مدل عمومی آمورش:
مرحله 1 : فعالیتهای پیش ازآموزش
در این مرحله معلم ابتدا به تعیین مقاصد درس خود، یعنی هدفهای آموزشی اقدام میکند، بعدآنها را بطور صریح وروشن،یعنی عبارتی که گویای رفتار قابل مشاهده واندازگیری یا عملکرد یادگیرنده باشند می ریزد به این بیانات هدفهای آموزشی هدفهای رفتاری گویند.
بعد از هدفهای آموزشی وتبدیل آنها به هدفهای رفتاری،نوبت میرسد به تعیین آمادگی یا ویژگیهایی از یادگیرندگان که برای یادگیری هدفهای آموزشی پیش نیاز به حساب می آیند.
این ویژگیها نیز باید در قالب عبارت وکلمات نشان دهنده عملکرد یا رفتار قابل مشاهده واندازگیری نوشته شوند0که به آن رفتارهای ورودی گویند0 پس از تعیین رفتارهای ورودی پیش نیاز برای یادگیری هدفهای آموزشی، معلم باید از طریق اجرای یک ارزشیابی تشخیصی مقدماتی که سنجش آموزش آغازین نام داردمعین کند که آیا دانش آموزان براین پیش نیازها تسلط کافی دارند،یا اینکه پیش ازآموزش هدفهای تازه، باید آنها را برای یاد گیری مطالب جدید آماده کرد
ادامه مطلب ...
به نام خدا
روانشناسی پرورشی
روانشناسی پرورشی شاخه ای ازعلم روانشناسی است که هدف آن کمک به پرورشکاران دربرخورد درست با مسائل پرورشی است0 روانشناسی را اکثرروانشناسان به عنوان علمی که رفتار و فرایندهای ذهنی را مورد مطالعه قرار می دهد تعریف کردند0
تعریف پرورش :
پرورش عبارت است ازجریانی منظم و مستمرکه هدف آن کمک به رشد جسمانی،شناحتی،روانی،اخلاقی،اجتماعی،یا بطورکلی رشد شخصیت پرورش یابندگان درجهت کسب هنجارهای مورد پذیرش جامعه ونیز کمک به شکوفا شدن استعدادهای آنها است.
تعریف آموزش:
آموزش عبارت است از فعالیتهای راکه به منظورایجاد یادگیری دریادگیرنده،ازجانب آموزگاران یا معلم طرح ریزی میشود و بین آموزگار و یک یا چند یادگیرنده به صورت کنش متقابل جریان می یابد.
مقایسه آموزش با پرورش:
1- پرورش یک جریان وسیع ومستمر است که درمدت زمانی طولانی انجام می گیرد،درصورتی که پرورش به فعالیتهای مشخص ومحدود معلم اطلاق میشود.
2- هدف عمده مدارس،پرورش افراداست ،و آموزش وسیله پرورش است.پس بدون آموزش، پرورش میسرنمی گردد.
3- پرورش دارای هدفهای کلی وغایی ودیررس است،اما آموزش یک فعالیت مشخص ودقیق است، ولذا هدفهای آن دقیق تر و زودرس تر از هدفهای پرورشی است.
4- آموزش معمولاًبه وسیله آموزگار یا معلم ودر جای معینی مثل کلاس درس انجام میگیرد،اما در پرورش،تمام عوامل آموزشگاه(از معلم گرفته تا ناظم ومدیروکتابخانه ودانش آموزان)وعوامل خارج از آموزشگاه(پدرومادرومسجدوسینما ورادیو وتلویزیون ومطبوعات وغیره)مؤثرند.
5- هدفهای کلی وغایی پرورش رسمی را برنامه ریزان و معمولاًدر سطح وزارت پرورش تهیه وتدوین می کنند،اما هدفهای مشخص آموزشی دروس مختلف را غالباً خود معلمان،در رابطه با هدفهای پرورشی، تدوین می نمایند.
طبقه بندی علوم :
یکی از مباحث مهم علمی،تقسیم بندی علوم وپژوهشهای علمی به دو دسته بنیادی(پایه) وکاربردی است.
