پاره 30

پاره 30

سورة النبا
به نام خداوند بخشنده مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال مى‏کنند؟! (1)

از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)

همان خبرى که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)

چنین نیست که آنها فکر مى‏کنند، و بزودى مى‏فهمند! (4)

باز هم چنین نیست که آنها مى‏پندارند، و بزودى مى‏فهمند (که قیامت حق است)! (5)

آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)

و کوه‏ها را میخهاى زمین؟! (7)

و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)

و شب را پوششى (براى شما)، (10)

و روز را وسیله‏اى براى زندگى و معاش! (11)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)

و چراغى روشن و حرارت‏بخش آفریدیم! (13)

و از ابرهاى باران‏زا آبى فراوان نازل کردیم، (14)

تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)

و باغهایى پردرخت! (16)

(آرى) روز جدایى، میعاد همگان است! (17)

روزى که در «صور» دمیده مى‏شود و شما فوج فوج (به محشر) مى‏آیید! (18)

و آسمان گشوده مى‏شود و بصورت درهاى متعددى درمى‏آید! (19)

و کوه‏ها به حرکت درمى‏آید و بصورت سرابى مى‏شود! (20)

مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهى است بزرگ، (21)

و محل بازگشتى براى طغیانگران! (22)

مدتهاى طولانى در آن مى‏مانند! (23)

در آنجا نه چیز خنکى مى‏چشند و نه نوشیدنى گوارایى، (24)

جز آبى سوزان و مایعى از چرک و خون! (25)

این مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)

چرا که آنها هیچ امیدى به حساب نداشتند، (27)

و آیات ما را بکلى تکذیب کردند! (28)

و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‏ایم! (29)

پس بچشید که چیزى جز عذاب بر شما نمى‏افزاییم! (30)

مسلما براى پرهیزگاران نجات و پیروزى بزرگى است: (31)

باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (32)

و حوریانى بسیار جوان و هم‏سن و سال، (33)

و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور)! (34)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏اى مى‏شنوند و نه دروغى! (35)

این کیفرى است از سوى پروردگارت و عطیه‏اى است کافى! (36)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى کند)! (37)

« روزى که «روح‏» و «ملائکه‏» در یک صف مى‏ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‏گویند، و (آنگاه که مى‏گویند) درست مى‏گویند! (38)

آن روز حق است; هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (39)

و ما شما را از عذاب نزدیکى بیم دادیم! این عذاب در روزى خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‏بیند، و کافر مى‏گوید: «اى کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمى‏شدم)!» (40)

سورة النازعات

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به فرشتگانى که (جان مجرمان را بشدت از بدنهایشان) برمى‏کشند، (1)

و فرشتگانى که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مى‏سازند، (2)

و سوگند به فرشتگانى که (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حرکت مى‏کنند، (3)

و سپس بر یکدیگر سبقت مى‏گیرند، (4)

و آنها که امور را تدبیر مى‏کنند! (5)

آن روز که زلزله‏هاى وحشتناک همه چیز را به لرزه درمى‏آورد، (6)

و بدنبال آن، حادثه دومین ( صیحه عظیم محشر) رخ مى‏دهد، (7)

دلهایى در آن روز سخت مضطرب است، (8)

و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است! (9)

(ولى امروز) مى‏گویند: «آیا ما به زندگى مجدد بازمى‏گردیم؟! (10)

آیا هنگامى که استخوانهاى پوسیده‏اى شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!» (11)

مى‏گویند: «اگر قیامتى در کار باشد، بازگشتى است زیانبار!» (12)

ولى (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است! (13)

ناگهان همگى بر عرصه زمین ظاهر مى‏گردند! (14)

آیا داستان موسى به تو رسیده است؟! (15)

در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طوى‏» ندا داد (و گفت): (16)

به سوى فرعون برو که طغیان کرده است! (17)

و به او بگو: «آیا مى‏خواهى پاکیزه شوى؟! (18)

و من تو را به سوى پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسى (و گناه نکنى)؟!» (19)

سپس موسى بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (20)

اما او تکذیب و عصیان کرد! (21)

سپس پشت کرد و پیوسته (براى محو آیین حق) تلاش نمود! (22)

و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود، (23)

و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (24)

از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (25)

در این عبرتى است براى کسى که (از خدا) بترسد! (26)

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل‏تر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! (27)

سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28)

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! (29)

و زمین را بعد از آن گسترش داد، (30)

و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (31)

و کوه‏ها را ثابت و محکم نمود! (32)

همه اینها براى بهره‏گیرى شما و چهارپایانتان است! (33)

هنگامى که آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34)

در آن روز انسان به یاد کوششهایش مى‏افتد، (35)

و جهنم براى هر بیننده‏اى آشکار مى‏گردد، (36)

اما آن کسى که طغیان کرده، (37)

و زندگى دنیا را مقدم داشته، (38)

مسلما دوزخ جایگاه اوست! (39)

و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (40)

قطعا بهشت جایگاه اوست! (41)

و از تو درباره قیامت مى‏پرسند که در چه زمانى واقع مى‏شود؟! (42)

