةالْبَیِّنَةبینهالبینة
99الزَلْزَلَةالزَلْزَلَةزلزلهالزلزلة
100الْعَادِیَاتالْعَادِیَاتعادیاتالعادیات
101الْقَارِعَةالْقَارِعَةقارعهالقارعة
102التَّکَاثُرالتَّکَاثُرتکاثرالتکاثر
103الْعَصْرالْعَصْرعصرالعصر
104الهُمَزَةالهُمَزَةهمزهالهمزة
105الْفِیلالْفِیلفیلالفیل
106القُرَیْشالقُرَیْشقریشقریش
107الْمَاعُونالْمَاعُونماعونالماعون
108الْکَوْثَرالْکَوْثَرکوثرالکوثر
109الْکَافِرُونالْکَافِرُونکافرونالکافرون
110النَّصْرالنَّصْرنصرالنصر
111المَسَدالمَسَدمسدالمسد
112الإخلاصالاخلاصاخلاصالإخلاص
113الْفَلَقالْفَلَقفلقالفلق
114النَّاسالنَّاسناسالناس
معنی کل قرآن مجید
بسم الله الرحمن الرحیم
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ «2» الرَّحْمـنِ الرَّحِیمِ «3» مَـلِکِ یَوْمِ الدِّینِ «4» إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ «5» اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ «6» صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ «7»
معنی کل قرآن مجید
- سورة الذاریات 51
- سورة الطور 52
- سورة النجم 53
- سورة القمر 54
- سورة الرحمن 55
- سورة الواقعة 56
- سورة الحدید 57
- سورة المجادلة 58
- سورة الحشر 59
- سورة الممتحنة 60
- سورة الصف 61
- سورة الجمعة 62
- سورة المنافقون 63
- سورة التغابن 64
- سورة الطلاق 65
- (66) سورة التحریم
- سورة الملک 67
- سورة القلم 68
- سورة الحاقة 69
- سورة المعارج 70
- سورة نوح 71
- سورة الجن 72
- سورة المزمل 73
· پاره 30
· دیدن معنی کل قرآن مجید در یک صفحه وب
پاره ی 29
پاره ی 29
سورة الملک
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
پربرکت و زوالناپذیر است کسى که حکومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست. (1)
آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل مىکنید، و او شکستناپذیر و بخشنده است. (2)
همان کسى که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید; در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبى نمىبینى! بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللى مشاهده مىکنى؟! (3)
بار دیگر (به عالم هستى) نگاه کن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناکام مانده) به سوى تو باز مىگردد در حالى که خسته و ناتوان است! (4)
ما آسمان پایین (نزدیک) را با چراغهاى فروزانى زینت بخشیدیم، و آنها ( شهابها ) را تیرهایى براى شیاطین قرار دادیم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختیم! (5)
و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامى است! (6)
هنگامى که در آن افکنده شوند صداى وحشتناکى از آن مىشنوند، و این در حالى است که پیوسته مىجوشد! (7)
نزدیک است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان که گروهى در آن افکنده مىشوند، نگهبانان دوزخ از آنها مىپرسند: «مگر بیمدهنده الهى به سراغ شما نیامد؟!» (8)
مىگویند: «آرى، بیمدهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزى نازل نکرده، و شما در گمراهى بزرگى هستید!» (9)
و مىگویند: «اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقل مىکردیم، در میان دوزخیان نبودیم!» (10)
اینجاست که به گناه خود اعتراف مىکنند; دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (11)
(اما) کسانى که از پروردگارشان در نهان مىترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند! (12)
گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتى نمىکند)، او به آنچه در سینههاست آگاه است! (13)
آیا آن کسى که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالى که او (از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است! (14)
او کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانههاى آن راه بروید و از روزیهاى خداوند بخورید; و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست! (15)
آیا خود را از عذاب کسى که حاکم بر آسمان است در امان مىدانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟! (16)
یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مىدانید که تندبادى پر از سنگریزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهید دانست تهدیدهاى من چگونه است! (17)
کسانى که پیش از آنان بودند (آیات الهى را) تکذیب کردند، اما (ببین) مجازات من چگونه بود! (18)
آیا به پرندگانى که بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مىکنند، نگاه نکردند؟! جز خداوند رحمان کسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمىدارد، چرا که او به هر چیز بیناست! (19)
آیا این کسى که لشکر شماست مىتواند شما را در برابر خداوند یارى دهد؟ ولى کافران تنها گرفتار فریبند! (20)
یا آن کسى که شما را روزى مىدهد، اگر روزیش را بازدارد (چه کسى مىتواند نیاز شما را تامین کند)؟! ولى آنها در سرکشى و فرار از حقیقت لجاجت مىورزند! (21)
آیا کسى که به رو افتاده حرکت مىکند به هدایت نزدیکتر است یا کسى که راستقامت در صراط مستقیم گام برمىدارد؟! (22)
بگو: «او کسى است که شما را آفرید و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد; اما کمتر سپاسگزارى مىکنید!» (23)
بگو: «او کسى است که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مىشوید!» (24)
آنها مىگویند: «اگر راست مىگویید این وعده قیامت چه زمانى است؟!» (25)
بگو: «علم آن تنها نزد خداست; و من فقط بیمدهنده آشکارى هستم!» (26)
هنگامى که آن (وعده الهى) را از نزدیک مىبینند، صورت کافران زشت و سیاه مىگردد، و به آنها گفته مىشود: «این همان چیزى است که تقاضاى آن را داشتید»! (27)
بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند مرا و تمام کسانى را که با من هستند هلاک کند، یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مىدهد؟!» (28)
بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده و بر او توکل کردهایم; و بزودى مىدانید چه کسى در گمراهى آشکار است!» (29)
بگو: «به من خبر دهید اگر آبهاى (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسى مىتواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (30)
------------------------------------------------------------------------------------------------
سورة القلم
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1)
که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستى، (2)
و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است! (3)
و تو اخلاق عظیم و برجستهاى دارى! (4)
و بزودى تو مىبینى و آنان نیز مىبینند، (5)
که کدام یک از شما مجنونند! (6)
پروردگارت بهتر از هر کس مىداند چه کسى از راه او گمراه شده، و هدایتیافتگان را نیز بهتر مىشناسد! (7)
حال که چنین است از تکذیبکنندگان اطاعت مکن! (8)
آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسیر حق)! (9)
و از کسى که بسیار سوگند یاد مىکند و پست است اطاعت مکن، (10)
کسى که بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد مىکند، (11)
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (12)
علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)
مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروى کنى)! (14)
هنگامى که آیات ما بر او خوانده مىشود مىگوید: «اینها افسانههاى خرافى پیشینیان است! سذللّه (15)
(ولى) ما بزودى بر بینى او علامت و داغ ننگ مىنهیم! (16)
ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامى که سوگند یاد کردند که میوههاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (17)
و هیچ از آن استثنا نکنند; (18)
اما عذابى فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى که همه در خواب بودند، (19)
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانى شد! (20)
صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (21)
که بسوى کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوهها را دارید! (22)
آنها حرکت کردند در حالى که آهسته با هم مىگفتند:» (23)
«مواظب باشید امروز حتى یک فقیر وارد بر شما نشود!» (24)
(آرى) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیرى کنند. (25)
هنگامى که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (26)
(آرى، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (27)
یکى از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمىگویید؟! (28)
گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (29)
سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (30)
(و فریادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما که طغیانگر بودیم! (31)
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقهمندیم!» (32)
این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مىدانستند! (33)
مسلما براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است! (34)
آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مىدهیم؟! (35)
شما را چه مىشود؟! چگونه داورى مىکنید؟! (36)
آیا کتابى دارید که از آن درس مىخوانید... (37)
که آنچه را شما انتخاب مىکنید از آن شماست؟! (38)
یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمرى تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید براى شما باشد؟! (39)
از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزى را تضمین مىکند؟! (40)
یا اینکه معبودانى دارند که آنها را شریک خدا قرار دادهاند (و براى آنان شفاعت مىکنند)؟! اگر راست مىگویند معبودان خود را بیاورند! (41)
(به خاطر بیاورید) روزى را که ساق پاها (از وحشت) برهنه مىگردد و دعوت به سجود مىشوند، اما نمىتوانند (سجود کنند). (42)
این در حالى است که چشمهایشان (از شدت شرمسارى) به زیر افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود مىشدند در حالى که سالم بودند (ولى امروز دیگر توانایى آن را ندارند)! (43)
اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب مىکنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمىدانند به تدریج به سوى عذاب پیش مىبریم. (44)
و به آنها مهلت (بازگشت) مىدهم; چرا که نقشههاى من محکم و دقیق است! (45)
