سورة الواقعة 56

سورة الواقعة 56
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامى که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود، (1)

هیچ کس نمى‏تواند آن را انکار کند! (2)

(این واقعه) گروهى را پایین مى‏آورد و گروهى را بالا مى‏برد! (3)

در آن هنگام که زمین بشدت به لرزه درمى‏آید، (4)

و کوه‏ها در هم کوبیده مى‏شود، (5)

و بصورت غبار پراکنده درمى‏آید، (6)

و شما سه گروه خواهید بود! (7)

(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان و خجستگانى! (8)

گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى! (9)

و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند، (10)

آنها مقربانند! (11)

در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند)! (12)

گروه زیادى (از آنها) از امتهاى نخستینند، (13)

و اندکى از امت آخرین! (14)

آنها ( مقربان) بر تختهایى که صف‏کشیده و به هم پیوسته است قراردارند، (15)

در حالى که بر آن تکیه زده و رو به روى یکدیگرند! (16)

نوجوانانى جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان مى‏گردند، (17)

با قدحها و کوزه‏ها و جامهایى از نهرهاى جارى بهشتى (و شراب طهور)! (18)

اما شرابى که از آن درد سر نمى‏گیرند و نه مست مى‏شوند! (19)

و میوه‏هایى از هر نوع که انتخاب کنند، (20)

و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند! (21)

و همسرانى از حور العین دارند، (22)

همچون مروارید در صدف پنهان! (23)

اینها پاداشى است در برابر اعمالى که انجام مى‏دادند! (24)

در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بیهوده‏اى مى‏شنوند نه سخنان گناه آلود; (25)

تنها چیزى که مى‏شنوند «سلام‏» است «سلام‏»! (26)

و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانى! (27)

آنها در سایه درختان «سدر» بى‏خار قرار دارند، (28)

و در سایه درخت «طلح‏» پربرگ ( درختى خوشرنگ و خوشبو)، (29)

و سایه کشیده و گسترده، (30)

و در کنار آبشارها، (31)

و میوه‏هاى فراوان، (32)

که هرگز قطع و ممنوع نمى‏شود، (33)

و همسرانى بلندمرتبه! (34)

ما آنها را آفرینش نوینى بخشیدیم، (35)

و همه را دوشیزه قرار دادیم، (36)

زنانى که تنها به همسرشان عشق مى‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند! (37)

اینها همه براى اصحاب یمین است، (38)

که گروهى از امتهاى نخستینند،(39)

و گروهى از امتهاى آخرین! (40)

و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مى‏شود)! (41)

آنها در میان بادهاى کشنده و آب سوزان قرار دارند، (42)

و در سایه دودهاى متراکم و آتشزا! (43)

سایه‏اى که نه خنک است و نه آرامبخش! (44)

آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (45)

و بر گناهان بزرگ اصرار مى‏ورزیدند، (46)

و مى‏گفتند: «هنگامى که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (47)

یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته مى‏شوند)؟!» (48)

بگو: «اولین و آخرین، (49)

همگى در موعد روز معینى گردآورى مى‏شوند، (50)

سپس شما اى گمراهان تکذیب‏کننده! (51)

قطعا از درخت زقوم مى‏خورید، (52)

و شکمها را از آن پر مى‏کنید، (53)

و روى آن از آب سوزان مى‏نوشید، (54)

و همچون شتران مبتلا به بیمارى عطش، از آن مى‏آشامید! (55)

این است وسیله پذیرایى از آنها در قیامت! (56)

»ما شما را آفریدیم; پس چرا (آفرینش مجدد را) تصدیق نمى‏کنید؟! (57)

آیا از نطفه‏اى که در رحم مى‏ریزید آگاهید؟! (58)

آیا شما آن را (در دوران جنینى) آفرینش (پى در پى) مى‏دهید یا ما آفریدگاریم؟! (59)

ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم; و هرگز کسى بر ما پیشى نمى‏گیرد! (60)

تا گروهى را به جاى گروه دیگرى بیاوریم و شما را در جهانى که نمى‏دانید آفرینش تازه‏اى بخشیم! (61)

شما عالم نخستین را دانستید; چگونه متذکر نمى‏شوید (که جهانى بعد از آن است)؟! (62)

آیا هیچ درباره آنچه کشت مى‏کنید اندیشیده‏اید؟! (63)

آیا شما آن را مى‏رویانید یا ما مى‏رویانیم؟! (64)

هرگاه بخواهیم آن را مبدل به کاه در هم کوبیده مى‏کنیم که تعجب کنید! (65)

(بگونه‏اى که بگویید:) براستى ما زیان کرده‏ایم، (66)

بلکه ما بکلى محرومیم! (67)

آیا به آبى که مى‏نوشید اندیشیده‏اید؟! (68)

آیا شما آن را از ابر نازل کرده‏اید یا ما نازل مى‏کنیم؟! (69)

هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‏دهیم; پس چرا شکر نمى‏کنید؟! (70)

آیا درباره آتشى که مى‏افروزید فکر کرده‏اید؟! (71)

آیا شما درخت آن را آفریده‏اید یا ما آفریده‏ایم؟! (72)

ما آن را وسیله یادآورى (براى همگان)و وسیله زندگى براى مسافران قرار داده‏ایم! (73)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمار)! (74)

سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (75)

و این سوگندى است بسیار بزرگ، اگر بدانید! (76)

که آن، قرآن کریمى است، (77)

که در کتاب محفوظى جاى دارد، (78)

و جز پاکان نمى‏توانند به آن دست زنند ( دست یابند). (79)

آن از سوى پروردگار عالمیان نازل شده; (80)

آیا این سخن را ( این قرآن را با اوصافى که گفته شد) سست و کوچک مى‏شمرید، (81)

و به جاى شکر روزیهایى که به شما داده شده آن را تکذیب مى‏کنید؟! (82)

پس چرا هنگامى که جان به گلوگاه مى‏رسد (توانایى بازگرداندن آن را ندارید)؟! (83)

و شما در این حال نظاره مى‏کنید (و کارى از دستتان ساخته نیست); (84)

و ما از شما به او نزدیکتریم ولى نمى‏بینید! (85)

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمى‏شوید، (86)

پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست مى‏گویید! (87)

پس اگر او از مقربان باشد، (88)

در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است! (89)

اما اگر از اصحاب یمین باشد، (90)

(به او گفته مى‏شود:) سلام بر تو از سوى دوستانت که از اصحاب یمینند! (91)

اما اگر او از تکذیب‏کنندگان گمراه باشد، (92)

با آب جوشان دوزخ از او پذیرایى مى‏شوید! (93)

و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است، (94)

این مطلب حق و یقین است! (95)

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزه بشمار)! (96)