سورة القمر 54

سورة القمر 54
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت! (1)

و هرگاه نشانه و معجزه‏اى را ببینند روى گردانده، مى‏گویند: «این سحرى مستمر است‏»! (2)

آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هواى نفسشان پیروى نمودند; و هر امرى قرارگاهى دارد! (3)

به اندازه کافى براى بازداشتن از بدیها اخبار (انبیا و امتهاى پیشین) به آنان رسیده است! (4)

این آیات، حکمت بالغه الهى است; اما انذارها (براى افراد لجوج) فایده نمى‏دهد! (5)

بنابر این از آنها روى بگردان، و روزى را به یاد آور که دعوت کننده الهى مردم را به امر وحشتناکى دعوت مى‏کند (دعوت به حساب اعمال)! (6)

آنان در حالى که چشمهایشان از شدت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهاى پراکنده از قبرها خارج مى‏شوند، (7)

در حالى که (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى این دعوت کننده گردن مى‏کشند; کافران مى‏گویند: «امروز روز سخت و دردناکى است!» (8)

پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (9)

او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (این قوم طغیانگر) شده‏ام، انتقام مرا از آنها بگیر!» (10)

در این هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پى‏درپى گشودیم; (11)

و زمین را شکافتیم و چشمه‏هاى زیادى بیرون فرستادیم; و این دو آب به اندازه مقدر با هم درآمیختند (و دریاى وحشتناکى شد)! (12)

و او را بر مرکبى از الواح و میخهایى ساخته شده سوار کردیم; (13)

مرکبى که زیر نظر ما حرکت مى‏کرد! این کیفرى بود براى کسانى که (به او) کافر شده بودند! (14)

ما این ماجرا را بعنوان نشانه‏اى در میان امتها باقى گذاردیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟! (15)

(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (16)

ما قرآن را براى تذکر آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکر شود؟! (17)

قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند; پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (18)

ما تندباد وحشتناک و سردى را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم... (19)

که مردم را همچون تنه‏هاى نخل ریشه‏کن شده از جا برمى‏کند! (20)

پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (21)

ما قرآن را براى تذکر آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکر شود! (22)

طایفه ثمود (نیز) انذارهاى الهى را تکذیب کردند، (23)

و گفتند: «آیا ما از بشرى از جنس خود پیروى کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهى و جنون خواهیم بود! (24)

آیا از میان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوى هوسبازى است! (25)

ولى فردا مى‏فهمند چه کسى دروغگوى هوسباز است! (26)

ما «ناقه‏» را براى آزمایش آنها مى‏فرستیم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن! (27)

و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز براى آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند! (28)

آنها یکى از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را)پى کرد! (29)

پس (بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (30)

ما فقط یک صیحه ( صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگى بصورت گیاه خشکى درآمدند که صاحب چهارپایان (در آغل) جمع‏آورى مى‏کند! (31)

ما قرآن را براى یادآورى آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکر شود؟! (32)

قوم لوط انذارها(ى پى‏درپى پیامبرشان) را تکذیب کردند; (33)

ما بر آنها تندبادى که ریگها را به حرکت درمى‏آورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم! (34)

این نعمتى بود از ناحیه ما; این گونه هر کسى را که شکر کند پاداش مى‏دهیم! (35)

او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولى بر آنها اصرار بر مجادله و القاى شک داشتند! (36)

آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد; ولى ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهاى مرا! (37)

سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پایدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)

(و گفتیم:) پس بچشید عذاب و انذارهاى مرا! (39)

ما قرآن را براى یادآورى آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکر شود؟! (40)

و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکى پس از دیگرى) به سراغ آل فرعون آمد، (41)

اما آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا! (42)

آیا کفار شما بهتر از آنانند یا براى شما امان‏نامه‏اى در کتب آسمانى نازل شده است؟! (43)

یا مى‏گویند: «ما جماعتى متحد و نیرومند و پیروزیم‏»؟! (44)

(ولى بدانند) که بزودى جمعشان شکست مى‏خورد و پا به فرارمى‏گذارند! (45)

(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است! (46)

مجرمان در گمراهى و شعله‏هاى آتشند، (47)

در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده مى‏شوند (و به آنها گفته مى‏شود:) بچشید آتش دوزخ را! (48)

البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم! (49)

و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن! (50)

ما کسانى را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟! (51)

و هر کارى را انجام دادند در نامه‏هاى اعمالشان ثبت است، (52)

و هر کار کوچک و بزرگى نوشته شده است. (53)

یقینا پرهیزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند، (54)

در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر! (55)