علم وپژوهش بنیادی را از آنرو بنیادی نامند که یافته های اساسی وزیر بنایی را فراهم می آورند وپایه فعالیتهای انسان را تشکیل می دهند. علم وپژوهش کاربردی بدان سبب نام کاربردی گرفته اند که نتایج علمی وقابل استفاده بدست میدهند. هدف عمده پژوهش بنیادی کشف مجهولات وافزایش دانش بشر است. هدف اصلی پژوهش کاربردی پیدا کردن راه حل برای مشکلات زندگی است .و عموماًدر جهت ابداع واختراع وسائل وروشها برای انجام کارهای عملی می کوشد.
اکثرپژوهشهایی که در بررسی پدیده های یادگیری در آزمایشگاههای روانشناسی با جانوران انجام می شودو هدف آنها یافتن قوانین و نظریه های تبیین کننده پدیده های یادگیری است، پژوهش بنیادی به حساب می آیند وکوششهای متخصصان آموزشی برای انجام پژوهش در شرایط طبیعی کلاس درس وکشف و ابداع روشها و فنون جدید آموزشی برای بهبودآموزش و یادگیری کلاسی در زمره پژوهش کاربردی هستند.
هدفهای روانشناسی پرورشی،مانند هر علم دیگر ، درک و تبیین، پیش بینی، وکنترل پدیده های است که با آنها سر وکار دارد. درک و تبیین یعنی دست کاری وتغییر دادن یک متغیر(متغیرمستقل) برای ایجادتغییرات مطلوب در متغیردیگر(متغیروابسته). این روابط یا روابط منطقی هستند(درک و تبیین )یا روابط زمانی(پیش بینی) یا (کنترل مبتنی بر)روابط تابعی (عل‍ًی) است.
منبع : روانشناسی پرورشی
نویسنده : دکتر علی اکبر سیف
نظر تان را از ما دریغ نفرمایید
خواندن یک پیام پست الکترونیک
جهت دریافت و ارسال پیامها باید به اینترنت متصل باشید.
یادداشتها
گذر دادن یا پاسخ دادن به یک پیام پست الکترونیک
از محتوای برخی سوره می‌توان اطمینان حاصل نمود که در اواخر رسالت رسول‌الله (ص) نازل شده‌اند مانند سوره نصر، سوره توبه و سوره مائده و … لیکن از درون سوره نمی‌توان این نکته را به دست آورد که فلان سوره آخرین سوره می‌باشد. لذا برای تشخیص آخرین سوره باید به شواهد روایی و تاریخی رجوع نمود و شواهد روایی در این رابطه متفاوت است برخی دلالت دارند آخرین سوره که به صورت کامل نازل شد توبه است: «آخَرُ سورَهٍ برائَت» (درالمنثور، ج 3، ص 208) برخی از شواهد دلالت دارد آخرین سوره مائده است: «عایشَه یا جْبیر تَقْراُ سورَهَ المائدهَ فَقُلْتُ نَعمْ فَقالَتْ اَما اَنَّها آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ فَما وَجدْ‌تُم فیهِ منْ حلالٍ بِاستَحلوُ‌هُ وَ ما وَجدْ‌تُمْ منْ حرامٍ فَحرِموُ‌هُ». (همان)
سوره مائده آخرین سوره‌ای است که نازل شده است هر حکم حلالی در آن مشاهده کردید حلال بدانید (نسخ نشده است) و هر حکم حرامی در آن دیدید حرام بدانید. از عبدالله بن عمر نیز نقل شده که آخرین سوره مائده و فتح می‌باشد: (درالمنثور، ج 2، ص 252) «عنْ علی (ع) وَ کانَ آخَرُ ما نَزَلَ سورَهُ الْمائدهِ نَسخَتْ ما قَبلَها وَ لَمْ ینْسخْها شَیءٌ» (همان، ج 1، ص 582)؛ «از علی (ع) نقل شده است آخرین سوره مائده بوده است که چیزی از آن نسخ نشده است».
