سورة الدخان 44

سورة الدخان 44 
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

سوگند به این کتاب روشنگر، (2)

که ما آن را در شبى پر برکت نازل کردیم; ما همواره انذارکننده بوده‏ایم! (3)

در آن شب هر امرى بر اساس حکمت (الهى) تدبیر و جدا مى‏گردد. (4)

(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستادیم! (5)

اینها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، که شنونده و داناست! (6)

(همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید! (7)

هیچ معبودى جز او نیست; زنده مى‏کند و مى‏میراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست! (8)

ولى آنها در شکند و (با حقایق) بازى مى‏کنند. (9)

پس منتظر روزى باش که آسمان دود آشکارى پدید آورد... (10)

که همه مردم را فرامى‏گیرد; این عذاب دردناکى است! (11)

(مى‏گویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان مى‏آوریم. (12)

چگونه: و از کجا متذکر مى‏شوند با اینکه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)

سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‏اى دیوانه است!» (14)

ما عذاب را کمى برطرف مى‏سازیم، ولى باز به کارهاى خود بازمى‏گردید! (15)

(ما از آنها انتقام مى‏گیریم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت; آرى ما انتقام گیرنده‏ایم! (16)

ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)

(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینى براى شما هستم! (18)

و در برابر خداوند تکبر نورزید که من براى شما دلیل روشنى آورده‏ام! (19)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم از اینکه مرا متهم کنید! (20)

و اگر به من ایمان نمى‏آورید، از من کناره‏گیرى کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)! (21)

(آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند، و موسى) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومى مجرمند! (22)

(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب مى‏شوید! (23)

(هنگامى که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکرى غرق‏شده خواهند بود! (24)

(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمه‏ها که از خود به جاى گذاشتند، (25)

و زراعتهاو قصرهاى زیبا و گرانقیمت، (26)

و نعمتهاى فراوان دیگر که در آن (غرق) بودند! (27)

اینچنین بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حکومت) اینها را میراث براى اقوام دیگرى قرار دادیم! (28)

نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)

ما بنى اسرائیل را از عذاب ذلت‏بار رهایى بخشیدیم; (30)

از فرعون که مردى متکبر و از اسرافکاران بود! (31)

ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برترى دادیم، (32)

و آیاتى (از قدرت خویش) را به آنها دادیم که آزمایش آشکارى در آن بود (ولى آنان کفران کردند و مجازات شدند)! (33)

اینها ( مشرکان) مى‏گویند: (34)

«مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (35)

اگر راست مى‏گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهى دهند)!» (36)

آیا آنان بهترند یا قوم «تبع‏» و کسانى که پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کردیم، چرا که مجرم بودند! (37)

ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان این دو است به بازى (و بى‏هدف) نیافریدیم! (38)

ما آن دو را جز بحق نیافریدیم; ولى بیشتر آنان نمى‏دانند! (39)

روز جدایى (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)

روزى که هیچ دوستى کمترین کمکى به دوستش نمى‏کند، و از هیچ‏سو یارى نمى‏شوند; (41)

مگر کسى که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است! (42)

مسلما درخت زقوم... (43)

غذاى گنهکاران است، (44)

همانند فلز گداخته در شکمها مى‏جوشد; (45)

جوششى همچون آب سوزان! (46)

(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مى‏شود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید! (47)

سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید! (48)

(به او گفته مى‏شود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودى! (49)

این همان چیزى است که پیوسته در آن تردید مى‏کردید! (50)

(ولى) پرهیزگاران در جایگاه امنى قرار دارند، (51)

در میان باغها و چشمه‏ها; (52)

آنها لباسهایى از حریر نازک و ضخیم مى‏پوشند و در مقابل یکدیگر مى‏نشینند; (53)

اینچنین‏اند بهشتیان; و آنها را با «حور العین‏» تزویج مى‏کنیم! (54)

آنها در آنجا هر نوع میوه‏اى را بخواهند در اختیارشان قرارمى‏گیرد، و در نهایت امنیت به سر مى‏برند! (55)

هرگز مرگى جز همان مرگ اول (که در دنیا چشیده‏اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى‏کند; (56)

این فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، این همان رستگارى بزرگ است! (57)

ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکر شوند! (58)

(اما اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شکست)! (59)