تو را با یادآورى این سخن چه کار؟! (43)

نهایت آن به سوى پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (44)

کار تو فقط بیم‏دادن کسانى است که از آن مى‏ترسند! (45)

آنها در آن روز که قیام قیامت را مى‏بینند چنین احساس مى‏کنند که گویى توقفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهى یا صبح آن بیشتر نبوده است! (46)

سورة عبس

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

چهره در هم کشید و روى برتافت... (1)

از اینکه نابینایى به سراغ او آمده بود! (2)

تو چه مى‏دانى شاید او پاکى و تقوا پیشه کند، (3)

یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد! (4)

اما آن کس که توانگر است، (5)

تو به او روى مى‏آورى، (6)

در حالى که اگر او خود را پاک نسازد، چیزى بر تو نیست! (7)

اما کسى که به سراغ تو مى‏آید و کوشش مى‏کند، (8)

و از خدا ترسان است، (9)

تو از او غافل مى‏شوى! (10)

هرگز چنین نیست که آنها مى‏پندارند; این (قرآن) تذکر و یادآورى است، (11)

و هر کس بخواهد از آن پند مى‏گیرد! (12)

در الواح پرارزشى ثبت است، (13)

الواحى والاقدر و پاکیزه، (14)

به دست سفیرانى است (15)

والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار! (16)

مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است! (17)

(خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟! (18)

او را از نطفه ناچیزى آفرید، سپس اندازه‏گیرى کرد و موزون ساخت، (19)

سپس راه را براى او آسان کرد، (20)

بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود،(21)

سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏کند! (22)

چنین نیست که او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است! (23)

انسان باید به غذاى خویش (و آفرینش آن) بنگرد! (24)

ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، (25)

سپس زمین را از هم شکافتیم، (26)

و در آن دانه‏هاى فراوانى رویاندیم، (27)

و انگور و سبزى بسیار، (28)

و زیتون و نخل فراوان، (29)

و باغهاى پردرخت، (30)

و میوه و چراگاه، (31)

تا وسیله‏اى براى بهره‏گیرى شما و چهارپایانتان باشد! (32)

هنگامى که آن صداى مهیب ( صیحه رستاخیز) بیاید، (کافران در اندوه عمیقى فرومى‏روند)! (33)

در آن روز که انسان از برادر خود مى‏گریزد، (34)

و از مادر و پدرش، (35)

و زن و فرزندانش; (36)

در آن روز هر کدام از آنها وضعى دارد که او را کاملا به خود مشغول مى‏سازد! (37)

چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38)

خندان و مسرور است; (39)

و صورتهایى در آن روز غبارآلود است، (40)

و دود تاریکى آنها را پوشانده است، (41)

آنان همان کافران فاجرند! (42)

سورة التکویر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود، (1)

و در آن هنگام که ستارگان بى‏فروغ شوند، (2)

و در آن هنگام که کوه‏ها به حرکت درآیند، (3)

و در آن هنگام که باارزش‏ترین اموال به دست فراموشى سپرده شود، (4)

و در آن هنگام که وحوش جمع شوند، (5)

و در آن هنگام که دریاها برافروخته شوند، (6)

و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد، (7)

و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (8)

به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)

و در آن هنگام که نامه‏هاى اعمال گشوده شود، (10)

و در آن هنگام که پرده از روى آسمان برگرفته شود، (11)

و در آن هنگام که دوزخ شعله‏ور گردد، (12)

و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود، (13)

(آرى در آن هنگام) هر کس مى‏داند چه چیزى را آماده کرده است! (14)

سوگند به ستارگانى که بازمى‏گردند، (15)

حرکت مى‏کنند و از دیده‏ها پنهان مى‏شوند، (16)

و قسم به شب، هنگامى که پشت کند و به آخر رسد، (17)

و به صبح، هنگامى که تنفس کند، (18)

که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگوارى است ( جبرئیل امین) (19)

که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائى دارد! (20)

در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امین است! (21)

و مصاحب شما ( پیامبر) دیوانه نیست! (22)

او (جبرئیل) را در افق روشن دیده است! (23)

و او نسبت به آنچه از طریق وحى دریافت داشته بخل ندارد! (24)

این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست! (25)

پس به کجا مى‏روید؟! (26)

این قرآن چیزى جز تذکرى براى جهانیان نیست، (27)

براى کسى از شما که بخواهد راه مستقیم در پیش گیرد! (28)

و شما اراده نمى‏کنید مگر اینکه خداوند -پروردگار جهانیان- اراده کند و بخواهد! (29)

سورة الانفطار

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آن زمان که آسمان ( کرات آسمانى) از هم شکافته شود، (1)

و آن زمان که ستارگان پراکنده شوند و فرو ریزند، (2)

و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود، (3)

و آن زمان که قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (4)

(در آن زمان) هر کس مى‏داند آنچه را از پیش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (5)

اى انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟! (6)

همان خدایى که تو را آفرید و سامان داد و منظم ساخت، (7)