یا اینکه تو از آنها مزدى مىطلبى که پرداختش براى آنها سنگین است؟! (46)
یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مىنویسند (و به یکدیگر مىدهند)؟! (47)
اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (که در تقاضاى مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهى) بیرون افکنده مىشد در حالى که نکوهیده بود! (49)
ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (50)
نزدیک است کافران هنگامى که آیات قرآن را مىشنوند با چشمزخم خود تو را از بین ببرند، و مىگویند: «او دیوانه است!» (51)
در حالى که این (قرآن) جز مایه بیدارى براى جهانیان نیست! (52)
------------------------------------------------------------------------------------------------
سورة الحاقة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
(روز رستاخیز) روزى است که مسلما واقع مىشود! (1)
چه روز واقع شدنى! (2)
و تو چه مىدانى آن روز واقع شدنى چیست؟! (3)
قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهى را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)! (4)
اما قوم «ثمود» با عذابى سرکش هلاک شدند! (5)
و اما قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، (6)
(خداوند) این تندباد بنیانکن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مىدیدى که آن قوم همچون تنههاى پوسیده و تو خالى درختان نخل در میان این تند باد روى زمین افتاده و هلاک شده‌اند! (7)
آیا کسى از آنها را باقى مىبینى؟! (8)
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند، (9)
و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند; و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدى گرفتار ساخت! (10)
و هنگامى که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتى کردیم، (11)
تا آن را وسیله تذکرى براى شما قرار دهیم و گوشهاى شنوا آن را دریابد و بفهمد. (12)
به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود، (13)
و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشى گردند، (14)
در آن روز «واقعه عظیم» روى مىدهد، (15)
و آسمان از هم مىشکافد و سست مىگردد و فرومىریزد! (16)
فرشتگان در اطراف آسمان قرارمىگیرند (و براى انجام ماموریتها آماده مىشوند); و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مىکنند! (17)
در آن روز همگى به پیشگاه خدا عرضه مىشوید و چیزى از کارهاى شما پنهان نمىماند! (18)
پس کسى که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فریاد مىزند که: «(اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! (19)
من یقین داشتم که (قیامتى در کار است و) به حساب اعمالم مىرسم!» (20)
او در یک زندگى (کاملا) رضایتبخش قرار خواهد داشت، (21)
در بهشتى عالى، (22)
که میوه هایش در دسترس است! (23)
(و به آنان گفته مىشود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالى که در ایام گذشته انجام دادید! (24)
اما کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مىگوید: «اى کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمىدادند. (25)
و نمىدانستم حساب من چیست! (26)
اى کاش مرگم فرا مىرسید! (27)
مال و ثروتم هرگز مرا بىنیاز نکرد، (28)
قدرت من نیز از دست رفت!» (29)
او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید! (30)
سپس او را در دوزخ بیفکنید! (31)
بعد او را به زنجیرى که هفتاد ذراع است ببندید; (32)
چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمىآورد، (33)
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمىنمود; (34)
از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانى ندارد، (35)
و نه طعامى، جز از چرک و خون! (36)
غذایى که جز خطاکاران آن را نمىخورند! (37)
سوگند به آنچه مىبینید، (38)
و آنچه نمىبینید، (39)
که این قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (40)
و گفته شاعرى نیست، اما کمتر ایمان مىآورید! (41)
و نه گفته کاهنى، هر چند کمتر متذکر مىشوید! (42)
کلامى است که از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است! (43)
اگر او سخنى دروغ بر ما مىبست، (44)
ما او را با قدرت مىگرفتیم، (45)
سپس رگ قلبش را قطع مىکردیم، (46)
و هیچ کس از شما نمىتوانست از (مجازات) او مانع شود! (47)
و آن مسلما تذکرى براى پرهیزگاران است! (48)
و ما مىدانیم که بعضى از شما (آن را) تکذیب مىکنید! (49)
و آن مایه حسرت کافران است! (50)
و آن یقین خالص است! (51)
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى! (52)
------------------------------------------------------------------------------------------------
سورة المعارج
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
تقاضاکنندهاى تقاضاى عذابى کرد که واقع شد! (1)
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمىتواند آن را دفع کند، (2)
از سوى خداوند ذى المعارج ( خداوندى که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مىکنند)! (3)
فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوى او عروج مىکنند در آن روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است! (4)
پس صبر جمیل پیشه کن، (5)
زیرا آنها آن روز را دور مىبینند، (6)
و ما آن را نزدیک مىبینیم! (7)
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته مىشود، (8)
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشى خواهد بود، (9)
و هیچ دوست صمیمى سراغ دوستش را نمىگیرد! (10)
آنها را نشانشان مىدهند (ولى هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست مىدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (11)
و همسر و برادرش را، (12)
و قبیلهاش را که همیشه از او حمایت مىکرد، (13)
و همه مردم روى زمین را تا مایه نجاتش گردند; (14)
اما هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آرى) شعلههاى سوزان آتش است، (15)
دست و پاو پوست سر را مىکند و مىبرد! (16)
و کسانى را که به فرمان خدا پشت کردند صدا مىزند، (17)
و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! (18)
به یقین انسان حریص و کمطاقت آفریده شده است، (19)
هنگامى که بدى به او رسد بیتابى مىکند، (20)
و هنگامى که خوبى به او رسد مانع دیگران مىشود (و بخل مىورزد)، (21)
مگر نمازگزاران، (22)
آنها که نمازها را پیوسته بجا مىآورند، (23)
و آنها که در اموالشان حق معلومى است... (24)
براى تقاضاکننده و محروم، (25)
و آنها که به روز جزا ایمان دارند، (26)
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (27)
چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (28)
و آنها که دامان خویش را (از بىعفتى) حفظ مىکنند، (29)
جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهرهگیرى از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! (30)
و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است! (31)
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت مىکنند، (32)
و آنها که با اداى شهادتشان قیام مىنمایند، (33)
و آنها که بر نماز مواظبت دارند، (34)
آنان در باغهاى بهشتى (پذیرایى و) گرامى داشته مىشوند. (35)
این کافران را چه مىشود که با سرعت نزد تو مىآیند... (36)
از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)! (37)
آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهى وارد کنند؟! (38)
هرگز چنین نیست; ما آنها را از آنچه خودشان مىدانند آفریدهایم! (39)
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... (40)
که جاى آنان را به کسانى بدهیم که از آنها بهترند; و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (41)
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى کنند تا زمانى که روز موعود خود را ملاقات نمایند! (42)
همان روز که از قبرها بسرعت خارج مىشوند، گویى به سوى بتها مىدوند... (43)
در حالى که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پردهاى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! این همان روزى است که به آنها وعده داده مىشد! (44)
سورة نوح
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» (1)
گفت: «اى قوم! من براى شما بیمدهنده آشکارى هستم، (2)
که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! (3)
اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را مىآمرزد و تا زمان معینى شما را عمر مىدهد; زیرا هنگامى که اجل الهى فرا رسد، تاخیرى نخواهد داشت اگر مىدانستید!» (4)
(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت کردم، (5)
اما دعوت من چیزى جز فرار از حق بر آنان نیفزود! (6)
و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزى، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدت استکبار کردند! (7)
سپس من آنها را با صداى بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، (8)
سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) براى آنان بیان داشتم! (9)
به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است... (10)
تا بارانهاى پربرکت آسمان را پى در پى بر شما فرستد، (11)
و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد! (12)
چرا شما براى خدا عظمت قائل نیستید؟! (13)
در حالى که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! (14)
آیا نمىدانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکى بالاى دیگرى آفریده است، (15)
و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایى، و خورشید را چراغ فروزانى قرار داده است؟! (16)
و خداوند شما را همچون گیاهى از زمین رویانید، (17)
سپس شما را به همان زمین بازمىگرداند، و بار دیگر شما را خارج مىسازد! (18)
و خداوند زمین را براى شما فرش گستردهاى قرار داد... (19)
تا از راههاى وسیع و درههاى آن بگذرید (و به هر جا مىخواهید بروید)!» (20)
نوح (بعد از نومیدى از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من کردند و از کسانى پیروى نمودند که اموال و فرزندانشان چیزى جز زیانکارى بر آنها نیفزوده است! (21)