و نیز برخی روایات دلالت دارند که آخرین سوره، سوره نصر است: «عن الرِضا (ع) اِنَّ اَوَّلَ مانَزَلَتْ بِسمِ الله الرحمنِ الرحیمِ، إقرأ بِاسمِ رَبکَ الَّذی خَلَق. وَ آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ إذا جاءَ نَصْرُ اللهِ» (همان، ج 5، ص 690)؛ «از امام رضا (ع) نقل می‌کنند که اولین سوره علق و آخرین سوره نصر است».
از ابن عباس هم نقل شده که آخرین سوره‌ای که یکجا نازل شده است سوره نصر است و: «آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ منَ الْقُرآنِ جمیعاً إذا جاءَ نَصْرُ اللهِ وَ الْفَتْحِ». (همان، ج 6، ص 407) با توجه به این که سوره مائده یکجا نازل نشده است می‌توان گفت شواهد روایی، تاریخی که می‌گویند سوره برائت یا سوره نصر آخرین سوره است ناسازگاری با روایاتی که دلالت دارند مائده آخرین سوره است ندارد، زیرا منظور آنها از آخرین سوره آخرین سوره‌ای است به صورت کامل نازل شده است و منظور این روایات آخرین سوره‌ای که قطعه قطعه نازل شده است مائده می‌باشد. لذا بر اساس شواهد آخرین سوره که نازل شده سوره مائده است و محتوای سوره که سخن از «الیوم‌ها» دارد و نیز موضوع تعیین رهبری در روزهای آخر عمر رسول‌الله (ص) خود نیز شاهد بر این نکته خواهد بود. گرچه آخرین سوره‌ای که به صورت کامل نازل شده سوره نصر باشد.
شواهد بسیاری با مضمون متفاوت از طریق اهل سنت در مورد آخرین آیه وارد شده است برخی شواهد دلالت دارند «آیه کلاله» آخرین آیه سوره نساء آخرین آیه است «عنِ البراءِ قالَ آخَرُ آیهٍ نَزَلَتْ خاتمهٌ سوُ‌رَهُ النساءِ یستَفْتوُ‌نَکَ قُلْ اللهِ یُفْتیکُمْ فی لْکَلالَهِ» (درالمنثور، ج 2، ص 251) برخی شواهد می‌گویند آخرین آیه، آیه رِباست: )عنِ ابنِ عباسِ آخَرُ آیهٍ نَزَلَتْ آیهَ الرّ‌با( (بقره، 278)
برخی آخرین آیه را آیه: )وَ ما اَرْسلْنا منْ قَبلکَ من رَسوْلٍ( دانسته‌اند و برخی دیگر آخرین آیه را: )وَ اتَّقوا یوماً ترجعون فیه الی الله( (بقره، 281) یاد کرده‌اند.
برخی دیگر آیه: )لَقَدْ جائَکُم من اَنْفُسکُم( (توبه، 128) را گفته‌اند. در برخی روایات از طریق شیعه گفته شده آخرین فریضه‌ای که نازل شده است ولایت است: «عنْ اَبی جعفَرٍ (ع): کانَتِ الْفَریضَهٍ فَکانَتِ الْوِدایهُ آخَرُ الْفَرائض فَأنْزَلَ اللهُ عزّ وَ جلَّ اَلْیوْ‌مُ اَکْملْتُ لَکُمْ دینَکُمْ» (نورالثقلین، ج 1، ص587)؛ «هر فریضه بعد از فریضه نازل می‌شد که تا این که آیه آخرین فریضه». آیه: )اَلْیوْ‌مُ اَکْملْتُ لَکُمْ دینَکُمْ( نازل شد.
در مورد دیدگاه‌های اهل سنت خود آنها هم قبول ندارند اینها روایت باشند لذا مانند قاضی ابوبکر و نیز زرکشی می‌گویند اینها گمانی بیش نیستند. (البرهان فی علوم‌القرآن، ج 1، ص 268) و چون بعد از آیه ولایت آیه‌های دیگری نازل شده است و این آیه آخرین آیه نبوده است می‌توان گفت آخرین آیه همان «کلاله» است که مشهور است و دلیل بر مخدوش بودنش هم نیست.