سورة النجم 53

سورة النجم 53
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به ستاره هنگامى که افول مى‏کند، (1)

که هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است، (2)

و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گوید! (3)

آنچه مى‏گوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست! (4)

آن کس که قدرت عظیمى دارد ( جبرئیل امین) او را تعلیم داده است; (5)

همان کس که توانایى فوق العاده دارد; او سلطه یافت... (6)

در حالى که در افق اعلى قرار داشت! (7)

سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد... (8)

تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یا کمتر بود; (9)

در اینجا خداوند آنچه را وحى کردنى بود به بنده‏اش وحى نمود. (10)

قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت. (11)

آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله مى‏کنید؟! (12)

و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد، (13)

نزد «سدرة المنتهى‏»، (14)

که «جنت الماوى‏» در آنجاست! (15)

در آن هنگام که چیزى ( نور خیره‏کننده‏اى) سدرة المنتهى را پوشانده بود، (16)

چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان نکرد (آنچه ابد واقعیت بود)! (17 )

او پاره‏اى از آیات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را دید! (18)

به من خبر دهید آیا بتهاى «لات‏» و «عزى‏»... (19)

و «منات‏» که سومین آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (20)

آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى که بزعم شما دختران کم ارزش‏ترند!) (21)

در این صورت این تقسیمى ناعادلانه است! (22)

اینها فقط نامهایى است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏اید (نامهایى بى‏محتوا و اسمهایى بى مسما)، و هرگز خداوند دلیل و حجتى بر آن نازل نکرده; آنان فقط از گمانهاى بى‏اساس و هواى نفس پیروى مى‏کنند در حالى که هدایت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است! (23)

یا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‏رسد؟! (24)

در حالى که آخرت و دنیا از آن خداست! (25)

و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودى نمى‏بخشد مگر پس از آنکه خدا براى هر کس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد! (26)

کسانى که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مى‏کنند! (27)

آنها هرگز به این سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‏پایه پیروى مى‏کنند با اینکه «گمان‏» هرگز انسان را از حق بى‏نیاز نمى‏کند!(28)

حال که چنین است از کسى که از یاد ما روى مى‏گرداند و جز زندگى مادى دنیا را نمى‏طلبد، اعراض کن! (29)

این آخرین حد آگاهى آنهاست; پروردگار تو کسانى را که از راه او گمراه شده‏اند بهتر مى‏شناسد، و (همچنین) هدایت‏یافتگان را از همه بهتر مى‏شناسد! (30)

و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به کیفر کارهاى بدشان برساند و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش دهد! (31)

همانها که از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‏کنند، جز گناهان صغیره (که گاه آلوده آن مى‏شوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام که شما را از زمین آفرید و در آن موقع که بصورت جنینهایى در شکم مادرانتان بودید; پس خودستایى نکنید، او پرهیزگاران را بهتر مى‏شناسد! (32)

آیا دیدى آن کس را که (از اسلام -یا انفاق-) روى گردان شد؟! (33)

و کمى عطا کرد، و از بیشتر امساک نمود! (34)

آیا نزد او علم غیب است و مى‏بیند (که دیگران مى‏توانند گناهان او را بر دوش گیرند)؟! (35)

یا از آنچه در کتب موسى نازل گردیده با خبر نشده است؟! (36)

و در کتب ابراهیم، همان کسى که وظیفه خود را بطور کامل ادا کرد، (37)

که هیچ کس بار گناه دیگرى را بر دوش نمى‏گیرد، (38)

و اینکه براى انسان بهره‏اى جز سعى و کوشش او نیست، (39)

و اینکه تلاش او بزودى دیده مى‏شود، (40)

سپس به او جزاى کافى داده خواهد شد! (41)

(و آیا از کتب پیشین انبیا به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت منتهى مى‏گردد؟! (42)

و اینکه اوست که خنداند و گریاند، (43)

و اوست که میراند و زنده کرد، (44)

و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید... (45)

از نطفه‏اى هنگامى که خارج مى‏شود (و در رحم مى‏ریزد)، (46)

و اینکه بر خداست ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)، (47)

و اینکه اوست که بى‏نیاز کرد و سرمایه باقى بخشید، (48)

و اینکه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (49)

(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیاى پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین س‏ذللّه را هلاک کرد؟! (50)

و همچنین قوم «ثمود» را، و کسى از آنان را باقى نگذارد! (51)

و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند! (52)

و نیز شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبید، (53)

سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)

(بگو:) در کدام یک از نعمتهاى پروردگارت تردید دارى؟! (55)

این (پیامبر) بیم‏دهنده‏اى از بیم‏دهندگان پیشین است! (56)

آنچه باید نزدیک شود، نزدیک شده است (و قیامت فرامى‏رسد)، (57)

و هیچ کس جز خدا نمى‏تواند سختیهاى آن را برطرف سازد! (58)

آیا از این سخن تعجب مى‏کنید، (59)

و مى‏خندید و نمى‏گریید، (60)

و پیوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى‏برید؟! (61)

حال که چنین است همه براى خدا سجده کنید و او را بپرستید! (62)