و در هر صورتى که خواست تو را ترکیب نمود. (8)

(آرى) آن گونه که شما مى‏پندارید نیست; بلکه شما روز جزا را منکرید! (9)

و بى‏شک نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (10)

والا مقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما)، (11)

که مى‏دانند شما چه مى‏کنید! (12)

به یقین نیکان در نعمتى فراوانند. (13)

و بدکاران در دوزخند، (14)

روز جزا وارد آن مى‏شوند و مى‏سوزند، (15)

و آنان هرگز از آن غایب و دور نیستند! (16)

تو چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (17)

باز چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (18)

روزى است که هیچ کس قادر بر انجام کارى به سود دیگرى نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (19)

سورة المطففین

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

واى بر کم‏فروشان! (1)

آنان که وقتى براى خود پیمانه مى‏کنند، حق خود را بطور کامل مى‏گیرند; (2)

اما هنگامى که مى‏خواهند براى دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم مى‏گذارند! (3)

آیا آنها گمان نمى‏کنند که برانگیخته مى‏شوند، (4)

در روزى بزرگ; (5)

روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان مى‏ایستند. (6)

چنین نیست که آنها (درباره قیامت) مى‏پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجین‏» است! (7)

تو چه مى‏دانى «سجین‏» چیست؟ (8)

نامه‏اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (9)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (10)

همانها که روز جزا را انکار مى‏کنند. (11)

تنها کسى آن را انکار مى‏کند که متجاوز و گنهکار است! (12)

(همان کسى که) وقتى آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «این افسانه‏هاى پیشینیان است!; س‏ذللّه (13)

چنین نیست که آنها مى‏پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگارى بر دلهایشان نشسته است! (14)

چنین نیست که مى‏پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (15)

سپس آنها به یقین وارد دوزخ مى‏شوند! (16)

بعد به آنها گفته مى‏شود: «این همان چیزى است که آن را انکار مى‏کردید!» (17)

چنان نیست که آنها (درباره معاد) مى‏پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیین‏» است! (18)

و تو چه مى‏دانى «علیین‏» چیست! (19)

نامه‏اى است رقم‏خورده و سرنوشتى است قطعى، (20)

که مقربان شاهد آنند! (21)

مسلما نیکان در انواع نعمت‏اند: (22)

بر تختهاى زیباى بهشتى تکیه کرده و (به زیباییهاى بهشت) مى‏نگرند! (23)

در چهره‏هایشان طراوت و نشاط نعمت را مى‏بینى و مى‏شناسى! (24)

آنها از شراب (طهور) زلال دست‏نخورده و سربسته‏اى سیراب مى‏شوند! (25)

مهرى که بر آن نهاده شده از مشک است; و در این نعمتهاى بهشتى راغبان باید بر یکدیگر پیشى گیرند! (26)

این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم‏» است، (27)

همان چشمه‏اى که مقربان از آن مى‏نوشند. (28)

بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان مى‏خندیدند، (29)

و هنگامى که از کنارشان مى‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخر مى‏کردند، (30)

و چون به سوى خانواده خود بازمى‏گشتند مسرور و خندان بودند، (31)

و هنگامى که آنها را مى‏دیدند مى‏گفتند: «اینها گمراهانند!» (32)

در حالى که هرگز مامور مراقبت و متکفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (33)

ولى امروز مؤمنان به کفار مى‏خندند، (34)

در حالى که بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‏نگرند! (35)

آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)

سورة الانشقاق

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

در آن هنگام که آسمان ( کرات آسمانى) شکافته شود، (1)

و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد- (2)

و در آن هنگام که زمین گسترده شود، (3)

و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالى شود، (4)

و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد- (5)

اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مى‏روى و او را ملاقات خواهى کرد! (6)

پس کسى که نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)

بزودى حساب آسانى براى او مى‏شود، (8)

و خوشحال به اهل و خانواده‏اش بازمى‏گردد. (9)

و اما کسى که نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)

بزودى فریاد مى‏زند واى بر من که هلاک شدم! (11)

و در شعله‏هاى سوزان آتش مى‏سوزد. (12)

چرا که او در میان خانواده‏اش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (13)

او گمان مى‏کرد هرگز بازگشت نمى‏کند! (14)

آرى، پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت کرد)! (15)

سوگند به شفق، (16)

و سوگند به شب و آنچه را جمع‏آورى مى‏کند، (17)

و سوگند به ماه آنگاه که بدر کامل مى‏شود، (18)

که همه شما پیوسته از حالى به حال دیگر منتقل مى‏شوید (تا به کمال برسید). (19)

پس چرا آنان ایمان نمى‏آورند؟! (20)

و هنگامى که قرآن بر آنها خوانده مى‏شود سجده نمى‏کنند؟! (21)

بلکه کافران پیوسته آیات الهى را انکار مى‏کنند! (22)

و خداوند آنچه را در دل پنهان مى‏دارند بخوبى مى‏داند! (23)

پس آنها را به عذابى دردناک بشارت ده! (24)

مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، که براى آنان پاداشى است قطع‏نشدنى! (25)