و (این رهبران گمراه) مکر عظیمى به کار بردند... (22)
و گفتند: دست از خدایان و بتهاى خود برندارید (به خصوص) بتهاى «ود»، «سواع»، «یغوث»، سخللّهیعوق» و «نسر» را رها نکنید! (23)
و آنها گروه بسیارى را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!» (24)
(آرى، سرانجام) همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانى براى خود نیافتند! (25)
نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روى زمین باقى مگذار! (26)
چرا که اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مىکنند و جز نسلى فاجر و کافر به وجود نمىآورند! (27)
پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانى را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز; و ظالمان را جز هلاکت میفزا!» (28)
سورة الجن
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بگو: به من وحى شده است که جمعى از جن به سخنانم گوش فرادادهاند، سپس گفته‌اند: «ما قرآن عجیبى شنیدهایم... (1)
که به راه راست هدایت مىکند، پس ما به آن ایمان آوردهایم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرارنمىدهیم! (2)
و اینکه بلند است مقام باعظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نکرده است! (3)
و اینکه سفیه ما (ابلیس) درباره خداوند سخنان ناروا مىگفت! (4)
و اینکه ما گمان مىکردیم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمىبندند! (5)
و اینکه مردانى از بشر به مردانى از جن پناه مىبردند، و آنها سبب افزایش گمراهى و طغیانشان مىشدند! (6)
و اینکه آنها گمان کردند -همانگونه که شما گمان مىکردید- که خداوند هرگز کسى را (به نبوت )مبعوث نمىکند! (7)
و اینکه ما آسمان را جستجو کردیم و همه را پر از محافظان قوى و تیرهاى شهاب یافتیم! (8)
و اینکه ما پیش از این به استراق سمع در آسمانها مىنشستیم; اما اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند، شهابى را در کمین خود مىیابد! (9)
و اینکه (با این اوضاع) ما نمىدانیم آیا اراده شرى درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان خواسته است آنان را هدایت کند؟! (10)
و اینکه در میان ما، افرادى صالح و افرادى غیر صالحند; و ما گروههاى متفاوتى هستیم! (11)
و اینکه ما یقین داریم هرگز نمىتوانیم بر اراده خداوند در زمین غالب شویم و نمىتوانیم از (پنجه قدرت) او بگریزیم! (12)
و اینکه ما هنگامى که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم; و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد، نه از نقصان مىترسد و نه از ظلم! (13)
و اینکه گروهى از ما مسلمان و گروهى ظالمند; هر کس اسلام را اختیار کند راه راست را برگزیده است، (14)
و اما ظالمان آتشگیره و هیزم دوزخند! (15)
و اینکه اگر آنها ( جن و انس) در راه (ایمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سیرابشان مىکنیم! (16)
هدف این است که ما آنها را با این نعمت فراوان بیازماییم; و هر کس از یاد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شدید و فزایندهاى گرفتار مىسازد! (17)
و اینکه مساجد از آن خداست، پس هیچ کس را با خدا نخوانید! (18)
و اینکه هنگامى که بنده خدا ( محمد (ص)) به عبادت برمىخاست و او را مىخواند، گروهى پیرامون او بشدت ازدحام مىکردند!» (19)
بگو: «من تنها پروردگارم را مىخوانم و هیچ کس را شریک او قرار نمىدهم!» (20)
بگو: «من مالک زیان و هدایتى براى شما نیستم!» (21)
بگو: «(اگر من نیز بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هیچ کس مرا در برابر او حمایت نمىکند و پناهگاهى جز او نمىیابم; (22)
تنها وظیفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست; و هر کس نافرمانى خدا و رسولش کند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مىمانند! (23)
(این کار شکنى کفار همچنان ادامه مىیابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند; آنگاه مىدانند چه کسى یاورش ضعیفتر و جمعیتش کمتر است! (24)
بگو: «من نمىدانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است یا پروردگارم زمانى براى آن قرارمىدهد؟! (25)
داناى غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمىسازد، (26)
مگر رسولانى که آنان را برگزیده و مراقبینى از پیش رو و پشت سر براى آنها قرار مىدهد... (27)
تا بداند پیامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ کرده‌اند; و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چیز را احصار کرده است!» (28)
سورة المزمل
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اى جامه به خود پیچیده! (1)
شب را، جز کمى، بپاخیز! (2)
نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن، (3)
یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان; (4)
چرا که ما بزودى سخنى سنگین به تو القا خواهیم کرد! (5)
مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامتتر است! (6)
و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت! (7)
و نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند! (8)
همان پروردگار شرق و غرب که معبودى جز او نیست، او را نگاهبان و وکیل خود انتخاب کن، (9)
و در برابر آنچه (دشمنان) مىگویند شکیبا باش و بطرزى شایسته از آنان دورى گزین! (10)
و مرا با تکذیبکنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمى مهلت ده، (11)
که نزد ما غل و زنجیرها و (آتش) دوزخ است، (12)
و غذایى گلوگیر، و عذابى دردناک، (13)
در آن روز که زمین و کوهها سخت به لرزه درمىآید، و کوهها (چنان درهم کوبیده مىشود که) به شکل تودههایى از شن نرم درمىآید! (14)
ما پیامبرى به سوى شما فرستادیم که گواه بر شماست، همان گونه که به سوى فرعون رسولى فرستادیم! (15)
(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات کردیم! (16)
شما (نیز) اگر کافر شوید، چگونه خود را (از عذاب الهى) بر کنار مىدارید؟! در آن روز که کودکان را پیر مىکند، (17)
و آسمان از هم شکافته مىشود، و وعده او شدنى و حتمى است. (18)
این هشدار و تذکرى است، پس هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزیند! (19)
پروردگارت مىداند که تو و گروهى از آنها که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را به پا مىخیزند; خداوند شب و روز را اندازهگیرى مىکند; او مىداند که شما نمىتوانید مقدار آن را (به دقت) اندازهگیرى کنید (براى عبادت کردن)، پس شما را بخشید; اکنون آنچه براى شما میسر است قرآن بخوانید او مىداند بزودى گروهى از شما بیمار مىشوند، و گروهى دیگر براى به دست آوردن فضل الهى (و کسب روزى) به سفر مىروند، و گروهى دیگر در راه خدا جهاد مىکنند (و از تلاوت قرآن بازمىمانند)، پس به اندازهاى که براى شما ممکن است از آن تلاوت کنید و نماز را بر پا دارید و زکات بپردازید و به خدا «قرض الحسنه» دهید ( در راه او انفاق نمایید) و (بدانید) آنچه را از کارهاى نیک براى خود از پیش مىفرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت; و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند آمرزنده و مهربان است! (20)
سورة المدثر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اى جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (1)
برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)، (2)
و پروردگارت را بزرگ بشمار، (3)
و لباست را پاک کن، (4)
و از پلیدى دورى کن، (5)
و منت مگذار و فزونى مطلب، (6)
و بخاطر پروردگارت شکیبایى کن! (7)
هنگامى که در «صور» دمیده شود، (8)
آن روز، روز سختى است، (9)
و براى کافران آسان نیست! (10)
مرا با کسى که او را خود به تنهایى آفریدهام واگذار! (11)
همان کسى که براى او مال گستردهاى قرار دادم، (12)
و فرزندانى که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (13)
و وسایل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم! (14)
باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (15)
هرگز چنین نخواهد شد; چرا که او نسبت به آیات ما دشمنى مىورزد! (16)
و بزودى او را مجبور مىکنم که از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زیر مىافکنم)! (17)
او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت! (18)
مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد! (19)
باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانى خود را) آماده نمود! (20)
سپس نگاهى افکند، (21)
بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد; (22)
سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید، (23)
و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پیشینیان نیست! (24)
این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (25)
(اما) بزودى او را وارد سقر ( دوزخ) مىکنم! (26)
و تو نمىدانى «سقر» چیست! (27)
(آتشى است که) نه چیزى را باقى مىگذارد و نه چیزى را رها مىسازد! (28)
پوست تن را بکلى دگرگون مىکند! (29)
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‌اند! (30)
ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش کافران معین نکردیم تا اهل کتاب ( یهود و نصارى) یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه مىسازد و هر کس را بخواهد هدایت مىکند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسى نمىداند، و این جز هشدار و تذکرى براى انسانها نیست! (31)
اینچنین نیست که آنها تصور مىکنند سوگند به ماه، (32)
و به شب، هنگامى که (دامن برچیند و) پشت کند، (33)
و به صبح هنگامى که چهره بگشاید، (34)
که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است! (35)
هشدار و انذارى است براى همه انسانها، (36)
براى کسانى از شما که مىخواهند پیش افتند یا عقب بمانند ( بسوى هدایت و نیکى پیش روند یا نروند)! (37)
(آرى) هر کس در گرو اعمال خویش است، (38)
مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان مىدهند)! (39)
آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مىکنند... (40)
از مجرمان: (41)
چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (42)
مىگویند: «ما از نمازگزاران نبودیم، (43)
و اطعام مستمند نمىکردیم، (44)
و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (45)
