سورة الجاثیة 45

سورة الجاثیة 45
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتاب از سوى خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

بى‏شک در آسمانها و زمین نشانه‏هاى (فراوانى) براى مؤمنان وجود دارد; (3)

و نیز در آفرینش شما و جنبندگانى که (در سراسر زمین) پراکنده ساخته، نشانه‏هایى است براى جمعیتى که اهل یقینند. (4)

و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانى) که خداوند از آسمان نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانه‏هاى روشنى است براى گروهى که اهل تفکرند! (5)

اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت مى‏کنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان مى‏آورند؟! (6)

واى بر هر دروغگوى گنهکار... (7)

که پیوسته آیات خدا را مى‏شنود که بر او تلاوت مى‏شود، اما از روى تکبر اصرار بر مخالفت دارد; گویى اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسى را به عذابى دردناک بشارت ده! (8)

و هرگاه از بعضى آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا مى‏گیرد; براى آنان عذاب خوارکننده‏اى است! (9)

و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آورده‏اند آنها را (از عذاب الهى) رهایى نمى‏بخشد، و نه اولیایى که غیر از خدا براى خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگى براى آنهاست! (10)

این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانى که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابى سخت و دردناک دارند! (11)

خداوند همان کسى است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید! (12)

او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوى خودش مسخر شما ساخته; در این نشانه‏هاى (مهمى) است براى کسانى که اندیشه مى‏کنند! (13)

به مؤمنان بگو: «کسانى را که امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومى را به اعمالى که انجام مى‏دادند جزا دهد»! (14)

هر کس کار شایسته‏اى بجا آورد، براى خود بجا آورده است; و کسى که کار بد مى‏کند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوى پروردگارتان بازگردانده مى‏شوید! (15)

ما بنى اسرائیل را کتاب (آسمانى) و حکومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهاى پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برترى بخشیدیم; (16)

و دلایل روشنى از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهى; و این اختلاف بخاطر ستم و برترى‏جویى آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‏کند. (17)

سپس تو را بر شریعت و آیین حقى قرار دادیم; از آن پیروى کن و از هوسهاى کسانى که آگاهى ندارند پیروى مکن! (18)

آنها هرگز نمى‏توانند تو را در برابر خداوند بى‏نیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)

این (قرآن و شریعت آسمانى) وسایل بینایى و مایه هدایت و رحمت است براى مردمى که (به آن) یقین دارند! (20)

آیا کسانى که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانى قرارمى‏دهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داورى مى‏کنند! (21)

و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر کس در برابر اعمالى که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمى نخواهد شد! (22)

آیا دیدى کسى را که معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده‏اى افکنده است؟! با این حال چه کسى مى‏تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمى‏شوید؟! (23)

آنها گفتند: «چیزى جز همین زندگى دنیاى ما در کار نیست; گروهى از ما مى‏میرند و گروهى جاى آنها را مى‏گیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمى‏کند!» آنان به این سخن که مى‏گویند علمى ندارند، بلکه تنها حدس مى‏زنند (و گمانى بى‏پایه دارند)! (24)

و هنگامى که آیات روشن ما بر آنها خوانده مى‏شود، دلیلى در برابر آن ندارند جز اینکه مى‏گویند: «اگر راست مى‏گویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهى دهند)!» (25)

بگو: «خداوند شما را زنده مى‏کند، سپس مى‏میراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدى نیست گردآورى مى‏کند; ولى بیشتر مردم نمى‏دانند.» (26)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین براى خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان مى‏بینند! (27)

در آن روز هر امتى را مى‏بینى (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتى بسوى کتابش خوانده مى‏شود، و (به آنها مى‏گویند:) امروز جزاى آنچه را انجام مى‏دادید به شما مى‏دهند! (28)

این کتاب ما است که بحق با شما سخن مى‏گوید (و اعمال شما را بازگو مى‏کند); ما آنچه را انجام مى‏دادید مى‏نوشتیم! (29)

اما کسانى که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد مى‏کند; این همان پیروزى بزرگ است! (30)

اما کسانى که کافر شدند (به آنها گفته مى‏شود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمى‏شد و شما استکبار کردید و قوم مجرمى بودید؟! (31)

و هنگامى که گفته مى‏شد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکى نیست‏» ، شما مى‏گفتید: «ما نمى‏دانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانى در این باره داریم، و به هیچ‏وجه یقین نداریم!» (32)

و بدیهاى اعمالشان براى آنان آشکار مى‏شود، و سرانجام آنچه را استهزا مى‏کردند آنها را فرامى‏گیرد! (33)

و به آنها گفته مى‏شود: «امروز شما را فراموش مى‏کنیم همان‏گونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاورى ندارید! (34)

این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگى دنیا شما را فریب داد! س‏خ‏للّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون مى‏آورند، و نه هیچ‏گونه عذرى از آنها پذیرفته مى‏شود! (35)

پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)

و براى اوست کبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حکیم! (37)