سورة البروج
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به آسمان که داراى برجهاى بسیار است، (1)

و سوگند به آن روز موعود، (2)

و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! («شاهد»: پیامبر و گواهان اعمال، و «مشهود» : اعمال امت است) (3)

مرگ بر شکنجه‏گران صاحب گودال (آتش)، (4)

آتشى عظیم و شعله‏ور! (5)

هنگامى که در کنار آن نشسته بودند، (6)

و آنچه را با مؤمنان انجام مى‏دادند (با خونسردى و قساوت) تماشا مى‏کردند! (7)

آنها هیچ ایرادى بر مؤمنان نداشتند جز اینکه به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند; (8)

همان کسى که حکومت آسمانها و زمین از آن اوست و خداوند بر همه چیز گواه است! (9)

کسانى که مردان و زنان باایمان را شکنجه دادند سپس توبه نکردند، براى آنها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است! (10)

و براى کسانى که ایمان آوردند و اعمال شایسته انجام دادند، باغهایى از بهشت است که نهرها زیر درختانش جارى است; و این نجات و پیروزى بزرگ است! (11)

گرفتن قهرآمیز و مجازات پروردگارت به یقین بسیار شدید است! (12)

اوست که آفرینش را آغاز مى‏کند و بازمى‏گرداند، (13)

و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است، (14)

صاحب عرش و داراى مجد و عظمت است، (15)

و آنچه را مى‏خواهد انجام مى‏دهد! (16)

آیا داستان لشکرها به تو رسیده است، (17)

لشکریان فرعون و ثمود؟! (18)

ولى کافران پیوسته در تکذیب حقند، (19)

و خداوند به همه آنها احاطه دارد! (20)

(این آیات، سحر و دروغ نیست،) بلکه قرآن باعظمت است... (21)

که در لوح محفوظ جاى دارد! (22)

سورة الطارق
به نام خداوند بخشنده مهربان

سوگند به آسمان و کوبنده شب! (1)

و تو نمى‏دانى کوبنده شب چیست! (2)

همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیهاست! (3)

(به این آیت بزرگ الهى سوگند) که هر کس مراقب و محافظى دارد! (4)

انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است! (5)

از یک آب جهنده آفریده شده است، (6)

آبى که از میان پشت و سینه‏ها خارج مى‏شود! (7)

مسلما او ( خدائى که انسان را از چنین چیز پستى آفرید) مى‏تواند او را بازگرداند! (8)

در آن روز که اسرار نهان (انسان) آشکار میشود، (9)

و براى او هیچ نیرو و یاورى نیست! (10)

سوگند به آسمان پرباران، (11)

و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمى‏آورند)، (12)

که این (قرآن) سخنى است که حق را از باطل جدا مى‏کند، (13)

و هرگز شوخى نیست! (14)

آنها پیوسته حیله مى‏کنند، (15)

و من هم در برابر آنها چاره مى‏کنم! (16)

حال که چنین است کافران را (فقط) اندکى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببینند)! (17)

سورة الاعلى
به نام خداوند بخشنده مهربان

منزه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‏ات را! (1)

همان خداوندى که آفرید و منظم کرد، (2)

و همان که اندازه‏گیرى کرد و هدایت نمود، (3)

و آن کس را که چراگاه را به وجود آورد، (4)

سپس آن را خشک و تیره قرار داد! (5)

ما بزودى (قرآن را) بر تو مى‏خوانیم و هرگز فراموش نخواهى کرد، (6)

مگر آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و نهان را مى‏داند! (7)

و ما تو را براى انجام هر کار خیر آماده مى‏کنیم! (8)

پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد! (9)

و بزودى کسى که از خدا مى‏ترسد متذکر مى‏شود. (10)

اما بدبخت‏ترین افراد از آن دورى مى‏گزیند، (11)

همان کسى که در آتش بزرگ وارد مى‏شود، (12)

سپس در آن آتش نه مى‏میرد و نه زنده مى‏شود! (13)

به یقین کسى که پاکى جست (و خود را تزکیه کرد)، رستگار شد. (14)

و (آن که) نام پروردگارش را یاد کرد سپس نماز خواند! (15)

ولى شما زندگى دنیا را مقدم مى‏دارید، (16)

در حالى که آخرت بهتر و پایدارتر است! (17)

این دستورها در کتب آسمانى پیشین (نیز) آمده است، (18)

در کتب ابراهیم و موسى. (19)

سورة الغاشیة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آیا داستان غاشیه ( روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را مى‏پوشاند) به تو رسیده است؟! (1)

چهره‏هایى در آن روز خاشع و ذلت‏بارند، (2)

آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‏اند (و نتیجه‏اى عایدشان نشده است)، (3)

و در آتش سوزان وارد مى‏گردند; (4)

از چشمه‏اى بسیار داغ به آنان مى‏نوشانند; (5)

غذائى جز از ضریع ( خار خشک تلخ و بدبو) ندارند; (6)

غذایى که نه آنها را فربه مى‏کند و نه از گرسنگى مى‏رهاند! (7)