و همواره روز جزا را انکار مىکردیم، (46)
تا زمانى که مرگ ما فرا رسید!» (47)
از این رو شفاعت شفاعتکنندگان به حال آنها سودى نمىبخشد. (48)
چرا آنها از تذکر روى گردانند؟! (49)
گویى گورخرانى رمیدهاند، (50)
که از (مقابل) شیرى فرار کرده‌اند! (51)
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانهاى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود! (52)
چنین نیست که آنان مىگویند، بلکه آنها از آخرت نمىترسند! (53)
چنین نیست که آنها مىگویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآورى است! (54)
هر کس بخواهد از آن پند مىگیرد; (55)
و هیچ کس پند نمىگیرد مگر اینکه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (56)
سورة القیامة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به روز قیامت، (1)
و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بیدار و ملامتگر (که رستاخیز حق است)! (2)
آیا انسان مىپندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد؟! (3)
آرى قادریم که (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم! (4)
(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او مىخواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند! (5)
(از این رو) مىپرسد: «قیامت کى خواهد بود»! (6)
(بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش درآید، (7)
و ماه بىنور گردد، (8)
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند، (9)
آن روز انسان مىگوید: «راه فرار کجاست؟!» (10)
هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! (11)
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است; (12)
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مىکنند! (13)
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14)
هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهایى بتراشد! (15)
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حرکت مده، (16)
چرا که جمعکردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17)
پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروى کن! (18)
سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (19)
چنین نیست که شما مىپندارید (و دلایل معاد را کافى نمىدانید); بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید (و هوسرانى بىقید و شرط را)! (20)
و آخرت را رها مىکنید! (21)
(آرى) در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است، (22)
و به پروردگارش مىنگرد! (23)
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است، (24)
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند! (25)
چنین نیست (که انسان مىپندارد! او ایمان نمىآورد) تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد، (26)
و گفته شود: «آیا کسى هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27)
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند، (28)
و ساق پاها (از سختى جاندادن) به هم بپیچد! (29)
(آرى) در آن روز مسیر همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (30)
(در آن روز گفته مىشود:) او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند، (31)
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد، (32)
سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت! (33)
(با این اعمال) عذاب الهى براى تو شایستهتر است، شایستهتر! (34)
سپس عذاب الهى براى تو شایستهتر است، شایستهتر! (35)
آیا انسان گمان مىکند بىهدف رها مىشود؟! (36)
آیا او نطفهاى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود؟! (37)
سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت، (38)
و از او دو زوج مرد و زن آفرید! (39)
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (40)
سورة الانسان
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود؟! (1)
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم، و او را مىآزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم! (2)
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس! (3)
ما براى کافران، زنجیرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده کردهایم! (4)
به یقین ابرار (و نیکان) از جامى مىنوشند که با عطر خوشى آمیخته است، (5)
از چشمهاى که بندگان خاص خدا از آن مىنوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مىسازند! (6)
آنها به نذر خود وفا مىکنند، و از روزى که شر و عذابش گسترده است مىترسند، (7)
و غذاى (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» مىدهند! (8)
(و مىگویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مىکنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهیم! (9)
ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزى که عبوس و سخت است! (10)
(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مىدارد و آنها را مىپذیرد در حالى که غرق شادى و سرورند! (11)
و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حریر بهشتى را به آنها پاداش مىدهد! (12)
این در حالى است که در بهشت بر تختهاى زیبا تکیه کرده‌اند، نه آفتاب را در آنجا مىبینند و نه سرما را! (13)
و در حالى است که سایههاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوههایش بسیار آسان است! (14)
و در گرداگرد آنها ظرفهایى سیمین و قدحهایى بلورین مىگردانند (پر از بهترین غذاها و نوشیدنىها)، (15)
ظرفهاى بلورینى از نقره، که آنها را به اندازه مناسب آماده کرده‌اند! (16)
و در آنجا از جامهایى سیراب مىشوند که لبریز از شراب طهورى آمیخته با زنجبیل است، (17)
از چشمهاى در بهشت که نامش سلسبیل است! (18)
و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مىگردند که هرگاه آنها را ببینى گمان مىکنى مروارید پراکندهاند! (19)
و هنگامى که آنجا را ببینى نعمتها و ملک عظیمى را مىبینى! (20)
بر اندام آنها ( بهشتیان) لباسهایى است از حریر نازک سبزرنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراستهاند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مىنوشاند! (21)
این پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (22)
مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم! (23)
پس در (تبلیغ و اجراى) حکم پروردگارت شکیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهکار یا کافرى از آنان اطاعت مکن! (24)
و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (25)
و در شبانگاه براى او سجده کن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبیح گوى! (26)
آنها زندگى زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالى که روز سختى را پشت سر خود رها مىکنند! (27)
ما آنها را آفریدیم و پیوندهاى وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جاى آنان را به گروه دیگرى مىدهیم! (28)
این یک تذکر و یادآورى است، و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمىگزیند! (29)
و شما هیچ چیز را نمىخواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند دانا و حکیم بوده و هست! (30)
و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) در رحمت (وسیع) خود وارد مىکند، و براى ظالمان عذاب دردناکى آماده ساخته است! (31)
------------------------------------------------------------------------------------------------
سورة المرسلات
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به فرشتگانى که پى در پى فرستاده مىشوند، (1)
و آنها که همچون تند باد حرکت مىکنند، (2)
و سوگند به آنها که (ابرها را) مىگسترانند، (3)
و آنها که جدا مىکنند، (4)
و سوگند به آنها که آیات بیدارگر (الهى) را (به انبیا) القا مىنمایند، (5)
براى اتمام حجت یا براى انذار، (6)
که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده مىشود، یقینا واقعشدنى است! (7)
در آن هنگام که ستارگان محو و تاریک شوند، (8)
و (کرات) آسمان از هم بشکافند، (9)
و در آن زمان که کوهها از جا کنده شوند، (10)
و در آن هنگام که براى پیامبران (بمنظور اداى شهادت) تعیین وقت شود! (11)
(این امر) براى چه روزى به تاخیر افتاده؟ (12)
براى روز جدایى (حق از باطل)! (13)
تو چه مىدانى روز جدایى چیست! (14)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (15)
آیا ما اقوام (مجرم) نخستین را هلاک نکردیم؟! (16)
سپس دیگر (مجرمان) را به دنبال آنها مىفرستیم! (17)
(آرى) این گونه با مجرمان رفتار مىکنیم! (18)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (19)
آیا شما را از آبى پست و ناچیز نیافریدیم، (20)
سپس آن را در قرارگاهى محفوظ و آماده قرار دادیم، (21)
تا مدتى معین؟! (22)
ما قدرت بر این کار داشتیم، پس ما قدرتمند خوبى هستیم (و امر معاد براى ما آسان است)! (23)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (24)
آیا زمین را مرکز اجتماع انسانها قرار ندادیم، (25)
هم در حال حیاتشان و هم مرگشان؟! (26)
و در آن کوههاى استوار و بلندى قرار دادیم، و آبى گوارا به شما نوشاندیم! (27)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (28)
(در آن روز به آنها گفته مىشود:) بىدرنگ، به سوى همان چیزى که پیوسته آن را تکذیب مىکردید بروید! (29)
بروید به سوى سایه سه شاخه (دودهاى خفقانبار و آتشزا)! (30)
سایهاى که نه آرامبخش است و نه از شعلههاى آتش جلوگیرى مىکند! (31)
شرارههایى از خود پرتاب مىکند مانند یک کاخ! (32)
گویى (در سرعت و کثرت) همچون شتران زردرنگى هستند (که به هر سو پراکنده مىشوند)! (33)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (34)
امروز روزى است که سخن نمىگویند (و قادر بر دفاع از خویشتن نیستند)، (35)
و به آنها اجازه داده نمىشود که عذرخواهى کنند! (36)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (37)
(و به آنها گفته مىشود:) امروز همان روز جدایى (حق از باطل) است که شما و پیشینیان را در آن جمع کردهایم! (38)
اگر چارهاى در برابر من (براى فرار از چنگال مجازات) دارید انجام دهید! (39)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (40)
