سورة الطور 52

سورة الطور 52
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به کوه طور، (1)

و کتابى که نوشته شده، (2)

در صفحه‏اى گسترده، (3)

و سوگند به «بیت المعمور»، (4)

و سقف برافراشته، (5)

و دریاى مملو و برافروخته، (6)

که عذاب پروردگارت واقع مى‏شود، (7)

و چیزى از آن مانع نخواهد بود! (8)

(این عذاب الهى) در آن روزى است که آسمان به شدت به حرکت درمى‏آید، (9)

و کوه‏ها از جا کنده و متحرک مى‏شوند! (10)

واى در آن روز بر تکذیب‏کنندگان، (11)

همانها که در سخنان باطل به بازى مشغولند! (12)

در آن روز که آنها را بزور به سوى آتش دوزخ مى‏رانند! (13)

(به آنها مى‏گویند:) این همان آتشى است که آن را انکار مى‏کردید. (14)

آیا این سحر است یا شما نمى‏بینید؟! (15)

در آن وارد شوید و بسوزید; مى‏خواهید صبر کنید یا نکنید، براى شما یکسان است; چرا که تنها به اعمالتان جزا داده مى‏شوید! (16)

ولى پرهیزگاران در میان باغهاى بهشت و نعمتهاى فراوان جاى دارند، (17)

و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند! (18)

(به آنها گفته مى‏شود:) بخورید و بیاشامید گوارا; اینها در برابر اعمالى است که انجام مى‏دادید! (19)

این در حالى که بر تختهاى صف‏کشیده در کنار هم تکیه مى‏زنند، و «حور العین‏» را به همسرى آنها درمى‏آوریم! (20)

کسانى که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروى از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مى‏کنیم; و از (پاداش) عملشان چیزى نمى‏کاهیم; و هر کس در گرو اعمال خویش است! (21)

و همواره از انواع میوه‏ها و گوشتها -از هر نوع که بخواهند- در اختیارشان مى‏گذاریم! (22)

آنها در بهشت جامهاى پر از شراب طهور را که نه بیهوده‏گویى در آن است و نه گناه، از یکدیگر مى‏گیرند! (23)

و پیوسته بر گردشان نوجوانانى براى (خدمت) آنان گردش مى‏کنند که همچون مرواریدهاى درون صدفند! (24)

در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال مى‏نمایند; (25)

مى‏گویند: «ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)! (26)

اما خداوند بر ما منت نهاد و از عذاب‏کشنده ما را حفظ کرد! (27)

ما از پیش او را مى‏خواندیم (و مى‏پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان!» (28)

پس تذکر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستى! (29)

بلکه آنها مى‏گویند: «او شاعرى است که ما انتظار مرگش را مى‏کشیم!» (30)

بگو: «انتظار بکشید که من هم با (شما انتظار مى‏کشم شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)!» (31)

آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور مى‏دهد، یا قومى طغیانگرند؟ (32)

یا مى‏گویند: «قرآن را به خدا افترا بسته‏»، ولى آنان ایمان ندارند. (33)

اگر راست مى‏گویند سخنى همانند آن بیاورند! (34)

یا آنها بى هیچ آفریده شده‏اند، یا خود خالق خویشند؟! (35)

آیا آنها آسمانها و زمین را آفریده‏اند؟! بلکه آنها جویاى یقین نیستند! (36)

آیا خزاین پروردگارت نزد آنهاست؟! یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (37)

آیا نردبانى دارند (که به آسمان بالا مى‏روند) و بوسیله آن اسرار وحى را مى‏شنوند؟! کسى که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنى بیاورد! (38)

آیا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران (که فرشتگان را دختران خدا مى‏نامید)؟! (39)

آیا تو از آنها پاداشى مى‏طلبى که در زیر بار گران آن قرار دارند؟! (40)

آیا اسرار غیب نزد آنهاست و از روى آن مى‏نویسند؟! (41)

آیا مى‏خواهند نقشه شیطانى براى تو بکشند؟! ولى بدانند خود کافران در دام این نقشه‏ها گرفتار مى‏شوند! (42)

یا معبودى غیر خداوند دارند (که قول یارى به آنها داده)؟! منزه است خدا از آنچه همتاى او قرارمى‏دهند! (43)

آنها (چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگى از آسمان (براى عذابشان) سقوط مى‏کند مى‏گویند: «این ابر متراکمى است!» (44)

حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند; (45)

روزى که نقشه‏هاى آنان سودى به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یارى نمى‏شوند! (46)

و براى ستمگران عذابى قبل از آن است (در همین جهان); ولى بیشترشان نمى‏دانند! (47)

در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار دارى! و هنگامى که برمى‏خیزى پروردگارت را تسبیح و حمد گوى! (48)

(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)! (49)