چهره‏هایى در آن روز شاداب و باطراوتند، (8)

و از سعى و تلاش خود خشنودند، (9)

در بهشتى عالى جاى دارند، (10)

که در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‏اى نمى‏شنوند! (11)

در آن چشمه‏اى جارى است، (12)

در آن تختهاى زیباى بلندى است، (13)

و قدحهایى (که در کنار این چشمه) نهاده، (14)

و بالشها و پشتیهاى صف‏داده شده، (15)

و فرشهاى فاخر گسترده! (16)

آیا آنان به شتر نمى‏نگرند که چگونه آفریده شده است؟! (17)

و به آسمان نگاه نمى‏کنند که چگونه برافراشته شده؟! (18)

و به کوه‏ها که چگونه در جاى خود نصب گردیده! (19)

و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟! (20)

پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده‏اى! (21)

تو سلطه‏گر بر آنان نیستى که (بر ایمان) مجبورشان کنى، (22)

مگر کسى که پشت کند و کافر شود، (23)

که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مى‏کند! (24)

به یقین بازگشت (همه) آنان به سوى ماست، (25)

و مسلما حسابشان (نیز) با ماست! (26)

سورة الفجر
به نام خداوند بخشنده مهربان

به سپیده دم سوگند، (1)

و به شبهاى دهگانه، (2)

و به زوج و فرد، (3)

و به شب، هنگامى که (به سوى روشنایى روز) حرکت مى‏کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)! (4)

آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نیست؟! (5)

آیا ندیدى پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟! (6)

و با آن شهر «ارم‏» باعظمت، (7)

همان شهرى که مانندش در شهرها آفریده نشده بود! (8)

و قوم «ثمود» که صخره‏هاى عظیم را از (کنار) دره مى‏بریدند (و از آن خانه و کاخ مى‏ساختند)! (9)

و فرعونى که قدرتمند و شکنجه‏گر بود، (10)

همان اقوامى که در شهرها طغیان کردند، (11)

و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (12)

به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! (13)

به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است! (14)

اما انسان هنگامى که پروردگارش او را براى آزمایش، اکرام مى‏کند و نعمت مى‏بخشد (مغرور مى‏شود و) مى‏گوید: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (15)

و اما هنگامى که براى امتحان، روزیش را بر او تنگ مى‏گیرد (مایوس مى‏شود و) مى‏گوید: س‏خ‏للّهپروردگارم مرا خوار کرده است!» (16)

چنان نیست که شما مى‏پندارید; شما یتیمان را گرامى نمى‏دارید، (17)

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمى‏کنید، (18)

و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده مى‏خورید، (19)

و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادى مرتکب مى‏شوید)! (20)

چنان نیست که آنها مى‏پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود، (21)

و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22)

و در آن روز جهنم را حاضر مى‏کنند; (آرى) در آن روز انسان متذکر مى‏شود; اما این تذکر چه سودى براى او دارد؟! (23)

مى‏گوید: «اى کاش براى (این) زندگیم چیزى از پیش فرستاده بودم!» (24)

در آن روز هیچ کس همانند او ( خدا) عذاب نمى‏کند، (25)

و هیچ کس همچون او کسى را به بند نمى‏کشد! (26)

تو اى روح آرام‏یافته! (27)

به سوى پروردگارت بازگرد در حالى که هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، (28)

پس در سلک بندگانم درآى، (29)

و در بهشتم وارد شو! (30)

سورة البلد
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

قسم به این شهر مقدس ( مکه)، (1)

شهرى که تو در آن ساکنى، (2)

و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح)، (3)

که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (4)

آیا او گمان مى‏کند که هیچ کس نمى‏تواند بر او دست یابد؟! (5)

مى‏گوید: «مال زیادى را (در کارهاى خیر) نابود کرده‏ام!» (6)

آیا (انسان) گمان مى‏کند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیرى انجام نداده) است؟! (7)

آیا براى او دو چشم قرار ندادیم، (8)

و یک زبان و دو لب؟! (9)

و او را به راه خیر و شر هدایت کردیم! (10)

ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (11)

و تو نمى‏دانى آن گردنه چیست! (12)

آزادکردن برده‏اى، (13)

یا غذا دادن در روز گرسنگى... (14)

یتیمى از خویشاوندان، (15)

یا مستمندى خاک‏نشین را، (16)

سپس از کسانى باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایى و رحمت توصیه مى‏کنند! (17)

آنها «اصحاب الیمین‏»اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‏دهند)! (18)

و کسانى که آیات ما را انکار کرده‏اند افرادى شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‏شود). (19)

بر آنها آتشى است فروبسته (که راه فرارى از آن نیست)! (20)

سورة الشمس
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

به خورشید و گسترش نور آن سوگند، (1)

و به ماه هنگامى که بعد از آن درآید، (2)

و به روز هنگامى که صفحه زمین را روشن سازد، (3)

و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، (4)

و قسم به آسمان و کسى که آسمان را بنا کرده، (5)

و به زمین و کسى که آن را گسترانیده، (6)