(در آن روز) پرهیزگاران در سایههاى (درختان بهشتى) و در میان چشمهها قرار دارند، (41)
و میوههایى از آنچه مایل باشند! (42)
بخورید و بنوشید گوارا، اینها در برابر اعمالى است که انجام مىدادید! (43)
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مىدهیم! (44)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (45)
(و به مجرمان بگو:) بخورید و بهره گیرید در این مدت کم (از زندگى دنیا، ولى بدانید عذاب الهى در انتظار شماست) چرا که شما مجرمید! (46)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (47)
و هنگامى که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمىکنند! (48)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (49)
(و اگر آنها به این قرآن ایمان نمىآورند) پس به کدام سخن بعد از آن ایمان مىآورند؟! (50)
------------------------------------------------------------------------------------------------
پاره 30
پاره 30
سورة النبا
به نام خداوند بخشنده مهربان
آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال مىکنند؟! (1)
از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)
همان خبرى که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)
چنین نیست که آنها فکر مىکنند، و بزودى مىفهمند! (4)
باز هم چنین نیست که آنها مىپندارند، و بزودى مىفهمند (که قیامت حق است)! (5)
آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)
و کوهها را میخهاى زمین؟! (7)
و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)
و شب را پوششى (براى شما)، (10)
و روز را وسیلهاى براى زندگى و معاش! (11)
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)
و چراغى روشن و حرارتبخش آفریدیم! (13)
و از ابرهاى بارانزا آبى فراوان نازل کردیم، (14)
تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)
و باغهایى پردرخت! (16)
(آرى) روز جدایى، میعاد همگان است! (17)
روزى که در «صور» دمیده مىشود و شما فوج فوج (به محشر) مىآیید! (18)
و آسمان گشوده مىشود و بصورت درهاى متعددى درمىآید! (19)
و کوهها به حرکت درمىآید و بصورت سرابى مىشود! (20)
مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهى است بزرگ، (21)
و محل بازگشتى براى طغیانگران! (22)
مدتهاى طولانى در آن مىمانند! (23)
در آنجا نه چیز خنکى مىچشند و نه نوشیدنى گوارایى، (24)
جز آبى سوزان و مایعى از چرک و خون! (25)
این مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)
چرا که آنها هیچ امیدى به حساب نداشتند، (27)
و آیات ما را بکلى تکذیب کردند! (28)
و ما همه چیز را شمارش و ثبت کردهایم! (29)
پس بچشید که چیزى جز عذاب بر شما نمىافزاییم! (30)
مسلما براى پرهیزگاران نجات و پیروزى بزرگى است: (31)
باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (32)
و حوریانى بسیار جوان و همسن و سال، (33)
و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور)! (34)
در آنجا نه سخن لغو و بیهودهاى مىشنوند و نه دروغى! (35)
این کیفرى است از سوى پروردگارت و عطیهاى است کافى! (36)
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى کند)! (37)
« روزى که «روح» و «ملائکه» در یک صف مىایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمىگویند، و (آنگاه که مىگویند) درست مىگویند! (38)
آن روز حق است; هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزیند! (39)
و ما شما را از عذاب نزدیکى بیم دادیم! این عذاب در روزى خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مىبیند، و کافر مىگوید: «اى کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمىشدم)!» (40)
سورة النازعات
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به فرشتگانى که (جان مجرمان را بشدت از بدنهایشان) برمىکشند، (1)
و فرشتگانى که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مىسازند، (2)
و سوگند به فرشتگانى که (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حرکت مىکنند، (3)
و سپس بر یکدیگر سبقت مىگیرند، (4)
و آنها که امور را تدبیر مىکنند! (5)
آن روز که زلزلههاى وحشتناک همه چیز را به لرزه درمىآورد، (6)
و بدنبال آن، حادثه دومین ( صیحه عظیم محشر) رخ مىدهد، (7)
دلهایى در آن روز سخت مضطرب است، (8)
و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است! (9)
(ولى امروز) مىگویند: «آیا ما به زندگى مجدد بازمىگردیم؟! (10)
آیا هنگامى که استخوانهاى پوسیدهاى شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!» (11)
مىگویند: «اگر قیامتى در کار باشد، بازگشتى است زیانبار!» (12)
ولى (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است! (13)
ناگهان همگى بر عرصه زمین ظاهر مىگردند! (14)
آیا داستان موسى به تو رسیده است؟! (15)
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طوى» ندا داد (و گفت): (16)
به سوى فرعون برو که طغیان کرده است! (17)
و به او بگو: «آیا مىخواهى پاکیزه شوى؟! (18)
و من تو را به سوى پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسى (و گناه نکنى)؟!» (19)
سپس موسى بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (20)
اما او تکذیب و عصیان کرد! (21)
سپس پشت کرد و پیوسته (براى محو آیین حق) تلاش نمود! (22)
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود، (23)
و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (24)
از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (25)
در این عبرتى است براى کسى که (از خدا) بترسد! (26)
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکلتر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! (27)
سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28)
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! (29)
و زمین را بعد از آن گسترش داد، (30)
و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (31)
و کوهها را ثابت و محکم نمود! (32)
همه اینها براى بهرهگیرى شما و چهارپایانتان است! (33)
هنگامى که آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34)
در آن روز انسان به یاد کوششهایش مىافتد، (35)
و جهنم براى هر بینندهاى آشکار مىگردد، (36)
اما آن کسى که طغیان کرده، (37)
و زندگى دنیا را مقدم داشته، (38)
مسلما دوزخ جایگاه اوست! (39)
و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (40)
قطعا بهشت جایگاه اوست! (41)
و از تو درباره قیامت مىپرسند که در چه زمانى واقع مىشود؟! (42)
تو را با یادآورى این سخن چه کار؟! (43)
نهایت آن به سوى پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (44)
کار تو فقط بیمدادن کسانى است که از آن مىترسند! (45)
آنها در آن روز که قیام قیامت را مىبینند چنین احساس مىکنند که گویى توقفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهى یا صبح آن بیشتر نبوده است! (46)
سورة عبس
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
چهره در هم کشید و روى برتافت... (1)
از اینکه نابینایى به سراغ او آمده بود! (2)
تو چه مىدانى شاید او پاکى و تقوا پیشه کند، (3)
یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد! (4)
اما آن کس که توانگر است، (5)
تو به او روى مىآورى، (6)
در حالى که اگر او خود را پاک نسازد، چیزى بر تو نیست! (7)
اما کسى که به سراغ تو مىآید و کوشش مىکند، (8)
و از خدا ترسان است، (9)
تو از او غافل مىشوى! (10)
هرگز چنین نیست که آنها مىپندارند; این (قرآن) تذکر و یادآورى است، (11)
و هر کس بخواهد از آن پند مىگیرد! (12)
در الواح پرارزشى ثبت است، (13)
الواحى والاقدر و پاکیزه، (14)
به دست سفیرانى است (15)
والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار! (16)
مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است! (17)
(خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟! (18)
او را از نطفه ناچیزى آفرید، سپس اندازهگیرى کرد و موزون ساخت، (19)
سپس راه را براى او آسان کرد، (20)
بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود،(21)
سپس هرگاه بخواهد او را زنده مىکند! (22)
چنین نیست که او مىپندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است! (23)
انسان باید به غذاى خویش (و آفرینش آن) بنگرد! (24)
ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، (25)
سپس زمین را از هم شکافتیم، (26)
و در آن دانههاى فراوانى رویاندیم، (27)
و انگور و سبزى بسیار، (28)
و زیتون و نخل فراوان، (29)
و باغهاى پردرخت، (30)
و میوه و چراگاه، (31)
تا وسیلهاى براى بهرهگیرى شما و چهارپایانتان باشد! (32)
هنگامى که آن صداى مهیب ( صیحه رستاخیز) بیاید، (کافران در اندوه عمیقى فرومىروند)! (33)
در آن روز که انسان از برادر خود مىگریزد، (34)
و از مادر و پدرش، (35)
و زن و فرزندانش; (36)
در آن روز هر کدام از آنها وضعى دارد که او را کاملا به خود مشغول مىسازد! (37)
چهرههائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38)
خندان و مسرور است; (39)
و صورتهایى در آن روز غبارآلود است، (40)
و دود تاریکى آنها را پوشانده است، (41)
آنان همان کافران فاجرند! (42)
سورة التکویر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود، (1)
و در آن هنگام که ستارگان بىفروغ شوند، (2)
و در آن هنگام که کوهها به حرکت درآیند، (3)
و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشى سپرده شود، (4)
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند، (5)
و در آن هنگام که دریاها برافروخته شوند، (6)
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد، (7)
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (8)
به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)
و در آن هنگام که نامههاى اعمال گشوده شود، (10)
و در آن هنگام که پرده از روى آسمان برگرفته شود، (11)
و در آن هنگام که دوزخ شعلهور گردد، (12)
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود، (13)
(آرى در آن هنگام) هر کس مىداند چه چیزى را آماده کرده است! (14)
سوگند به ستارگانى که بازمىگردند، (15)
حرکت مىکنند و از دیدهها پنهان مىشوند، (16)
