وحی همگون انبیا

وحی همگون انبیا

از کاربردهای قرآن این نکته به خوبی آشکار است که این نوع آموزه‌ که وحی رسالی نامیده می‌شود اختصاص به پیامبر خاصی ندارد بلکه حقیقت وحی و ویژگیهای آن مربوط به وحی تمام انبیا می‌باشد. از این آموزه الهی در مورد همه انبیا تعبیرها یکسان است:
)نَزَّلَ علَیک الکتابَ بِالحقِ مُصَدقاً لما بین یدیه وَ اَنزَل التُواراهَ‌ وَ‌الانجیلَ( (آل‌عمران، 3)؛ «به حق بر تو کتاب فرود فرستاد در حالی که این کتاب مصدق کتاب‌های آسمانی است که در دسترس تو است و تورات و انجیل را فرود فرستاد. که از ارسال کتاب‌های آسمانی تعبیر به انزال نموده است».
)کَذالک یُوحی اِلَیک وَ اِلَی الَذین من قَبلک اللهُ( (شوری، 1)؛ «این چنین خدای سبحان بر تو و بر همه انبیا پیشین وحی کرد».
از همه تعبیر به وحی شده است. معلوم می‌شود حقیقت و ویژگی‌های وحی در طول تاریخ رسالت یکسان است، لذا قرآن که از هرگونه تحریف در امان مانده است وقتی وحی را معرفی می‌کند نسبت به همه وحی‌های پیش نیز معرفی خواهد بود خصوصیت وحی رسول‌الله (ص) همان خصوصیت وحی نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و سایر انبیا (ع) می‌باشد که هرگونه پیرانه و باطل از دامن وحی انبیا (ع) زدوده است. وحی سایر انبیا نیز ویژگی‌هایی که بیان خواهد شد بهره‌ورند. گرچه از کتاب‌هایی که به نام کتاب مقدس آسمانی در دست است چنین نکته‌ای استفاده نشود. قرآن که وحی خالصی است دامن همه را تطهیر و ویژگی‌های همه را یکسان بیان نموده است.