و قسم به جان آدمى و آن کس که آن را (آفریده و) منظم ساخته، (7)

سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) را به او الهام کرده است، (8)

که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده; (9)

و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! (10)

قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند، (11)

آنگاه که شقى‏ترین آنها بپاخاست، (12)

و فرستاده الهى ( صالح) به آنان گفت: «ناقه خدا ( همان شترى که معجزه الهى بود) را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» (13)

ولى آنها او را تکذیب و ناقه را پى کردند (و به هلاکت رساندند); از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! (14)

و او هرگز از فرجام این کار ( مجازات ستمگران) بیم ندارد! (15)

سورة اللیل
به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به شب در آن هنگام که (جهان را) بپوشاند، (1)

و قسم به روز هنگامى که تجلى کند، (2)

و قسم به آن کس که جنس مذکر و مؤنث را آفرید، (3)

که سعى و تلاش شما مختلف است: (4)

اما آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگارى پیش گیرد، (5)

و جزاى نیک (الهى) را تصدیق کند، (6)

ما او را در مسیر آسانى قرار مى‏دهیم! (7)

اما کسى که بخل ورزد و (از این راه) بى‏نیازى طلبد، (8)

و پاداش نیک (الهى) را انکار کند، (9)

بزودى او را در مسیر دشوارى قرار مى‏دهیم; (10)

و در آن هنگام که (در جهنم) سقوط مى‏کند، اموالش به حال او سودى نخواهد داشت! (11)

به یقین هدایت کردن بر ماست، (12)

و آخرت و دنیا از آن ماست، (13)

و من شما را از آتشى که زبانه مى‏کشد بیم مى‏دهم، (14)

کسى جز بدبخت‏ترین مردم وارد آن نمى‏شود; (15)

همان کس که (آیات خدا را) تکذیب کرد و به آن پشت نمود! (16)

و بزودى با تقواترین مردم از آن دور داشته مى‏شود، (17)

همان کس که مال خود را (در راه خدا) مى‏بخشد تا پاک شود. (18)

و هیچ کس را نزد او حق نعمتى نیست تا بخواهد (به این وسیله) او را جزا دهد، (19)

بلکه تنها هدفش جلب رضاى پروردگار بزرگ اوست; (20)

و بزودى راضى و خشنود مى‏شود! (21)

سورة الضحى
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

قسم به روز در آن هنگام که آفتاب برآید (و همه جا را فراگیرد)، (1)

و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد، (2)

که خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (3)

و مسلما آخرت براى تو از دنیا بهتر است! (4)

و بزودى پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوى! (5)

آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟! (6)

و تو را گمشده یافت و هدایت کرد، (7)

و تو را فقیر یافت و بى‏نیاز نمود، (8)

حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن، (9)

و سؤال‏کننده را از خود مران، (10)

و نعمتهاى پروردگارت را بازگو کن! (11)

سورة الشرح
به نام خداوند بخشنده مهربان

آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم، (1)

و بار سنگین تو را از تو برنداشتیم؟! (2)

همان بارى که سخت بر پشت تو سنگینى مى‏کرد! (3)

و آوازه تو را بلند ساختیم! (4)

به یقین با (هر) سختى آسانى است! (5)

(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است، (6)

پس هنگامى که از کار مهمى فارغ مى‏شوى به مهم دیگرى پرداز، (7)

و به سوى پروردگارت توجه کن! (8)

سورة التین
به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به انجیر و زیتون (یا: قسم به سرزمین شام و بیت المقدس)، (1)

و سوگند به «طور سینین‏»، (2)

و قسم به این شهر امن ( مکه)، (3)

که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم، (4)

سپس او را به پایین‏ترین مرحله بازگرداندیم، (5)

مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند که براى آنها پاداشى تمام‏نشدنى است! (6)

پس چه چیز سبب مى‏شود که بعد از این همه (دلایل روشن) روز جزا را انکار کنى؟! (7)

آیا خداوند بهترین حکم‏کنندگان نیست؟! (8)

سورة العلق
به نام خداوند بخشنده مهربان

بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید، (1)

همان کس که انسان را از خون بسته‏اى خلق کرد! (2)

بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (3)

همان کسى که بوسیله قلم تعلیم نمود، (4)

و به انسان آنچه را نمى‏دانست یاد داد! (5)

چنین نیست (که شما مى‏پندارید) به یقین انسان طغیان مى‏کند، (6)

از اینکه خود را بى‏نیاز ببیند! (7)

و به یقین بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است! (8)

به من خبر ده آیا کسى که نهى مى‏کند، (9)

بنده‏اى را به هنگامى که نماز مى‏خواند (آیا مستحق عذاب الهى نیست)؟! (10)

به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد، (11)

یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهى کردن او سزاوار است)؟! (12)

به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهى نیست)؟! (13)

آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مى‏بیند؟! (14)

چنان نیست که او خیال مى‏کند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه‏اش ( موى پیش سرش) را گرفته (و به سوى عذاب مى‏کشانیم)، (15)