و قسم به شب، هنگامى که پشت کند و به آخر رسد، (17)
و به صبح، هنگامى که تنفس کند، (18)
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگوارى است ( جبرئیل امین) (19)
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائى دارد! (20)
در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امین است! (21)
و مصاحب شما ( پیامبر) دیوانه نیست! (22)
او (جبرئیل) را در افق روشن دیده است! (23)
و او نسبت به آنچه از طریق وحى دریافت داشته بخل ندارد! (24)
این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست! (25)
پس به کجا مىروید؟! (26)
این قرآن چیزى جز تذکرى براى جهانیان نیست، (27)
براى کسى از شما که بخواهد راه مستقیم در پیش گیرد! (28)
و شما اراده نمىکنید مگر اینکه خداوند -پروردگار جهانیان- اراده کند و بخواهد! (29)
سورة الانفطار
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آن زمان که آسمان ( کرات آسمانى) از هم شکافته شود، (1)
و آن زمان که ستارگان پراکنده شوند و فرو ریزند، (2)
و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود، (3)
و آن زمان که قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (4)
(در آن زمان) هر کس مىداند آنچه را از پیش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (5)
اى انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟! (6)
همان خدایى که تو را آفرید و سامان داد و منظم ساخت، (7)
و در هر صورتى که خواست تو را ترکیب نمود. (8)
(آرى) آن گونه که شما مىپندارید نیست; بلکه شما روز جزا را منکرید! (9)
و بىشک نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (10)
والا مقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما)، (11)
که مىدانند شما چه مىکنید! (12)
به یقین نیکان در نعمتى فراوانند. (13)
و بدکاران در دوزخند، (14)
روز جزا وارد آن مىشوند و مىسوزند، (15)
و آنان هرگز از آن غایب و دور نیستند! (16)
تو چه مىدانى روز جزا چیست؟! (17)
باز چه مىدانى روز جزا چیست؟! (18)
روزى است که هیچ کس قادر بر انجام کارى به سود دیگرى نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (19)
سورة المطففین
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
واى بر کمفروشان! (1)
آنان که وقتى براى خود پیمانه مىکنند، حق خود را بطور کامل مىگیرند; (2)
اما هنگامى که مىخواهند براى دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم مىگذارند! (3)
آیا آنها گمان نمىکنند که برانگیخته مىشوند، (4)
در روزى بزرگ; (5)
روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان مىایستند. (6)
چنین نیست که آنها (درباره قیامت) مىپندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجین» است! (7)
تو چه مىدانى «سجین» چیست؟ (8)
نامهاى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (9)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (10)
همانها که روز جزا را انکار مىکنند. (11)
تنها کسى آن را انکار مىکند که متجاوز و گنهکار است! (12)
(همان کسى که) وقتى آیات ما بر او خوانده مىشود مىگوید: «این افسانههاى پیشینیان است!; سذللّه (13)
چنین نیست که آنها مىپندارند، بلکه اعمالشان چون زنگارى بر دلهایشان نشسته است! (14)
چنین نیست که مىپندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (15)
سپس آنها به یقین وارد دوزخ مىشوند! (16)
بعد به آنها گفته مىشود: «این همان چیزى است که آن را انکار مىکردید!» (17)
چنان نیست که آنها (درباره معاد) مىپندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیین» است! (18)
و تو چه مىدانى «علیین» چیست! (19)
نامهاى است رقمخورده و سرنوشتى است قطعى، (20)
که مقربان شاهد آنند! (21)
مسلما نیکان در انواع نعمتاند: (22)
بر تختهاى زیباى بهشتى تکیه کرده و (به زیباییهاى بهشت) مىنگرند! (23)
در چهرههایشان طراوت و نشاط نعمت را مىبینى و مىشناسى! (24)
آنها از شراب (طهور) زلال دستنخورده و سربستهاى سیراب مىشوند! (25)
مهرى که بر آن نهاده شده از مشک است; و در این نعمتهاى بهشتى راغبان باید بر یکدیگر پیشى گیرند! (26)
این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است، (27)
همان چشمهاى که مقربان از آن مىنوشند. (28)
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان مىخندیدند، (29)
و هنگامى که از کنارشان مىگذشتند آنان را با اشاره تمسخر مىکردند، (30)
و چون به سوى خانواده خود بازمىگشتند مسرور و خندان بودند، (31)
و هنگامى که آنها را مىدیدند مىگفتند: «اینها گمراهانند!» (32)
در حالى که هرگز مامور مراقبت و متکفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (33)
ولى امروز مؤمنان به کفار مىخندند، (34)
در حالى که بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مىنگرند! (35)
آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)
سورة الانشقاق
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در آن هنگام که آسمان ( کرات آسمانى) شکافته شود، (1)
و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد- (2)
و در آن هنگام که زمین گسترده شود، (3)
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالى شود، (4)
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد- (5)
اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مىروى و او را ملاقات خواهى کرد! (6)
پس کسى که نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)
بزودى حساب آسانى براى او مىشود، (8)
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمىگردد. (9)
و اما کسى که نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)
بزودى فریاد مىزند واى بر من که هلاک شدم! (11)
و در شعلههاى سوزان آتش مىسوزد. (12)
چرا که او در میان خانوادهاش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
او گمان مىکرد هرگز بازگشت نمىکند! (14)
آرى، پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت کرد)! (15)
سوگند به شفق، (16)
و سوگند به شب و آنچه را جمعآورى مىکند، (17)
و سوگند به ماه آنگاه که بدر کامل مىشود، (18)
که همه شما پیوسته از حالى به حال دیگر منتقل مىشوید (تا به کمال برسید). (19)
پس چرا آنان ایمان نمىآورند؟! (20)
و هنگامى که قرآن بر آنها خوانده مىشود سجده نمىکنند؟! (21)
بلکه کافران پیوسته آیات الهى را انکار مىکنند! (22)
و خداوند آنچه را در دل پنهان مىدارند بخوبى مىداند! (23)
پس آنها را به عذابى دردناک بشارت ده! (24)
مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، که براى آنان پاداشى است قطعنشدنى! (25)
سورة البروج
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به آسمان که داراى برجهاى بسیار است، (1)
و سوگند به آن روز موعود، (2)
و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! («شاهد»: پیامبر و گواهان اعمال، و «مشهود» : اعمال امت است) (3)
مرگ بر شکنجهگران صاحب گودال (آتش)، (4)
آتشى عظیم و شعلهور! (5)
هنگامى که در کنار آن نشسته بودند، (6)
و آنچه را با مؤمنان انجام مىدادند (با خونسردى و قساوت) تماشا مىکردند! (7)
آنها هیچ ایرادى بر مؤمنان نداشتند جز اینکه به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند; (8)
همان کسى که حکومت آسمانها و زمین از آن اوست و خداوند بر همه چیز گواه است! (9)
کسانى که مردان و زنان باایمان را شکنجه دادند سپس توبه نکردند، براى آنها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است! (10)
و براى کسانى که ایمان آوردند و اعمال شایسته انجام دادند، باغهایى از بهشت است که نهرها زیر درختانش جارى است; و این نجات و پیروزى بزرگ است! (11)
گرفتن قهرآمیز و مجازات پروردگارت به یقین بسیار شدید است! (12)
اوست که آفرینش را آغاز مىکند و بازمىگرداند، (13)
و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است، (14)
صاحب عرش و داراى مجد و عظمت است، (15)
و آنچه را مىخواهد انجام مىدهد! (16)
آیا داستان لشکرها به تو رسیده است، (17)
لشکریان فرعون و ثمود؟! (18)
ولى کافران پیوسته در تکذیب حقند، (19)
و خداوند به همه آنها احاطه دارد! (20)
(این آیات، سحر و دروغ نیست،) بلکه قرآن باعظمت است... (21)
که در لوح محفوظ جاى دارد! (22)
سورة الطارق
به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به آسمان و کوبنده شب! (1)
و تو نمىدانى کوبنده شب چیست! (2)
همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیهاست! (3)
(به این آیت بزرگ الهى سوگند) که هر کس مراقب و محافظى دارد! (4)
انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است! (5)
از یک آب جهنده آفریده شده است، (6)
آبى که از میان پشت و سینهها خارج مىشود! (7)
مسلما او ( خدائى که انسان را از چنین چیز پستى آفرید) مىتواند او را بازگرداند! (8)
در آن روز که اسرار نهان (انسان) آشکار میشود، (9)
و براى او هیچ نیرو و یاورى نیست! (10)
سوگند به آسمان پرباران، (11)
و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمىآورند)، (12)
که این (قرآن) سخنى است که حق را از باطل جدا مىکند، (13)
و هرگز شوخى نیست! (14)
آنها پیوسته حیله مىکنند، (15)
و من هم در برابر آنها چاره مىکنم! (16)
حال که چنین است کافران را (فقط) اندکى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببینند)! (17)
سورة الاعلى
به نام خداوند بخشنده مهربان
منزه شمار نام پروردگار بلندمرتبهات را! (1)
همان خداوندى که آفرید و منظم کرد، (2)
و همان که اندازهگیرى کرد و هدایت نمود، (3)
و آن کس را که چراگاه را به وجود آورد، (4)
سپس آن را خشک و تیره قرار داد! (5)
ما بزودى (قرآن را) بر تو مىخوانیم و هرگز فراموش نخواهى کرد، (6)
مگر آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و نهان را مىداند! (7)
و ما تو را براى انجام هر کار خیر آماده مىکنیم! (8)
پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد! (9)
و بزودى کسى که از خدا مىترسد متذکر مىشود. (10)
اما بدبختترین افراد از آن دورى مىگزیند، (11)
همان کسى که در آتش بزرگ وارد مىشود، (12)
سپس در آن آتش نه مىمیرد و نه زنده مىشود! (13)
به یقین کسى که پاکى جست (و خود را تزکیه کرد)، رستگار شد. (14)
و (آن که) نام پروردگارش را یاد کرد سپس نماز خواند! (15)
