سرنوشت قرآن علی (ع)
بنابراین، قرآن علی (ع) تفاوت اساسی با قرآن متداول زمان عثمان نداشت. همین قرآن بود که اکنون همگان در خدمت آن هستند، با دو تفاوت در ترتیب نزول و حاشیه نویسیهایی که داشت، این چنین نبود که قرآن عثمان از لحاظ قرآن بودن مخدوش باشد. یا برخی سورهها را حذف نموده باشد، که در قرآن علی (ع) آمده باشد. اگر عثمان یا دیگران چنین تصرفی میکردند علی (ع) و نیز مسلمانان در برابر آن سکوت نمیکردند چیزی برتر از قرآن نبود وقتی احساس خطر میشد شمشیرها برهنه میشد. وقتی از علی (ع) در مورد قرآن خودش سؤال شد فرمودند آیا این قرآنی که اکنون متداول است قرآن نیست، گفتند: چرا، فرمودند به همین قرآن عمل کنید کفایت میکند.
«عن طَلْحه عن علی (ع) أخبِرنی عما کَتَبَ عْمر وَ عْثمان أقرآن کُلّه اَم فیهِ لَیسَ بِقُرْآنِ قالَ طَلحه؛ کُلُّه قُرآن قالَ اِنْ خُذْتُمْ بما فیهِ نَجوتُم منَ النّارِ … اَمرنی رَسولالله (ص) اَن اَدْفَعه اَلی وَصیتی وَ اَولیَ النّاس بعدی بِالنّاس اَبنَی الْحسن ثُم یدفَعه إبنَی الحْسین ثُم یصیرْ واحدٍ من وُلدِ الحْسینِ حتی یرُد آخرهْم علی رسولالله (ص) (بحار، ج 89، ص 42، ص 460، کتاب فضل قرآن، باب نوادر، حدیث 23)؛ «امام (ع) در گفتگو با طلحه، وقتی طلحه از وی؛ از قرآن علی (ع) جستجو کرد، از طلحه پرسید آیا آنچه متداول است غیر از قرآن چیز دیگری در آن وجود دارد، طلحه میگوید خیر، همه آن قرآن است. آنگاه حضرت فرمودند اگر به همان تمسک کنید نجات خواهید یافت. قرآنی که من جمعآوری نمودم رسولالله (ص) به من فرموده است در نزد برترین انسان بعد از خودم سزاوارترین انسان برای زمامداری مسلمانان که فرزندم حسن باشد، تحویل دهم. آن هم به حسین تحویل دهد و در نزد اوصیا یکی پس از دیگری قرار گیرد تا آخری آنها به رسولالله (ص) برگرداند».
این سرنوشت قرآن امام (ع) میباشد. آنچه مهم است این که امام نه در زمان خلفا و نه در آن زمان که قدرت در دست خودش بود هیچگونه پافشاری در مطرح کردن قرآن خود ننمود. و این تنها بدین خاطر بود تفاوت مهم با قرآن متداول نداشت و الا حداقل در زمان زمامداری خودش آنگاه که تمام قدرت در دست وی بود و هیچ مانعی در طرح اهداف خویش مشاهده نمیکرد، مصحف خود را مطرح میکرد.