همان ناصیه دروغگوى خطاکار را! (16)

سپس هر که را مى‏خواهد صدا بزند (تا یاریش کند)! (17)

ما هم بزودى ماموران دوزخ را صدا مى‏زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)! (18)

چنان نیست (که آن طغیانگر مى‏پندارد); هرگز او را اطاعت مکن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى! (19)

سورة القدر
به نام خداوند بخشنده مهربان

ما آن ( قرآن) را در شب قدر نازل کردیم! (1)

و تو چه مى‏دانى شب قدر چیست؟! (2)

شب قدر بهتر از هزار ماه است! (3)

فرشتگان و «روح‏» در آن شب به اذن پروردگارشان براى (تقدیر) هر کارى نازل مى‏شوند. (4)

شبى است سرشار از سلامت (و برکت و رحمت) تا طلوع سپیده! (5)

سورة البینة
به نام خداوند بخشنده مهربان

کافران از اهل کتاب و مشرکان (مى‏گفتند:) دست از آیین خود برنمى‏دارند تا دلیل روشنى براى آنها بیاید، (1)

پیامبرى از سوى خدا (بیاید) که صحیفه‏هاى پاکى را (بر آنها) بخواند، (2)

و در آن نوشته‏هاى صحیح و پرارزشى باشد! (ولى هنگامى که آمد ایمان نیاوردند، مانند اهل کتاب). (3)

اهل کتاب (نیز در دین خدا) اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دلیل روشن براى آنان آمد! (4)

و به آنها دستورى داده نشده بود جز اینکه خدا را بپرستند در حالى که دین خود را براى او خالص کنند و از شرک به توحید بازگردند، نماز را برپا دارند و زکات را بپردازند; و این است آیین مستقیم و پایدار! (5)

کافران از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخند، جاودانه در آن مى‏مانند; آنها بدترین مخلوقاتند! (6)

(اما) کسانى که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات (خدا)یند! (7)

پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى بهشت جاویدان است که نهرها از زیر درختانش جارى است; همیشه در آن مى‏مانند! (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند; و این (مقام والا) براى کسى است که از پروردگارش بترسد! (8)

سورة الزلزلة
به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامى که زمین شدیدا به لرزه درآید، (1)

و زمین بارهاى سنگینش را خارج سازد! (2)

و انسان مى‏گوید: «زمین را چه مى‏شود (که این گونه مى‏لرزد)؟!» (3)

در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو مى‏کند; (4)

چرا که پروردگارت به او وحى کرده است! (5)

در آن روز مردم بصورت گروه‏هاى پراکنده (از قبرها) خارج مى‏شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود! (6)

پس هر کس هموزن ذره‏اى کار خیر انجام دهد آن را مى‏بیند! (7)

و هر کس هموزن ذره‏اى کار بد کرده آن را مى‏بیند! (8)

سورة العادیات
به نام خداوند بخشنده مهربان

سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى که نفس‏زنان به پیش مى‏رفتند، (1)

و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهاى بیابان)، (2)

و سوگند به هجوم آوران سپیده دم (3)

که گرد و غبار به هر سو پراکندند، (4)

و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند، (5)

که انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است; (6)

و او خود (نیز) بر این معنى گواه است! (7)

و او علاقه شدید به مال دارد! (8)

آیا نمى‏داند در آن روز که تمام کسانى که در قبرها هستند برانگیخته مى‏شوند، (9)

و آنچه در درون سینه‏هاست آشکار مى‏گردد، (10)

در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا باخبر است! (11)

سورة القارعة
به نام خداوند بخشنده مهربان

آن حادثه کوبنده، (1)

و چه حادثه کوبنده‏اى! (2)

و تو چه مى‏دانى که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!) (3)

روزى که مردم مانند پروانه‏هاى پراکنده خواهند بود، (4)

و کوه‏ها مانند پشم رنگین حلاجى‏شده مى‏گردد! (5)

اما کسى که (در آن روز) ترازوهاى اعمالش سنگین است، (6)

در یک زندگى خشنودکننده خواهد بود! (7)

و اما کسى که ترازوهایش سبک است، (8)

پناهگاهش «هاویه‏» ( دوزخ) است! (9)

و تو چه مى‏دانى «هاویه‏» چیست؟! (10)

آتشى است سوزان! (11)

سورة التکاثر
به نام خداوند بخشنده مهربان

افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است. (1)

تا آنجا که به دیدار قبرها رفتید (و قبور مردگان خود را برشمردید و به آن افتخار کردید)! (2)

چنین نیست که مى‏پندارید، (آرى) بزودى خواهید دانست! (3)

باز چنان نیست که شما مى‏پندارید; بزودى خواهید دانست! (4)

چنان نیست که شما خیال مى‏کنید; اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمى‏کرد)! (5)

قطعا شما جهنم را خواهید دید! (6)

سپس (با ورود در آن) آن را به عین الیقین خواهید دید. (7)

سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهایى که داشته‏اید بازپرسى خواهید شد! (8)

سورة العصر
به نام خداوند بخشنده مهربان

به عصر سوگند، (1)