ولى شما زندگى دنیا را مقدم مىدارید، (16)
در حالى که آخرت بهتر و پایدارتر است! (17)
این دستورها در کتب آسمانى پیشین (نیز) آمده است، (18)
در کتب ابراهیم و موسى. (19)
سورة الغاشیة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آیا داستان غاشیه ( روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را مىپوشاند) به تو رسیده است؟! (1)
چهرههایى در آن روز خاشع و ذلتبارند، (2)
آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‌اند (و نتیجهاى عایدشان نشده است)، (3)
و در آتش سوزان وارد مىگردند; (4)
از چشمهاى بسیار داغ به آنان مىنوشانند; (5)
غذائى جز از ضریع ( خار خشک تلخ و بدبو) ندارند; (6)
غذایى که نه آنها را فربه مىکند و نه از گرسنگى مىرهاند! (7)
چهرههایى در آن روز شاداب و باطراوتند، (8)
و از سعى و تلاش خود خشنودند، (9)
در بهشتى عالى جاى دارند، (10)
که در آن هیچ سخن لغو و بیهودهاى نمىشنوند! (11)
در آن چشمهاى جارى است، (12)
در آن تختهاى زیباى بلندى است، (13)
و قدحهایى (که در کنار این چشمه) نهاده، (14)
و بالشها و پشتیهاى صفداده شده، (15)
و فرشهاى فاخر گسترده! (16)
آیا آنان به شتر نمىنگرند که چگونه آفریده شده است؟! (17)
و به آسمان نگاه نمىکنند که چگونه برافراشته شده؟! (18)
و به کوهها که چگونه در جاى خود نصب گردیده! (19)
و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟! (20)
پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهندهاى! (21)
تو سلطهگر بر آنان نیستى که (بر ایمان) مجبورشان کنى، (22)
مگر کسى که پشت کند و کافر شود، (23)
که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مىکند! (24)
به یقین بازگشت (همه) آنان به سوى ماست، (25)
و مسلما حسابشان (نیز) با ماست! (26)
سورة الفجر
به نام خداوند بخشنده مهربان
به سپیده دم سوگند، (1)
و به شبهاى دهگانه، (2)
و به زوج و فرد، (3)
و به شب، هنگامى که (به سوى روشنایى روز) حرکت مىکند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)! (4)
آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نیست؟! (5)
آیا ندیدى پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟! (6)
و با آن شهر «ارم» باعظمت، (7)
همان شهرى که مانندش در شهرها آفریده نشده بود! (8)
و قوم «ثمود» که صخرههاى عظیم را از (کنار) دره مىبریدند (و از آن خانه و کاخ مىساختند)! (9)
و فرعونى که قدرتمند و شکنجهگر بود، (10)
همان اقوامى که در شهرها طغیان کردند، (11)
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (12)
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! (13)
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است! (14)
اما انسان هنگامى که پروردگارش او را براى آزمایش، اکرام مىکند و نعمت مىبخشد (مغرور مىشود و) مىگوید: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (15)
و اما هنگامى که براى امتحان، روزیش را بر او تنگ مىگیرد (مایوس مىشود و) مىگوید: سخللّهپروردگارم مرا خوار کرده است!» (16)
چنان نیست که شما مىپندارید; شما یتیمان را گرامى نمىدارید، (17)
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمىکنید، (18)
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده مىخورید، (19)
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادى مرتکب مىشوید)! (20)
چنان نیست که آنها مىپندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود، (21)
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22)
و در آن روز جهنم را حاضر مىکنند; (آرى) در آن روز انسان متذکر مىشود; اما این تذکر چه سودى براى او دارد؟! (23)
مىگوید: «اى کاش براى (این) زندگیم چیزى از پیش فرستاده بودم!» (24)
در آن روز هیچ کس همانند او ( خدا) عذاب نمىکند، (25)
و هیچ کس همچون او کسى را به بند نمىکشد! (26)
تو اى روح آرامیافته! (27)
به سوى پروردگارت بازگرد در حالى که هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، (28)
پس در سلک بندگانم درآى، (29)
و در بهشتم وارد شو! (30)
سورة البلد
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قسم به این شهر مقدس ( مکه)، (1)
شهرى که تو در آن ساکنى، (2)
و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح)، (3)
که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (4)
آیا او گمان مىکند که هیچ کس نمىتواند بر او دست یابد؟! (5)
مىگوید: «مال زیادى را (در کارهاى خیر) نابود کردهام!» (6)
آیا (انسان) گمان مىکند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیرى انجام نداده) است؟! (7)
آیا براى او دو چشم قرار ندادیم، (8)
و یک زبان و دو لب؟! (9)
و او را به راه خیر و شر هدایت کردیم! (10)
ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (11)
و تو نمىدانى آن گردنه چیست! (12)
آزادکردن بردهاى، (13)
یا غذا دادن در روز گرسنگى... (14)
یتیمى از خویشاوندان، (15)
یا مستمندى خاکنشین را، (16)
سپس از کسانى باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایى و رحمت توصیه مىکنند! (17)
آنها «اصحاب الیمین»اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان مىدهند)! (18)
و کسانى که آیات ما را انکار کرده‌اند افرادى شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده مىشود). (19)
بر آنها آتشى است فروبسته (که راه فرارى از آن نیست)! (20)
سورة الشمس
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
به خورشید و گسترش نور آن سوگند، (1)
و به ماه هنگامى که بعد از آن درآید، (2)
و به روز هنگامى که صفحه زمین را روشن سازد، (3)
و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، (4)
و قسم به آسمان و کسى که آسمان را بنا کرده، (5)
و به زمین و کسى که آن را گسترانیده، (6)
و قسم به جان آدمى و آن کس که آن را (آفریده و) منظم ساخته، (7)
سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) را به او الهام کرده است، (8)
که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده; (9)
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! (10)
قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند، (11)
آنگاه که شقىترین آنها بپاخاست، (12)
و فرستاده الهى ( صالح) به آنان گفت: «ناقه خدا ( همان شترى که معجزه الهى بود) را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» (13)
ولى آنها او را تکذیب و ناقه را پى کردند (و به هلاکت رساندند); از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! (14)
و او هرگز از فرجام این کار ( مجازات ستمگران) بیم ندارد! (15)
سورة اللیل
به نام خداوند بخشنده مهربان
قسم به شب در آن هنگام که (جهان را) بپوشاند، (1)
و قسم به روز هنگامى که تجلى کند، (2)
و قسم به آن کس که جنس مذکر و مؤنث را آفرید، (3)
که سعى و تلاش شما مختلف است: (4)
اما آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگارى پیش گیرد، (5)
و جزاى نیک (الهى) را تصدیق کند، (6)
ما او را در مسیر آسانى قرار مىدهیم! (7)
اما کسى که بخل ورزد و (از این راه) بىنیازى طلبد، (8)
و پاداش نیک (الهى) را انکار کند، (9)
بزودى او را در مسیر دشوارى قرار مىدهیم; (10)
و در آن هنگام که (در جهنم) سقوط مىکند، اموالش به حال او سودى نخواهد داشت! (11)
به یقین هدایت کردن بر ماست، (12)
و آخرت و دنیا از آن ماست، (13)
و من شما را از آتشى که زبانه مىکشد بیم مىدهم، (14)
کسى جز بدبختترین مردم وارد آن نمىشود; (15)
همان کس که (آیات خدا را) تکذیب کرد و به آن پشت نمود! (16)
و بزودى با تقواترین مردم از آن دور داشته مىشود، (17)
همان کس که مال خود را (در راه خدا) مىبخشد تا پاک شود. (18)
و هیچ کس را نزد او حق نعمتى نیست تا بخواهد (به این وسیله) او را جزا دهد، (19)
بلکه تنها هدفش جلب رضاى پروردگار بزرگ اوست; (20)
و بزودى راضى و خشنود مىشود! (21)
سورة الضحى
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قسم به روز در آن هنگام که آفتاب برآید (و همه جا را فراگیرد)، (1)
و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد، (2)
که خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (3)
و مسلما آخرت براى تو از دنیا بهتر است! (4)
و بزودى پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوى! (5)
آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟! (6)
و تو را گمشده یافت و هدایت کرد، (7)
و تو را فقیر یافت و بىنیاز نمود، (8)
حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن، (9)
و سؤالکننده را از خود مران، (10)
و نعمتهاى پروردگارت را بازگو کن! (11)
سورة الشرح
به نام خداوند بخشنده مهربان
آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم، (1)
و بار سنگین تو را از تو برنداشتیم؟! (2)
همان بارى که سخت بر پشت تو سنگینى مىکرد! (3)
و آوازه تو را بلند ساختیم! (4)
به یقین با (هر) سختى آسانى است! (5)
(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است، (6)
پس هنگامى که از کار مهمى فارغ مىشوى به مهم دیگرى پرداز، (7)
و به سوى پروردگارت توجه کن! (8)
سورة التین
به نام خداوند بخشنده مهربان
قسم به انجیر و زیتون (یا: قسم به سرزمین شام و بیت المقدس)، (1)
و سوگند به «طور سینین»، (2)
و قسم به این شهر امن ( مکه)، (3)
که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم، (4)
سپس او را به پایینترین مرحله بازگرداندیم، (5)
مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند که براى آنها پاداشى تمامنشدنى است! (6)
پس چه چیز سبب مىشود که بعد از این همه (دلایل روشن) روز جزا را انکار کنى؟! (7)
آیا خداوند بهترین حکمکنندگان نیست؟! (8)
سورة العلق
به نام خداوند بخشنده مهربان
بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید، (1)
همان کس که انسان را از خون بستهاى خلق کرد! (2)
بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (3)
همان کسى که بوسیله قلم تعلیم نمود، (4)
و به انسان آنچه را نمىدانست یاد داد! (5)
چنین نیست (که شما مىپندارید) به یقین انسان طغیان مىکند، (6)
از اینکه خود را بىنیاز ببیند! (7)
و به یقین بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است! (8)
به من خبر ده آیا کسى که نهى مىکند، (9)
بندهاى را به هنگامى که نماز مىخواند (آیا مستحق عذاب الهى نیست)؟! (10)
به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد، (11)
یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهى کردن او سزاوار است)؟! (12)
به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهى نیست)؟! (13)
آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مىبیند؟! (14)
چنان نیست که او خیال مىکند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیهاش ( موى پیش سرش) را گرفته (و به سوى عذاب مىکشانیم)، (15)
همان ناصیه دروغگوى خطاکار را! (16)
سپس هر که را مىخواهد صدا بزند (تا یاریش کند)! (17)
ما هم بزودى ماموران دوزخ را صدا مىزنیم (تا او را به دوزخ افکنند)! (18)
چنان نیست (که آن طغیانگر مىپندارد); هرگز او را اطاعت مکن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى! (19)
سورة القدر
به نام خداوند بخشنده مهربان
ما آن ( قرآن) را در شب قدر نازل کردیم! (1)
و تو چه مىدانى شب قدر چیست؟! (2)
شب قدر بهتر از هزار ماه است! (3)
فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان براى (تقدیر) هر کارى نازل مىشوند. (4)
شبى است سرشار از سلامت (و برکت و رحمت) تا طلوع سپیده! (5)
سورة البینة
به نام خداوند بخشنده مهربان
کافران از اهل کتاب و مشرکان (مىگفتند:) دست از آیین خود برنمىدارند تا دلیل روشنى براى آنها بیاید، (1)
پیامبرى از سوى خدا (بیاید) که صحیفههاى پاکى را (بر آنها) بخواند، (2)
و در آن نوشتههاى صحیح و پرارزشى باشد! (ولى هنگامى که آمد ایمان نیاوردند، مانند اهل کتاب). (3)
اهل کتاب (نیز در دین خدا) اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دلیل روشن براى آنان آمد! (4)
و به آنها دستورى داده نشده بود جز اینکه خدا را بپرستند در حالى که دین خود را براى او خالص کنند و از شرک به توحید بازگردند، نماز را برپا دارند و زکات را بپردازند; و این است آیین مستقیم و پایدار! (5)
کافران از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخند، جاودانه در آن مىمانند; آنها بدترین مخلوقاتند! (6)
(اما) کسانى که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات (خدا)یند! (7)
پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى بهشت جاویدان است که نهرها از زیر درختانش جارى است; همیشه در آن مىمانند! (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند; و این (مقام والا) براى کسى است که از پروردگارش بترسد! (8)
سورة الزلزلة
به نام خداوند بخشنده مهربان
هنگامى که زمین شدیدا به لرزه درآید، (1)
و زمین بارهاى سنگینش را خارج سازد! (2)
و انسان مىگوید: «زمین را چه مىشود (که این گونه مىلرزد)؟!» (3)
در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو مىکند; (4)
چرا که پروردگارت به او وحى کرده است! (5)
در آن روز مردم بصورت گروههاى پراکنده (از قبرها) خارج مىشوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود! (6)
پس هر کس هموزن ذرهاى کار خیر انجام دهد آن را مىبیند! (7)
و هر کس هموزن ذرهاى کار بد کرده آن را مىبیند! (8)
سورة العادیات
به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى که نفسزنان به پیش مىرفتند، (1)
و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهاى بیابان)، (2)
و سوگند به هجوم آوران سپیده دم (3)
که گرد و غبار به هر سو پراکندند، (4)
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند، (5)
که انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است; (6)
و او خود (نیز) بر این معنى گواه است! (7)
و او علاقه شدید به مال دارد! (8)
آیا نمىداند در آن روز که تمام کسانى که در قبرها هستند برانگیخته مىشوند، (9)
و آنچه در درون سینههاست آشکار مىگردد، (10)
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا باخبر است! (11)
سورة القارعة
به نام خداوند بخشنده مهربان
آن حادثه کوبنده، (1)
و چه حادثه کوبندهاى! (2)
و تو چه مىدانى که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!) (3)
روزى که مردم مانند پروانههاى پراکنده خواهند بود، (4)
و کوهها مانند پشم رنگین حلاجىشده مىگردد! (5)
اما کسى که (در آن روز) ترازوهاى اعمالش سنگین است، (6)
در یک زندگى خشنودکننده خواهد بود! (7)
و اما کسى که ترازوهایش سبک است، (8)
پناهگاهش «هاویه» ( دوزخ) است! (9)
و تو چه مىدانى «هاویه» چیست؟! (10)
آتشى است سوزان! (11)
سورة التکاثر
به نام خداوند بخشنده مهربان
افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است. (1)
تا آنجا که به دیدار قبرها رفتید (و قبور مردگان خود را برشمردید و به آن افتخار کردید)! (2)
چنین نیست که مىپندارید، (آرى) بزودى خواهید دانست! (3)
باز چنان نیست که شما مىپندارید; بزودى خواهید دانست! (4)
چنان نیست که شما خیال مىکنید; اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمىکرد)! (5)
قطعا شما جهنم را خواهید دید! (6)
سپس (با ورود در آن) آن را به عین الیقین خواهید دید. (7)
سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهایى که داشتهاید بازپرسى خواهید شد! (8)
سورة العصر
به نام خداوند بخشنده مهربان
به عصر سوگند، (1)
که انسانها همه در زیانند; (2)
مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به شکیبایى و استقامت توصیه نمودهاند! (3)
سورة الهمزة
به نام خداوند بخشنده مهربان
واى بر هر عیبجوى مسخرهکنندهاى! (1)
همان کس که مال فراوانى جمعآورى و شماره کرده (بىآنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)! (2)
او گمان مىکند که اموالش او را جاودانه مىسازد! (3)
چنین نیست که مىپندارد; بزودى در «حطمه» ( آتشى خردکننده) پرتاب مىشود! (4)
و تو چه مىدانى «حطمه» چیست؟! (5)
آتش برافروخته الهى است، (6)
آتشى که از دلها سرمىزند! (7)
این آتش بر آنها فروبسته شده، (8)
در ستونهاى کشیده و طولانى! (9)
سورة الفیل
به نام خداوند بخشنده مهربان
آیا ندیدى پروردگارت با فیل سواران ( لشکر ابرهه که براى نابودى کعبه آمده بودند) چه کرد؟! (1)
آیا نقشه آنها را در ضلالت و تباهى قرار نداد؟! (2)
و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد، (3)
که با سنگهاى کوچکى آنان را هدف قرارمىدادند; (4)
سرانجام آنها را همچون کاه خوردهشده (و متلاشى) قرار داد! (5)
سورة قریش
به نام خداوند بخشنده مهربان
(کیفر لشکر فیلسواران) بخاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و زمینه ظهور پیامبر فراهم شود)! (1)
الفت آنها در سفرهاى زمستانه و تابستانه (و بخاطر این الفت به آن بازگردند)! (2)
پس (بشکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند، (3)
همان کس که آنها را از گرسنگى نجات داد و از ترس و ناامنى ایمن ساخت. (4)
سورة الماعون
به نام خداوند بخشنده مهربان
آیا کسى که روز جزا را پیوسته انکار مىکند دیدى؟ (1)
او همان کسى است که یتیم را با خشونت مىراند، (2)
و (دیگران را) به اطعام مسکین تشویق نمىکند! (3)
پس واى بر نمازگزارانى که... (4)
در نماز خود سهلانگارى مىکنند، (5)
همان کسانى که ریا مىکنند، (6)
و دیگران را از وسایل ضرورى زندگى منع مىنمایند! (7)
سورة الکوثر
به نام خداوند بخشنده مهربان
ما به تو کوثر ( خیر و برکت فراوان) عطا کردیم! (1)
پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى کن! (2)
(و بدان) دشمن تو قطعا بریدهنسل و بىعقب است! (3)
سورة الکافرون
به نام خداوند بخشنده مهربان
بگو: اى کافران! (1)
آنچه را شما مىپرستید من نمىپرستم! (2)
و نه شما آنچه را من مىپرستم مىپرستید، (3)
و نه من هرگز آنچه را شما پرستش کردهاید مىپرستم، (4)
و نه شما آنچه را که من مىپرستم پرستش مىکنید; (5)
(حال که چنین است) آیین شما براى خودتان، و آیین من براى خودم! (6)
سورة النصر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
هنگامى که یارى خدا و پیروزى فرارسد، (1)
و ببینى مردم گروه گروه وارد دین خدا مىشوند، (2)
پروردگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبهپذیر است! (3)
سورة المسد
به نام خداوند بخشنده مهربان
بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد)! (1)
هرگز مال و ثروتش و آنچه را به دست آورد به حالش سودى نبخشید! (2)
و بزودى وارد آتشى شعلهور و پرلهیب مىشود; (3)
و (نیز) همسرش، در حالى که هیزمکش (دوزخ) است، (4)
و در گردنش طنابى است از لیف خرما! (5)
سورة الاخلاص
به نام خداوند بخشنده مهربان
بگو: خداوند، یکتا و یگانه است; (1)
خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مىکنند; (2)
(هرگز) نزاد، و زاده نشد، (3)
و براى او هیچگاه شبیه و مانندى نبوده است! (4)
سورة الفلق
به نام خداوند بخشنده مهربان
بگو: پناه مىبرم به پروردگار سپیده صبح، (1)
از شر تمام آنچه آفریده است; (2)
و از شر هر موجود شرور هنگامى که شبانه وارد مىشود; (3)
و از شر آنها که با افسون در گرهها مىدمند (و هر تصمیمى را سست مىکنند); (4)
و از شر هر حسودى هنگامى که حسد مىورزد! (5)
سورة الناس
به نام خداوند بخشنده مهربان
بگو: پناه مىبرم به پروردگار مردم، (1)
به مالک و حاکم مردم، (2)
به (خدا و) معبود مردم، (3)
از شر وسوسهگر پنهانکار، (4)
که در درون سینه انسانها وسوسه مىکند، (5)
خواه از جن باشد یا از انسان! (6)
سورة الناس 114
سورة الناس 114
به نام خداوند بخشنده مهربان
بگو: پناه مىبرم به پروردگار مردم، (1)
به مالک و حاکم مردم، (2)
به (خدا و) معبود مردم، (3)
از شر وسوسهگر پنهانکار، (4)
که در درون سینه انسانها وسوسه مىکند، (5)
خواه از جن باشد یا از انسان! (6)
سورة الفلق 113
سورة الفلق 113
به نام خداوند بخشنده مهربان
بگو: پناه مىبرم به پروردگار سپیده صبح، (1)
از شر تمام آنچه آفریده است; (2)
و از شر هر موجود شرور هنگامى که شبانه وارد مىشود; (3)
و از شر آنها که با افسون در گرهها مىدمند (و هر تصمیمى را سست مىکنند); (4)
و از شر هر حسودى هنگامى که حسد مىورزد! (5)
سورة الاخلاص 112
سورة الاخلاص 112
به نام خداوند بخشنده مهربان
بگو: خداوند، یکتا و یگانه است; (1)
خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مىکنند; (2)
(هرگز) نزاد، و زاده نشد، (3)
و براى او هیچگاه شبیه و مانندى نبوده است! (4)