که انسانها همه در زیانند; (2)

مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به شکیبایى و استقامت توصیه نموده‏اند! (3)

سورة الهمزة
به نام خداوند بخشنده مهربان

واى بر هر عیبجوى مسخره‏کننده‏اى! (1)

همان کس که مال فراوانى جمع‏آورى و شماره کرده (بى‏آنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)! (2)

او گمان مى‏کند که اموالش او را جاودانه مى‏سازد! (3)

چنین نیست که مى‏پندارد; بزودى در «حطمه‏» ( آتشى خردکننده) پرتاب مى‏شود! (4)

و تو چه مى‏دانى «حطمه‏» چیست؟! (5)

آتش برافروخته الهى است، (6)

آتشى که از دلها سرمى‏زند! (7)

این آتش بر آنها فروبسته شده، (8)

در ستونهاى کشیده و طولانى! (9)

سورة الفیل
به نام خداوند بخشنده مهربان

آیا ندیدى پروردگارت با فیل سواران ( لشکر ابرهه که براى نابودى کعبه آمده بودند) چه کرد؟! (1)

آیا نقشه آنها را در ضلالت و تباهى قرار نداد؟! (2)

و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد، (3)

که با سنگهاى کوچکى آنان را هدف قرارمى‏دادند; (4)

سرانجام آنها را همچون کاه خورده‏شده (و متلاشى) قرار داد! (5)

سورة قریش
به نام خداوند بخشنده مهربان

(کیفر لشکر فیل‏سواران) بخاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و زمینه ظهور پیامبر فراهم شود)! (1)

الفت آنها در سفرهاى زمستانه و تابستانه (و بخاطر این الفت به آن بازگردند)! (2)

پس (بشکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند، (3)

همان کس که آنها را از گرسنگى نجات داد و از ترس و ناامنى ایمن ساخت. (4)

سورة الماعون
به نام خداوند بخشنده مهربان

آیا کسى که روز جزا را پیوسته انکار مى‏کند دیدى؟ (1)

او همان کسى است که یتیم را با خشونت مى‏راند، (2)

و (دیگران را) به اطعام مسکین تشویق نمى‏کند! (3)

پس واى بر نمازگزارانى که... (4)

در نماز خود سهل‏انگارى مى‏کنند، (5)

همان کسانى که ریا مى‏کنند، (6)

و دیگران را از وسایل ضرورى زندگى منع مى‏نمایند! (7)

سورة الکوثر
به نام خداوند بخشنده مهربان

ما به تو کوثر ( خیر و برکت فراوان) عطا کردیم! (1)

پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى کن! (2)

(و بدان) دشمن تو قطعا بریده‏نسل و بى‏عقب است! (3)

سورة الکافرون
به نام خداوند بخشنده مهربان

بگو: اى کافران! (1)

آنچه را شما مى‏پرستید من نمى‏پرستم! (2)

و نه شما آنچه را من مى‏پرستم مى‏پرستید، (3)

و نه من هرگز آنچه را شما پرستش کرده‏اید مى‏پرستم، (4)

و نه شما آنچه را که من مى‏پرستم پرستش مى‏کنید; (5)

(حال که چنین است) آیین شما براى خودتان، و آیین من براى خودم! (6)

سورة النصر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامى که یارى خدا و پیروزى فرارسد، (1)

و ببینى مردم گروه گروه وارد دین خدا مى‏شوند، (2)

پروردگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه‏پذیر است! (3)

سورة المسد
به نام خداوند بخشنده مهربان

بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد)! (1)

هرگز مال و ثروتش و آنچه را به دست آورد به حالش سودى نبخشید! (2)

و بزودى وارد آتشى شعله‏ور و پرلهیب مى‏شود; (3)

و (نیز) همسرش، در حالى که هیزم‏کش (دوزخ) است، (4)

و در گردنش طنابى است از لیف خرما! (5)

سورة الاخلاص
به نام خداوند بخشنده مهربان

بگو: خداوند، یکتا و یگانه است; (1)

خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مى‏کنند; (2)

(هرگز) نزاد، و زاده نشد، (3)

و براى او هیچگاه شبیه و مانندى نبوده است! (4)

سورة الفلق
به نام خداوند بخشنده مهربان

بگو: پناه مى‏برم به پروردگار سپیده صبح، (1)

از شر تمام آنچه آفریده است; (2)

و از شر هر موجود شرور هنگامى که شبانه وارد مى‏شود; (3)

و از شر آنها که با افسون در گره‏ها مى‏دمند (و هر تصمیمى را سست مى‏کنند); (4)

و از شر هر حسودى هنگامى که حسد مى‏ورزد! (5)

سورة الناس
به نام خداوند بخشنده مهربان

بگو: پناه مى‏برم به پروردگار مردم، (1)

به مالک و حاکم مردم، (2)

به (خدا و) معبود مردم، (3)

از شر وسوسه‏گر پنهانکار، (4)

که در درون سینه انسانها وسوسه مى‏کند، (5)

خواه از جن باشد یا از انسان! (6)